Na de wolken, de storm en het water kwam de rook. Jaaa, beste lezers, er kan altijd nog een tandje bij, na een zondvloed. Geloof me vrij, ‘als de rook om je hoofd is verdwenen‘ heeft een spiksplinternieuwe betekenis voor me sinds mijn aquarium ontplofte. Van alle bijbelse plagen ontbreken nu vast alleen nog de slangen, me dunkt. Al siste ’t al net zo hard !
Zo is d’r geen wolkje te bespeuren, en zo kan je de lucht haast knippen.
Ontploffingen zijn sowieso geen toppunt van handigheid, maar het is extra balen als je uitgerekend dan je hele ramen-arsenaal dicht moet laten, omdat de bende van Zeus het loeien van de wind tegen, say what, 80 /u, een leuk muziekje vindt.
Dat wordt dus met rokerige ogen (bang) afwachten en in het duister tasten. Om de volgende morgen je w(g)itte muren en plafonds met het velletje van Zwarte Piet te vergelijken. Ik weet het nu zekers, beste lezer, die kleurschakering heet Pineut.
Niet zo gek dus, dat ik moe was, na een paar witte nachten die me desondanks toch akelig zwart voor de geest staan.
Met slaapstem zeg ik tegen de andere kant van m’n foon : “Goh, mijn ogen vallen toe !”
Het lijkt of Klaas Vaak dit keer epoxylijm bij z’n slaapzand heeft gemixt. Tegen zo’n krachtpatser kunnen m’n blaffetuurtjes* niet op. Gehypnotiseerd door de echo ‘slaap … slaap !’ benadert m’n systeem nog ’t meest een pc die crassssssssssssssht.
“Slapen. Lekker slapen. En morgen gezond weer op**,” is ’t laatste wat door mijn hoofd schiet voor ik vadems diep wegzink.
Als Morpheus**** me de volgende morgen weer aan de dag overdraagt, voel ik me één nanoseconde gewéldig. Dan beginnen de radertjes in mijn hoofd te werken en sturen ze mijn blik richting horloge. Say whuttt ??! Half TIEN !
“En ook nog woensdag !,” merken mijn celletjes fijntjes op. Per direct voelt mijn hoofd aan alsof iemand er de grootste fles chloroform ooit overheen heeft gekieperd. Snif…
Groot zijn in het verlies betekent dat je je nederlaag erkent. Bellen dus naar Mr. Flex, amper anderhalf uur te laat. Flex grinnikt en meldt dat ik alsnog mag komen. Zou zomaar door mijn (onbedoeld) zwoele slaapstem kunnen komen.
Ik er dus heen. Maar het is potver-hier-en-ginder-en-overal geen makkie om je op te laden voor de dag na zo’n valse start. Voor ik het weet zit ik temidden een broekspijpenoorlog en voel me net Piet die door een te smalle schoorsteen heen moet. En de Pineut, dat ook wel, ja.
Neeje, ’t loopt die ochtend bepaald niet smooth. So much voor dat “lekker slapen en morgen gezond weer op !” van Sonja. Laatavond past toch echt beter bij een nachtraaf als ik. Flits! Dat slaapzand is feetjes-stof geworden. Ik zit opeens weer in een tafereel mijner jeugd.
Haarscherp zie ik mijn moeder voor me, in nachtpon en duster. Op de bank, met Sonja op de buis en hoor weer : “lekker slapen !” Hihi, daarvan ken ik die slagzin dus !
Mijn hum gaat prompt met sprongen vooruit, terwijl ikzelf nog steeds mijlenver achterop hink. Tja, het is even niet anders.
En wat nou met mijn hotel voor siervissen? Daar moet ik nog es even lekker over slapen. Het mag dan wel zo zijn dat er in positieve zin altijd nog een tandje bij kan, maar of dat ook voor mijn portemonnee geldt, weet ik nog niet zo.
Maar ach, ’t gaat vast lukken.
Ook dat verkwikkend, probleemoplossend slaapje. Waarom ook niet. Mijn woonst is tenslotte niet afgefikt en mijn reflexen blijken super. Daarbovenop heb ik Dasty, een geweldige ontvetter en een Dametje Buur met énig poetsmateriaal en tijd. Vrijgemaakt speciaal voor mij.
So, I take my chances. ‘Terusten, beste lezers !
——————
* blaffetuurtjes : rolluiken, hier figuurlijk
** : Met deze slotzin rondde Sonja Barend telkens haar laatavond-talkshow af
*** : Morpheus : Griekse god van de (helden)dromen
Ariadnesdraad 
Ik heb leuk aangevinkt. Nu niet dat ik het allemaal zo leuk vind wat je overkomen is maar omdat er blijkbaar nog mensen zijn voor wie het jaar nu ook weer niet je van het is… en ik denk dan maar hetzelfde ach ja, waarom niet het kan beter mij dan iemand anders overkomen… hoewel… stiekem ;-)
Maar je weet het wel altijd zo’n swung te geven dat een lach nooit veraf is :-)
Nooit geweten dat een aquarium kan ontploffen. Barsten of openscheuren, ja, maar ontploffen? Kortsluiting veroorzaakt of zo? Tell me more. (Vooral omdat ik tientallen jaren diverse aquaria heb gehad.)
Was al blij dat het aquarium de deur uit is, en nu nog blijer!
Oh ja, dasty werkt echt super.
Hè, wat een naar verhaal. Ik zou me rot schrikken. Je moet ook altijd oppassen wat voor vissen (geen blowfish in ieder geval) je erin stopt als ze elkaar niet mogen krijg je dit soort fratsen. ;-)
Je hebt je hoofd weer boven water gehouden, bravo.
Een ontploft aquarium…..uit de meest onverwachtste hoek worden aanslagen gepleegd :-(
Murphy heeft blijkbaar een boontje voor je ;-) Gelukkig heb je een steengoede buur, dat is goud waard. En hopelijk kon je reeds uw slaaptekort inhalen, uitgerust ziet tegenslag er minder dramatisch uit.
‘Morpheus draagt me over aan de dag’ – ik vind het een prachtzin! Ik ZAG het voor me op de een of andere manier. Hoe kan je aquarium ontploffen? Wat akelig. En zielig voor de visjes.
Het zit je allemaal niet mee. Toch brengt je relaas een glimlach op mijn lippen. Niet eentje van leedvermaak, maar eentje van ‘Wat zet ze het toch allemaal leuk neer op het net.. ‘
Sterkte, succes, enjoy!
Toch stiekem even gegrijnsd bij het lezen van je verhaal. Wat een valse start. Maar ja, soms heb je gewoon net even wat extra uurtjes slaap nodig. Jammer dat lichaam en geest dit altijd voor je praktiseren op een doordeweekse werkdag ;)