Ik heb een kameleon !

Bron : weheartit

Jaaa, echt!

??????

Sterker nog, beste lezer, jij hebt er ook een ! Minstens. Het is je kapstok.*  Een onmisbaar iets.

Ga maar na. Geen woord is zo diep geworteld in ons bestaantje. In zoveel formaten, verschijningsvormen, varianten en dimensies.

Dat praktische ding waar je je kleren op pleurt, omdat je ze toch érgens kwijt moet.

Het formaat ervan alleen al levert een heel scala aan verschillen op.

Groot kan hij zijn, als een vestiaire. Of minimaal, ter grootte van een kleerhanger. Of net zo alternatief als de rugleuning van een stoel.

Zijn looks zijn allesbehalve saai.

Ze gaan van iets Ikea-achtigs, over iets ultra-moderns, strak als je wil, tot iets dat al een ander leven heeft geleid. Als trapleuning bijvoorbeeld.

Kortom, iets met een eigen karakter. En een naam. Egidius.

Logisch, als je bedenkt dat tig persoontjes er iets op achterlaten.

Het gaat van babymutsjes via bonte kleuterjasjes naar coole tienercoats, om uit te komen bij hippe damesjassen die standaard alles behalve warm zijn. Of juist wel, maar dan worstelen ze weer met gedistingeerd zijn.

De tegenhanger ? Een herenjas. Die heeft nergens last van, of het moest het eeuwige blauwzwartgrijsbruin zijn.

Egidius representeert een heuse bevolkingsdoorsnede.

Stel je toch eens voor dat  ie zou kunnen praten ?!  Welke diepmenselijke verhalen zou hij prijsgeven ?

Zou zijn verslaggeving beïnvloedt worden door zijn locatie ? Of door zijn tijd ?

Is een kasteelkapstok écht snobistischer dan ééntje die valt onder de categorie huis-tuin-en-keuken ? En, trekt een kapstok die zijn carrière in de ME begon grote ogen bij het futuristische nu ?

Helaas, dat blijft geheim. Toch zijn er ook een paar dingen over Egidius die iederéén weet.

Hij is altijd eerst kwijt. Bij voorkeur in de wachtkamer van je dokter. “Egidius waer bestu bleven? “

Maar : als je ‘m dan vindt, kom je terug. Zeker bij de huidige ijstemperaturen !

En : hij is onovertroffen flexibel. Moeiteloos kan hij niet alleen kleren aan, maar ook een paraplu. Of anders :  niet te vergeten dingen.

Dan transformeert hij.

Hij ziet er dan uit als een fluo-kleurige Post-it, een kattenbelletje, een afgescheurd stukje papier met daarop iets onleesbaars gekribbeld.

Als het moet kan hij ook nog een schematische spin worden, waaraan je de sleutelwoorden van je cursus ophangt.

Is dat te klein ? Dan dijt hij wel even uit tot een column.

Als je er genoeg hebt en ze hebben ook nog een rode draad, dan is het tijd voor de volgende face-lift : een blog.

Waarlangs je met anderen deelt, leert, praat, verwerkt, treurt, troost…

Maar de meest markante gedaantewissel van Egidius is die in een mens. Man, vrouw, meisje, jongen.

Iemand die op verschillende plaatsen en tijden een houvast, een kapstok voor de ander kan zijn …

Ja, echt straf is ie, Egidius ! Kameleon in hart en nieren.

Wat zouden we zonder ‘m doen ?

———————————————————————————–

* Dit stukje is een inzending voor de wekelijkse WOT van Karin.