Bron : weheartit
Het jaar wordt geijkt door feestdagen. Op Lichtmis is er geen vrouwke zo arm, of ze maakt haar panneke warm…
Zonder concurrentie de leukste feestdag, vind ik. Of liever : de lekkerste ! Helemaal mijn ding, als pannenkoekenfan!
Als klein meisje was ik dol op de groene beslagkom van mijn moeder. Het was een duidelijke hint. Stond die in de ijskast, dan wist je ‘t. We eten pannenkoeken !
Formidabel vond ik het. De constructie van het beslag, die witte plasjes die bubbels kregen, en het polkadotdesign dat giraffe-achtig aandoet aan de andere kant van de pannenkoek.
Een kunstwerk was het. Die aangroeiende stapel pannenkoeken, met steeds dezelfde look. Mmmmmmmmmmm….
Om nog te zwijgen van de geur. O sweet memory! De pancake flavour had en heeft nog steeds – voor mij dan toch – iets magisch : je wordt er blij van.
Die sweet happiness leek wel op iedereen over te slaan. Misschien door de magie van de suikerzoete garnituurtjes ? Ik kan me namelijk niet herinneren dat er ooit iemand boos aan tafel zat als er pannenkoeken op het menu stonden.
Nog formidabeler vond ik het, toen ik mijn rol als toeschouwer mocht laten voor wat ie was omdat ik het vuurveilige tijdperk had bereikt …
Maar wat een enorme, gigantische, torenhoge teleurstelling werd het !
Mijn fijne motoriek – die zich bij tijden kies afwezig meldt – en ik, we gingen een soort van honderdjarige oorlog aan. Hoe ik het ook draaide of keerde, het resultaat was een misbaksel, dat je zelfs met heeeeeeeeeel veel verbeelding nog niet eens het begin van een flensje kunt noemen. Zielig was het, dat resultaat. Echt wel.
Zei ik draaien en keren ? Nou, eigenlijk keerde er niks. Nu ja, een koekenpan met als inhoud een slecht gebakken lap, waar de beslagsmaak nog altijd onmiskenbaar in zat. Richting vuilbak.
Een kaakslag voor een liefhebber van een ronde girafprint die bij conventie pancake is gaan heten.
Enkele jaren, die aanvoelden als een eeuwigheid, waren pannenkoeken onlosmakelijk verbonden met eten buiten de deur …
Maar waar een wil is, is een weg. Is er geen weg ? Dan maak je die gewoon zelf.
Dat kan, als je niet met asfalt in de weer moet … en gelukkig heb je voor beslag geen betonstorter nodig !
Mijn hoerajoepiedatishetkortomeurekamoment kwam toen ik brainstormde met iemand over mijn pannenkoekbakfiasco-moment dat er weer zat aan te komen. En hoe vreselijk sneu ik dat vond.
“Maar dan maak je ze toch gewoon kleiner”, zei ze. “Meid, maak er toch gewoon Amerikaanse pannenkoekjes van. Als je rondjes maakt ter grootte van een juslepetje, dan lukt het je vast om ze in één stuk om te draaien”.
Zo heeft Lichtmis dan toch iets van een wonder. Want : ik heb een blinkend nieuwe sauslepel. Een mini-pollepeltje.
Het enige wat ik me nu nog afvraag, is waarom ik daar toch zélf niet eerder ben opgekomen ….?!
Dat, en wat mijn vader er van zal vinden. Na al die jaren van pancake-disasters kan ie me nog niet zo best linken aan een geslaagd exemplaar, geloof ik.
Maar benieuwd is ie wel. Want bij zijn volgende bezoek wil hij ze graag ‘ns proeven …
Nu maar hopen dat het voor hem ook een hoerajoepiedatishetkortomeurekamoment wordt !
Hoe eet jij je pannenkoek het liefst ?
Ariadnesdraad 
ik heb zelfs zo een toestel met bakplaat waar je 6 pannekoekjes tegelijk bakt (helemaal niet duur !), kinderen vinden dat trouwens leuk die kleine pannekoekjes
Ik eet ze het liefst zo dun mogelijk… Maar ik ben er zelf ook geen ster in, vriendlief wel. Niets mooier als aan tafel te zitten in onze keuken en hij is aan het bakken en ik mag meteen eten. Ja, dat zijn van die geluksmomentjes!
Aaaah, pannenkoeken zijn ALTIJD lekker :D Ik vind het met kaas of appel het lekkerst. Of met spek1
O, potverdrie weer zo’n foto om van te watertanden.
Ik heb ‘m graag met stroop, nutella of aardbeienjam. Ooit at ik ‘m een keer met ijs, advocaat en chocola. Heerlijk!
Zelf bakken lukt me niet, ik neem de voorverpakte uit de supermarkt maar liever nog eentje bij een kraampje.
Oóóóh, nu krijg ik onmiddellijk zin in pannenkoeken, haha. Héérlijk!
Hmm pannenkoeken.
Ik eet ze altijd met appel en suiker en/of stroop.
Dunne warme pannenkoek met bruine suiker en een toefje slagroom. Heaven. *drool*
Ik bak meestal flensjes, dat kan met zelfrijzende bloem. Echte pannenkoeken maak je met gist.
Flensjes dus, met een klein pollepeltje en in een kleiner pannetje. En omdraaien? Nooit een probleem.
;-)
lichtmis, dat hebben wij nooit gevierd
pannekoeken met bruine suiker en beetje boter, meer moet dat niet zijn
en zeker geen papperige pannekoeken, ze moeten dun en licht zijn
Heb dat ook nooit gevierd, maar een pannenkoekje is soms wel erg lekker hè….
Ik vind pannenkoeken niet lekker. Maar ik vind het wel leuk om ze te bakken :)
Slagroom! Zeker weten!!!
Btw: ik bak mijn pannenkoeken nooit zelf. Ik heb een Lief die dat geweldig kan. Waarom zou ik dan sukkelen ;)
Zou hij zondagochtend nog eens een stapel willen maken?
Zoals fotorantje maar zonder de boter.
Met gebakken banaan en warme chocoladesaus. Of crèpes suzette, die zijn ook niet te versmaden. Ik denk trouwens dat ik gedurende mijn studententijd zo goed als geleefd heb op panne(n)koeken , oh ja en omeletten, dat was zo’n beetje het enige wat ik toen fatsoenlijk en snel kon klaarmaken.
Het geheim zit ‘m in een hete pan, en omdraaien met een spatel.
Er komt een lichtmis inhaal maneuvre dit weekend, omdat ik vandaag écht de fut niet meer had, maar pannekoeken zijn inderdaad super lekker!
Net als wafels, dat was vroeger echt zo kermis en verjaardagseten!
Voor mij heel simpel: met kandijsuiker (zei hij terwijl hij de kwijl van zijn toetsenbord veegt)!
Ik eet ze het liefst bij een ander. Dus als je me uitnodigt, kom ik ze bij jou eten. :-)
Oeps, lichtmis, dat is dit jaar dan ook weer overgeslagen, net zoals verloren maandag (worstenbrood en appelbollen). Ik ben er niet rouwig om.
Ook ik vind lichtmis zeker wel de plezantste feestdag; er gaat werkelijk niets boven een stapel heerlijke pannenkoeken, en zeker in deze koude periode. :-D
Pannenkoeken met spek zijn het lekkerst, en dan met stroop :)