Mosterd

voor een postje. Waar haal ik ze vandaan?

Nee, beste lezer, het is niet zo dat ik, voor ik een postje schrijf, mosterd eet. Het gaat even niet over de eetbare variant, (dit is geen promotiesite voor kookzender Njam!) maar over de geestelijke, met name inspiratie.

Meestal ben ik best te spreken over mijn “little grey cells”. Ze doen al wat jaartjes goed werk, leveren nog altijd nieuwe input aan, hebben een aangename kronkel die de meest creatieve toestanden te weegbrengt. Geen klagen over mijn denktank.

Maar soms komt ze dieselgewijs op gang of – nog erger – staat ze droog. Ik moet bekennen, wee ende helaas, dat m’n inspiratie niet onophoudelijk stroomt.

Dan roep ik hulplijnen in, ga ik lezen. Dat kan van alles zijn : artikels, boeken, columns, krantenknipsels, een receptentip op een pakje puding en … blogs.

Jawel, beste collega-blogger, jouw stukjes brengen al eens een Eureka-moment te weeg. Zoals nu.

Deze blogpost doet me lachen, ik word er helemaal vrolijk van! Ben ook blij te ontdekken dat ik niet de enige ben met een zwak voor de Muppets.

Aah, Miss Piggy! Eentje met peper in de poep en punch … nog altijd!

Alive and kicking en straks weer op het grote doek!

Als ik haar terug zie, moet ik meteen ook aan die twee andere (beruchte ?) figuren denken. Als klein meisje kon ik de naam van deze twee ouwe knorrepotten maar niet onthouden. Wel was ik dol op hun balkon met schouwburg-allure.

Statler en Waldorf ligt me nu beter in de mond. De dubbele bodems snap ik nu ook. Onveranderd is mijn zwak voor het balkon.

Zeg nu zelf, een magnifieke uitbeelding van “de wereld is een schouwtoneel…” toch?

Dit duo deed zeker en vast zijn mosterd op in het groot, liefst van al pikant…

Geniet mee !

Advertentie