Peper in de poep

Patricia Kopatchinskaya

Bron  : De Laatste Show

Je vergist je. In dit stukje ga ik geen recepten of kooktoestanden uit de doeken doen. Heb stilaan een indigestie van al die kookprogramma’s. Ben ik nu de enige die bij het zien van die ‘haute cuisine’ zich afvraagt hoe je dat voor een betaalbare prijs op je dagelijkse bord krijgt ?

Neen, ik wil Jeroen Meus (tv-kok) niet van z’n werk beroven. Hij doet dat goed. Qua uitleg én qua prijs.

Wie denkt dat ie nu een stukje over Miss Piggy te lezen krijgt, heeft eveneens pech. Als je je echt niet kan bedwingen, klik dan hier .

Neen, het betreft een andere dame met peper in de poep. Niets vunzigs, maar een – door mij dan toch – zeer gewaardeerd persoonlijkheidstrekje.

Peper in de poep dus. In een branche waarin dat niet meteen voor de hand ligt. Eerlijk is eerlijk : de wereld van de klassieke muziek is er één van gevestigde waarden.

Heb je het geluk naar een uitvoering te gaan kijken met een moderne twist in de muziek, dan geldt dat nog niet meteen voor de uitvoerders.

Bij schouwburgachtige toestanden zie je of smokings met strikjes, en kiloooooooos brillantine voor de mannen, of avond annex baljurken voor de vrouwen in kleuren die, als je er te lang naar kijkt, gegarandeerd pijn doen aan je ogen.

Meestal geflankeerd door een laaaag maquillage. Het devies ‘de avond-make-up mag zwaarder aangezet zijn’ is zover doorgetrokken dat je er haast bang van wordt.

En dan de schoenen. Bij de vrouwen onzichtbaar. Jammer. Want waarschijnlijk peperduur. Bij de mannen zo glimmend en glad dat je stiekem verbaasd bent dat ze niet omvallen.

Verschoning gevraagd aan mijn lezerspubliek dat gebeurlijk wél dol is op klassieke uitvoeringen en opera-toestanden, maar : I don’t get it. Zelfs na een uiteenzetting van Fred Brouwers himself.

Ik onthou dat ie een beminnelijk man is, en dat het krijgen van een opdracht als klassiek geschoolde musicus, best zwaar en saai kan zijn.

De korte stukjes van de Koningin Elisabethwedstrijd die mijn netvlies hebben gekruist, bevestigen deze uitspraak ten stelligste.

De uitvoerders kijken er de facto gekweld. Als ze zingen is dat vaak zo hoog, dat je, in welke taal ook, er geen jota van begrijpt. Ik mag dan als kleuter dol zijn geweest op Mozart en de Bolero van Ravel, de begeestering is er nu wel een beetje af.

Maar. Afgelopen woensdag gebeurt het. Mijn zapper verricht een klein wonder. It knocks down a prejudice. Met hulp van ‘De Laatste Show’, is klassiek nooit meer saai.

Deze straffe madam, die duidelijk een eigen visie op haar klassieke passie heeft, begeestert me zeker en vast!

Weg onwereldse avondjurk en kilo’s maquillage, hallo eigentijdse look en naturel make-up. Nuchter ook. ‘ Als ik cimbalom (google dit!) was gaan spelen had ik niks verdiend’. ‘Viool dus’ . Zelfs Miss Piggy zou dol zijn op deze rebel. Een uithangbord voor haar niche.

Patricia Kopatchinskaja is een buitenbeentje naar mijn hart.

Kijk en zie waarom ! Beeld en klank zeggen in dit geval écht meer dan woorden alleen …

Advertentie