Een mens gaat muziek horen in z’n hoofd door al die prachtige wensen rond de verjaardag van Ariadnesdraad. Very uplifting indeed ! Om van te gaan dansen …
In deze feestweek wil ik dat natuurlijk niet alleen doen. Mijn lezers geven immers ook klank en kleur aan dit blog. Met graagte nodig ik jullie daarom uit om ( op de dansvloer ? ) mee te luisteren naar een streepje muziek. Met gevoel. Dat spreekt.
Dan kan het niet anders of je komt bij Jacques uit.
Maar het moet gezegd dat deze brok zingende emotie ook anderen tot een uiterst gevoelvolle expressie aanzette.
Prachtige interpretaties. Van Brel. Van de – toenmalige – haven van Amsterdam. En ook een beetje van de ruwe zee die ik levensgewijs bevoer ten tijde van het ontstaan van Ariadnesdraad …
Rapalje, Brel en Bowie zijn als een authentiek blogstuk. Wel hetzelfde onderwerp, toch een heel andere insteek én uitwerking.
Ik vind ze – elk op hun eigen manier – wel wat hebben.
Waarom kiezen ? Alle goeie dingen bestaan immers uit drie. Dus hier komen ze, beste lezer, drie versies die het zeemansbestaan schilderen …
Vreemd, hoe éénzelfde lied toch van taal tot taal anders spreekt, raakt…
elk heeft z’n eigen charme
Brel komt hier het krachtigst naar voor en daar hou ik wel van
Jemig dat is even andere muziek…. weet nog niet echt wat ik er nou van vind eerlijk gezegd ;)
Doe mij deze versie maar ;)
Geef mij maar de versie van Jacques Brel, niet omdat hij toevallig een Belg is ;-) maar omdat de getormenteerde manier waarop hij dit liedje brengt zijn weerga niet kent.
Ik ben fan van Rapalje; drie keer raden welke versie ik het ‘ mooist’ vind..
Sorry, dit is niet mijn genre. Partner zit hoofdschuddend op de bank, hij vindt het schitterend, alles van Brel trouwens. ;-)
Grappig hoe ieder er weer een eigen versie van maakt
Best dat er geen keuze moet gemaakt worden :-) dat zou voor mij een moeilijke opgave zijn, alle drie top. Oh, zelfs de superjonge versie klinkt goed ;-)
Tja wat kan ik als Belg zeggen…
Ken die van Jacques Brel het beste maar vind die van Rapalje het leukst!