Bron : weheartit
De eindejaarsperiode ligt weer een beetje achter ons. Ik haal opgelucht adem. Oef.
Want eigenlijk was de voorbije decembermaand allejezusmoeilijk.
Vanwege het gemis, dat zijn allereerste verjaardag vierde. Vanwege alle vragen daarrond. Vanwege alle andere treurnissen rond mij, die ook niet bepaald een zegen waren en zijn voor festiviteiten. Vanwege de vragen of de feestdagen nu niet extra moeilijk waren.
Proefondervindelijk heb ik kunnen vaststellen dat het gemis niet moeilijker is rond de feestperiode. Want het is er gewoon, zoals elke dag. Anders dan vorig jaar weet je dat je de dag wel doorkomt, je hebt het immers al een heel jaar gedaan …
Wat wél een opgave is gebleken is de haast morele verplichting tot opgewektheid. Vrolijkheid laat zich niet dwingen, en ze neemt ook geen genoegen met het opvoeren van een toneelstukje, met het doen alsof.
Natuurlijk kun je niet verwachten dat de hele wereld een jaar later nog steeds stilstaat bij de bom die in jouw leven is ingeslagen.
En inmiddels functioneer je ook al weer in die mate dat iemand wat ie tegen je zegt niet x-aantal keer hoeft te herhalen voor je het werkelijk hoort.
Maar de stoom komt me nog steeds uit de oren als iemand, die op de hoogte is, vraagt : “En, goed gevierd ?” Ja zeg, wat denk je zelf ? Ergerlijk.
Net als de mensen die, ondanks het feit dat ze tot de jaren van verstand gekomen zijn, hardnekkig weigeren het te gebruiken. Zich in plaats daarvan aanstellen als kleine kinderen. Over tijdverspilling gesproken.
Het feestgesternte mocht dan wel niet superdelux zijn, toch is er gevierd. Onder het motto : je kunt niet in een muizenhol blijven zitten om de wereld te bedanken.
Met alles er op en eraan. Feestelijk gedekte tafel. Viergangenmenu. Een lach en een traan. Yep, zelfs de pakjes ontbraken niet.
Ieder die ook maar enigszins kon, was present voor Nieuwjaarswensen. Wat onwennig voelde het. Want een (nieuwe) traditie wordt niet opgebouwd over één nacht ijs.
Maar de sfeer was verre van slecht, zelfs een beetje zoals vroeger te noemen.
Zelf voelde ik vooral blijdschap omdat het, ondanks de obstakels die de nieuwe situatie met zich meebrengt, toch gelukt was iedereen te zien. Oefoef.
Zucht van opluchting ook voor mijn pakjes. Verrassend, en toch helemaal mijn ding.
Nog een opluchting is dat ik nog in al mijn kleren pas.
Nog béter : ik heb deze keer geen berg afwas hoeven wegwerken, want nu deed de vaatwasmachine het, geassisteerd door mijn vader.
Maar waar ik écht paf van stond was de feestelijke aankleding van het huis.
Ik had er wat voor gevreesd. Voor die spreekwoordelijke kale bedoening. Had me ook afgevraagd hoe ik het best kon reageren als de versiering next to not aanwezig zou zijn.
Want dit jaar zou mijn vader voor het eerst de versiering alleen voor zijn rekening nemen … ?
Maar : ik had buiten de romantische aard van mijn vader gerekend. Hij had zelfs gedekt voor een onverwachte gast. Met een Kerstig tafelkleed en het beste servies.
Geen sprake van een gebrekkige kerstversiering ! Met oog voor detail was elk hoekje van het huis onder handen genomen en in een kerstkleedje gestoken. Niet te veel, niet te weinig. Precies goed. En in mooie kleurschakeringen …
Er was de Kerststal, voorzien van een sneewtapijt. Geflankeerd door de Kerstklokken die ouder zijn dan ik, en de sneeuwmanpop die zijn opwachting maakte aan de schuifpui…
De kerstboom was volledig opgetuigd, met gekleurde lichtjes. Mijn voorliefde voor witte lichtjes kennende, had ie de kamerplant dan meteen ook maar van een lichtnet voorzien.
Witte lichtjes straalden een diffuus licht af op de boekenkast, die tijdelijk fungeerde als uitstalraam voor de toegezonden kerstkaartjes.
De klassieke ornamentele groene vaas had een kerststukje met rode appeltjes geadopteerd. Qua kleur een perfecte combinatie.
In de keuken, voor kerstversiering een minder handige plaats, prijkte ter compensatie een mooi bloemstukje.
Werkelijk : mijn vader overtrof mijn verwachtingen, ja zelfs mijn eigen kerstversiering. Ver. Want hij had ook nog aan buitenverlichting gedacht …
Voor dit jaar dus alvast een zorg minder. Geen excuus meer.
Want hij kan het, het huis smaakvol versieren.
Als het goed is, moet het ook gezegd.
Wauw, moooii !!
Ariadnesdraad 
Standaardvragen die een standaardreactie verwachten. Triestig dat de mensen zelfs niet meer gepersonaliseerd met elkaar kunnen omgaan.
Nu ja, goed dat het al bij al meeviel.
Dat is fijn dat je vader het zo goed kon versieren! :)
Je vader is er eentje om te koesteren :-) Mijn vader doet niks meer aan Kerst of Nieuwjaar, het zijn dagen die hij zo rap mogelijk wil vergeten, en dus doet hij ook alsof ze niet bestaan.
Jouw vader grijpt die dagen aan als een kans om een soort van eerbetoon te houden. En hij doet het allicht ook deels omdat hij weet dat het voor jou belangrijk is.
Sjiek, sjiek, sjiek.
Ik weet niet precies wie je verloren hebt en in welke vorm, maar ik herken je verhaal.
Ik verloor mijn partner door een suicide poging, met als gevolg een hersen beschadiging. Weg man, weg toekomst.
Idd die vragen, het gestruggle met die feestdagen, dat gedoe met pakjes, de boom, de maand December.
Blerghhhhhhhhhhhhh…maar toch deed ik het want er huppelde een kind van 4 jaar rond.
Dat heeft mij gered ;-)
Fijn dat het allemaal zo goed is gegaan voor jou/jullie!
Ahhh wat leuk joh van je vader! :) Bij ons doen de vrouwen het meestal gewoon en gaan de mannen op de bank tv halen. Nou en de buitenverlichting doen ze ook hoor en de spullen van zolder halen :)
Mijn vader was op Tweede Kerstdag de kerstboom alweer aan het weghalen, haha!
Het is jammer dat mensen bij het vragen naar dingen totaal geen rekening meer houden met jouw persoonlijke omstandigheden. Wel ben ik blij dat je de feestdagen goed bent doorgekomen :)
Wat goed van je vader! Leuk dat hij daar zoveel aandacht aan heeft besteed. :-)
Ah, ik denk dat je vader een knuffel van jewelste verdient of verdiende.
Bij mij is het nog niet zo ver, mijn moeder is er fysiek wel nog, maar daar is alles mee gezegd. En ik heb grenzeloos respect voor de inspanningen die mijn vader levert om ons (zijn twee zonen en aanhang) toch nog dat eindejaarsgevoel te leveren. Onbetaalbaar.
Dus, echt waar, een dikke proficiat aan je papa. Laat hem maar meegenieten van je blogje…
whaw, je vader heeft z’n best gedaan zeg
de mijne zou daar nooit aan denken om kerstversiering aan te brengen
Ik weet ook niet wie je verloren hebt (je moeder?) maar ik kan me voorstellen dat het extra moeilijk is met de feestdagen wanneer de nadruk er zo op ligt. Fijn dat je vader zo zijn best heeft gedaan.
Wat fijn dat je vader de kracht had om het huis zo mooi te versieren en dat het toch nog ergens prettige dagen gehad hebt. Dat moet kracht geven voor het nieuwe jaar…
Fijn dat het er zijn mag, die traan én die lach.
Dank je,Ariadne
papa