Maar ze zegt niet altijd de leukste dingen…
In Belgenland was het gister Wapenstilstand. De enige vreugde die je hierdoor krijgt, is dat je een vrije dag hebt. Verder valt er weinig te vieren, tenminste in de blije zin van het woord.
Voor wie verstrikt zit in de sluier van de historie : Wapenstilstand herdenkt het bestand op 11 november 1918, dat een einde maakte aan WO I, de eerste grote “moderne” oorlog…
Als klein meisje begreep ik die feestdag maar niet. Ik raakte de weg kwijt tussen Wapenstilstand en de Bevrijding… Het leek ook een eeeeeeeeeeeeuwigheid geleden.
Nu ik alleen nog klein ben in gestalte – en al op verschillende manieren met verdriet heb kennisgemaakt – lijkt die eeuwigheid me stukken korter. De gebrachte offers daarentegen stukken groter…
Net als dat kleine meisje van toen vind ik het nog altijd intriest. Want de historie sprak, maar jammer genoeg niet luid genoeg om te verhinderen dat deze WO I een opvolger kreeg… in WO II.
Sommige fouten moet je zelf maken om er uit te leren. Maar sommige fouten zouden nooit gemaakt mogen worden. Laat staan ervaren. Sommige voorbeelden ook nooit gesteld.
Maar de historische stem van WO I krijgt nogmaals de kans tot spreken. Om op te roepen tot samenwerking.
Nu, op de vooravond van een soort WO III, in de vorm van een wereldwijde financiële (systeem)crisis, zijn de samenwerkingsverbanden die toen al begonnen zijn, meer dan ooit nodig, om niet met z’n allen de boot in te gaan …
Hopelijk brult de stem van het gezond verstand nu.
Dat zou het mooiste eerbetoon zijn aan die lange lijst met namen, waarachter eens echte mensen zaten. Die een offer brachten om het belang van samenwerking en eendracht duidelijk te maken …
Wapenstilstand is er om er voor te zorgen dat hun leergeld niet voor niets is betaald…
Meer dan 90 jaar later is het moeilijk je er iets bij voor te stellen.
Willem Vermandere schetste een pakkend sfeerbeeld dat ik je graag meegeef :
Ariadnesdraad 
Het is een van de problemen waar we nu mee kampen: Europa (en de rest van de wereld) wordt vandaag geregeerd door mensen die geen van beide wereldoorlogen bewust hebben meegemaakt. Sommige politici willen misschien wel samenwerken om problemen op te lossen, maar dan vooral onder hun eigen voorwaarden. Misschien nog belangrijker: men is vergeten hoe gevaarlijk het kan zijn om in een egelstelling te kruipen en niet samen te werken…
Mooi stuk (alweer)!
Als de mensheid iets zou “willen” leren, zouden kinderen naar hun ouders luisteren. “Nooit meer oorlog” was de leuze na de tweede WO. En zie waar we staan. En ik heb het niet over de banken en de Euro.
Volgens mij was dat na de Eerste Wereldoorlog. En zie.
Ja, inderdaad raar om over na te denken dat dat alweer zo lang geleden is en je kan je eigenlijk niet voorstellen hoe het was.
Ik hoop met je mee, dat de stem van het gezond verstand hard genoeg brult en zodat iedereen ´m ook hoort.
En daarom noemt het geschiedenis zodat we nog iets kunnen leren van het verleden. Is en blijft belangrijk.
het is intriest en dat zal het altijd blijven!
welke oorlog ook, in welk land ook
Ik organiseerde een blogmeeting in Ieper… als ik niet met een knoop in mijn maag lag (in het ziekenhuis).