Treinreis

Bron : weheartit

Het leven is als een treinreis. Met een eindbestemming.

Voor ieder van ons verloopt die reis anders. Met wisselsporen, tussenstops, vertragingen, afgelaste haltes. Of net niet.

Met medereizeigers ook. Hoop, Verwachting, Nieuwsgierigheid, Blijdschap, Teleurstelling, Verdriet,… gaan allemaal mee.

Eén iemand heeft echter standaard een zitje. Altijd.

De man met de twee gezichten. Zijn naam is Afscheid. Twee gezichten. Want ieder van ons komt ‘m op de reis die het Leven heet, twee keer tegen.

De eerste keer, als blijver, geeft hij je het dilemma dat je zelf ook een beetje sterft. Later, als vertrekker, laat hij je worstelen met het stof der vergetelheid.

Want je wil je naam. Voor wie je liefhebt wil je heten.

Noem mij, bevestig mijn bestaan, laat mijn naam zijn als een keten,

Noem mij, noem mij, spreek mij aan,

O, noem mij bij mijn diepste naam,

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

 

Fragment uit : Voor wie ik liefheb wil ik heten van Neeltje Maria Min, Familieberichten I, Uitgave Prometheus, 2006

Advertentie