De olifant, de slurf en de flexibel

Bron : weheartit

Dit stuk is niet specifiek gericht aan mensen die badkamers en keukens aan het installeren zijn.

Het heeft ook niks te maken met lenigheid (wat is dat ?) of met een safari-complex van mijnentwege.

Ook niet met een sprookje dat ik aan ’t schrijven ben. De gebroeders Grimm mogen daar dan wereldberoemd mee geworden zijn, mijn dada is het niet.

Ik prefereer minder enge dingen dan pakweg opgegeten worden om over te schrijven.

Nee. ’t Gaat over het verlengstuk waarmee je groenten schoon krijgt en de spoelbak proper maakt. De slurf van mijn kraan. Die is op zekere morgen stuk. Gevolg ? Ik krijg een wel heel bijzondere face-wash.

In aantallen die niet verantwoord zijn. Niet voor het het milieu, niet voor mijn humeur, niet voor mijn tijd en niet voor mijn kleerkast.

Daar moet dus wat aan gebeuren. Want de slurf van de kraan en ik zijn erg op elkaar gesteld. Komt daarbij dat de keukenkraan zo kaal is zonder. Slurfloos is mijn keukeninterieur niet langer in tact.

Nu moet je weten: ik heb niks met techniek. Techniek is voor mij iets dat moet werken. Punt. Het waarom en hoe, dat is me een raadsel. Zo af en toe is dat knap vervelend.

Mijn technisch vocabularium verhoudt zich tot de rest van mijn woordenschat op de zelfde wijze als de ontwikkelingslanden staan ten op zichte van de westerse landen. Erg achterop dus.

Hoewel ik de associatie slurf – flexibel-olifant niet slecht vind in een oefening verbanden leggen, twijfel ik toch wat aan de literaire kunde van Mister Plummer.

Dan laten mijn ‘little grey cells’ een luikje openklappen met de welluidende naam logisch nadenken bij problemen en de oplossing er van.

Stap 1 : Wat is het probleem ? De slurf van mijn keukenkraan is kapot.

Stap 2 : Hoe heet zoiets in technische termen ? Brein doet niets dan  ??????????  doorsturen. onmiddellijk gevolgd door de bedenking dat ik tegen de loodgieter moeilijk over ‘mijne slurf’ kan beginnen.

Enfin, ik kan dat wel, maar niet als de voorwaarden ‘niet gigantisch uitgelachen worden’ en ‘ondubbelzinnigheid’ in één moeite door ook nog vervuld moeten zijn. Slurven zijn beeldende dingen en ik durf er geen eed op doen dat Mr Plummer alléén maar aan olifanten denkt.

En de remote-toestand zindert nog na.

Stap 3 : Wie is technisch, niet dubbelzinnig, en ligt niet in een deuk. Ha. Mijn brein doet weer gezellig mee en stuurt fluks het woord vader door.

Eureka.

stap 4 : Hulplijn bellen. Hulplijn Vader is eerst stil en zegt dan bloedserieus, alsof het om het behoud van de wereldvrede gaat : ” Uwe flexibel is kapot. Zeg de loodgier maar ….”

Dit citaat wordt door mij netjes neergepend. Hulplijn is niet verbaasd. Heeft in de loop der tijden tonnen ervaring opgedaan met mijn gebrek aan technisch vernuft. Omdat ik een vrouw ben waarschijnlijk, blijft ie er stoïcijns kalm onder.

Ook omdat ik een vrouw ben waarschijnlijk, heeft ie geleerd dat het ab-so-luut not done is te lachen met het feit dat ik geen flexibel ken.

Zo. Nu kan ik aan de slag. Gewapend met de juiste vakterm.

Stap 5 : Ik bel Mr Plummer. Die is verbaasd dat ik zo exact kan uitleggen wat het probleem is.

Dat probleem is lekker vlug de wereld uit, denk je dan. Nope. 2 weken en 3 flexibels heeft het geduurd. Want bij de loodgieter heet dat gat in zijn vocabularium niet flexibel, maar diameter van een flexibel.

Wat is nou erger? Niet weten wat een flexibel is of als Mr Plummer niet de juiste diameter kunnen kiezen ?

Conclusie: d’er is nog hoop voor mensen die géén technische kaas gegeten hebben!

En : ik heb lol als ik naar mijn slurfdieflexibelheet kijk !

Advertentie