Aan het eind van de regenboog,
Op je roze wolk
Zit je nu, en je kijkt naar ons
Ik mis je, wij missen je,
Want jouw knuffels zijn als magisch, een toverspreuk ooh zo magisch
Veel is gezegd, nog meer gezwegen
Maar ik vertrouw er op dat je het ongezegde nu wel weet,
Want op je roze wolk
Aan het eind van de regenboog
Zit je nu, en je kijkt naar ons
Je kijkt, en ziet wat we goed doen …
Bron : Fragment uit : Gedicht voor mama
Ariadnesdraad 
Mooi, ontroerend…even slikken.
Heel erg mooi :)
Oh dit klinkt heel erg mooi!
Wat mooi en ontroerend!
Op je roze wolk, aan het eind van de regenboog….
prachtig, ontroerend
Auch, hoe treffend op deze dag voor mij. Wat een mooie tekst…..
Mooi!
Mooie combinatie van het gedicht en het liedje!
Wauw, zo mooi!
Ja, even een kippevelmomentje.
Er is niks dat de pijn en het verdriet van het missen van een moeder kan verzachten, het gemis blijft.
Mooi verwoord :-)
Wat mooi!
Och jeetje… Ik ben 1.5 week geleden mijn moeder verloren en als ik dit dan lees, stromen de tranen weer over mijn wangen…..
Wauw
Heel mooi verwoord zeg…. *kippenvel gevoel*
@ allen : bedankt voor de hartverwarmende reacties op dit stukje!
Ontroerend mooi!
Pingback: Steentje | Ariadnesdraad