Bron: weheartit
De schoolpoorten worden weer gebruikt. De Zevende Dag * is terug. Traditioneel een teken dat de grote verlofperiode weer (een beetje) achter ons ligt. Het hos- en cross-ritme is weer van de partij.
Maar ik beken het : ik ben ook een beetje blij. Néé, niet over het feit dat de wekker mijn slaap aan stukjes scheurt, dat niet. Dat, helaas, is “collatoral damage.”
Waarom ik dan zo blij ben? Mijn brein krijgt een beetje rust. Het hoeft stante pede geen geniale invallen meer te krijgen om het verlof van de dokter, bakker, apotheek en weetikwienogallemaal op te vangen.
Alle lijstjes ten spijt, loopt er geheid in bovengenoemde categorieën altijd wel iets mis. Alle bakkers zijn tegelijk met vakantie (je zult zien, net altijd op het moment dat je verzekerd hebt dat je voor een taart zult zorgen) en de exacte afwezigheid van de dokter, daar kom je achter als je knap ellendig voor zijn deur staat. To make matters worse kan het ook allemaal tegelijk gebeuren.
Maar, hoor ik je denken, dat is toch allemaal op te lossen. Gelijk heb je. Maar die instant-oplossingen kosten meestal een hoop gedoe, tijd en geld. Fnuikend voor het vakantiegevoel waarop ik zo dol ben…
Nog een aangenaam bijverschijnsel van het einde van de grote verlofperiode is het feit dat je verlost bent van de vakantievragen en bijbehorende blikken. Ergens in mei begint het al, de waargajijheenongelooflijkdatjewéérthuisblijft- toestand. Je snapt wel dat ik na zowat 5 maanden van mijn rariteitenstatus af wil.
In deze hypermobiele tijden is het een must om overal te zijn en daar zoveel mogelijk te doen. Thuisblijven is tegenwoordig not done.
Vakantie betekent toch ook dingen doen waar je zin in hebt op een tijdstip dat je het beste uitkomt ?
Het niets moet-gevoel dat bij vakantie hoort, zalig is het!
Voor mij is dat op dit moment het aantal to-do lijstjes afbouwen, écht uitslapen, leuke dingen doen in mijn thuishaven en de ruimte hebben om tussendoor, zomaar, omdat het kan, eens iets geks te doen.
Ik heb een verleden gevuld met valiezen en ben het gezeul ermee eventjes beu.
Heb ik iets tegen vakantiegangers? Absoluut niet. Wil jij een action-pact verlof, ergens op een verre bestemming? Doen! Niet twijfelen. Je krijgt ongetwijfeld een enthousiaste toehoorder aan me. Prachtig is het, zo’n meeslepend vakantieverhaal, met de daarbij horende twinkelende oogjes!
Maar vergeet alsjeblief niet dat er ook mensen zijn die er voor kiezen om thuis te blijven. Of dat er mensen zijn die geen andere keuze hebben. Wedden dat ze een formidabel fijne vakantie krijgen als je ook eens – zonder te fronsen – aan hen vraagt wat zij tijdens de vakantie deden?
Want een vakantiegevoel, daar heeft iedereen recht op!
——————–
* actualiteitenmagazine
Ariadnesdraad 
Juist! Ze bekijken je maar raar als je niet op vakantie gaat. Maar vakantie als een must? Dat is de zoveelste dwang waar je haast niet meer onderuit kan.
Viva het vrije leven!
Wat stom dat mensen het raar vinden als je niet op vakantie gaat!
Herkenbaar :-) Ik ben veel op reis geweest, vond het fantastisch maar nu heb ik die behoefte niet meer. Home sweet home…tegenwoordig geniet ik daar evenveel van.
Jammer inderdaad dat mensen zo reageren.
(Maar ze gaan hierboven wel allemaal op reis ;-)
Ik schreef er ook ergens over. Thuis is waar mijn hangmat hangt!
Dezelfde mening hier. En inderdaad, iedereen vraagt ernaar. Mij een zorg.
We zijn ook geen vakantiegangers. In ons 12 jaar getrouwd zijn, we 1 maal naar Tunesië geweest. We genieten van weekendjes weg of gewoon thuis zijn. Dat is voor mij ook al meer dan genoeg!!!
Een vakantiegevoel kan je ook heel makkelijk thuis creëren. Immers: “no place like home”. Als het weer een beetje mee werkt hang je gewoon een hangmatje op naast je pierebadje. je favoriete drankje in de hand en welkom vakantie! Voor een stuk minder geld een net zo heerlijk vakantie gevoel.