I feel it in the air.
De zachte, z(w)oele zomerbries als transporteur voor de geur van goed weer verliest aan kracht.
Het karakteristieke bouquet van zomer zal weerom de moleculaire wetten gehoorzamen en oplossen, vervliegen.
Traag, maar onherroepelijk zeker zal het parfum ‘ zomer 2012’ opgeslokt worden. Dat moet ook, wil het zichzelf vernieuwen – heruitvinden. Om volgend jaar terug te kunnen komen. Idem, maar anders.
Om ook dan weer door mij met blije verbazing te worden opgesnoven. Om onder mijn huid te kruipen en een seizoen lang mijn metgezel te zijn.
Alles verandert, niets dat hetzelfde blijft. De turning tides van een seizoenswissel.
Het gouden licht schittert nog. Piekt zelfs. Maar kort. Dan verzacht het. Wordt een bedachtzaam flou, dat vervaagt, om uiteindelijk helemaal weg te deemsteren.
De gele schijf heerst niet meer alleen. Ze moet naast zicht een opponent dulden.
Eigenzinnige wolken. Met armen en benen, en als je goed kijkt, ook een gezicht.
De “witgebuikten” gebruiken het luchtruim als een veelkleurig schildersdoek. Ze verleggen minuut voor minuut de grens van hun artistieke vrijheid – per week zo ongeveer een kwartiertje.
Het cumulus-leger effent stelsematig het pad naar de troon voor de duisternis. Erebus rukt op naar een ontegenzeggelijke overwinning.
Het rijk van Helios wordt onder de voet gelopen, binnengetrokken, ingepalmd.
Ik mis het licht, de lange dagen. Het nachtuil-ritme van de zon gaf niet alleen de gelegenheid om zoveel dingen meer te doen – of net niet – het verdreef ook de donkerte binnenin.
Samen met het invallende duister treedt ook de tristesse weer op de voorgrond.
Het feeërieke kaarslicht dat zoetjesaan in aantocht is, kan niet tippen aan de zon om de kilte van het gemis te bestrijden …
Summertime Sadness. Dat is wat ik voel bij deze seizoenswissel.
Ariadnesdraad 
Dat heb je heel mooi verwoord. En bij deze heb ik een keelontsteking en een kop vol viezigheid (aka snot). :-)
Met weemoed terugblikken naar de zomer. Mooi verwoord @->–
Ik ben dol op alle jaargetijden, maar jouw tekst roept een ongekende weemoed naar de zomer bij mij op.
Ik vind het einde van de zomer het mooist, als het al stiekem herfst aan het worden is en de zon alweer wat lager staat. De herfst is mijn favoriete jaargetijde, lekker knus. :-)
Ik concentreer me vooral op de heruitgevonden zomer van 2013!
Woorden om te smullen. Heel knap geschreven!
Ik moet het beamen: knap geschreven!
Seizoenen werken wel degelijk op het gemoed, vooral de herfst vind ik. Maar we moeten er door, op naar zomer 2013 :-)
Het is inderdaad volop bezig die seizoenswisseling! Aan de ene kant vind ik het ook wel weer wat hebben… (voor even ;))