April 2014 gaat mijn persoonlijke geschiedenis in als de “hardhorige marketeer”- maand.
It started not with a kiss, maar met een dame die zich in waar steenkolenengels voorstelt als Rossa from M.icrosoft. Insert eyebrow-fitness here. Wat ze mist aan Dickens’ language compenseert ze ruimschoots met decibels.
“HAAAAI,” “Howw aaaaaaare you-ou ? Ik: Fine, thanks. Why are you calling ? Midderwijl doe ik mijn best haar volume te negeren. Om naar m’n little grey cells te kunnen luisteren die aanvoeren dat er iets niet klopt.
Goed ja, ik heb M.Icrosoft in huis, maar kom op, de computergigant gaat me toch niet zélf contacten voor een kettingbrief van intussen alweer 2 jaar geleden, waarin me gouden Mic-bergen werden beloofd…?
’t Kan m’n ongeloof zijn, maar die Zilveren Vloot is nimmer binnengevaren. Mogelijks hebben de computerreus en ik dan toch iets gemeenschappelijks : een onbestaand GPS-gevoel.
Hoe en waarom komen ze toch aan mijn nummer ? Terwijl mijn celletjes dit koortsachtig proberen uit te vinden, neemt Argwaan toe.
Bij de andere kant ook, afgaande op de ‘Volumeknop’ die nog een streepje verder opgeschroefd wordt.
Ariadne LABYRINT ?! klinkt het, mét akoestiek waarop zelfs het Colosseum jaloers zou zijn geweest.
“Ja, Zeg !” denk ik inmiddels en zeg daarom in onvervalst Nederlands : Nee, AriadnesDRAAD.
Hier heeft Rossa niet van terug. Meer nog, nu is ze het spoor compleet bijster. Terug naar af dan maar weer. “HAAAAI, howw…” Ik val in met ” Listen, lady, if you’re not going to tell me what you are phoning for, I’m not interested! ” Bammm!
’t Zal Mic toch worst wezen hoe het met me gaat ! Met m’n giro, daarentegen …
Ik kan de hitte van het vorige gesprek nog voelen, bij alweer een nieuwe rinkel. Rossa again. Ze moet en zal het laatste woord hebben via een computergestuurd “Goodbye !”
Niet in de haak, dit, brommen mijn celletjes. ’s Avonds krijgen ze groot gelijk als Nieuwsanker waarschuwt voor grootschalige Mic-fraude… Pfoe-oe ! Die dans ben ik even mooi ontsprongen.
Es ist mir nicht ganz egal wat er met m’n zilverlingetjes gebeurt, dus zit ik daags daarop blij te zijn met m’n grijze massa, als op mijn scherm een zoetgevooisde Oostenrijkse Paradijsvogel voorbij komt. Een aller(b)aardigste dame die, hoewel ze Wurst heet, er beslist niet uitziet alsof ze die vaak heeft gegeten …. Temidden haar betoog over ‘fitting in’ heft niet Conchita, maar mijn Dumdiedummetje een deuntje aan.
Over not fitting in gesproken ! Schade, maar Conchita’s Botschaft zal nog efkes moeten wachten … ? Wat dan wel gezongen ? Hallooo, met Flodderanske van B.Eltel. Onze technieker komt DAN langs voor uw modem, mevrouw.
“Ik dacht het niet, hij doet het nog uitstekend, wegens pas vervangen ! ” “Jaa, maar dit MOET nou toch echt eventjes, hoor ! VDSL is hét van hét, vraagt u uw vrienden maar …!
Een mooi zangerige Nederlandse tongval, die me vanuit een op en top Belgenlands bedrijf vér na kantoortijd belt is een tikkie vreemd, maar kom, ik zit nu toch al in een internationaal sfeertje… Tot daar an toe. Maar: die MOET is er teveel aan.
Edoch, ik neem een voorbeeld aan de onverstoorbaarheid van de ‘bearded lady’ en zeg dus vriendelijk maar kordaat : “Zal ik doen, mevrouw, dat navragen. Stelt u die afspraak tot dan maar even uit !” Klaar. Dat heb ik even wunderschön opgelost, al zeg ik ’t zelf !
Flodderanske keek hetzelfde programma, weet ik, 2 dagen later. Ah ja, want onder het motto, “I want to be accepted ” is ze er weer. Neem ’t haar ‘ns kwalijk. Het staat tenslotte als een huis. Alleen wel niet het mijne. Dus dat zeg ik. Mét Conchita-coolness, ofcourse.
Nou is het klaar, ben ik overtuigd. Jawel hoor, 24 hele uren lang. Dan dient de volgende Eurosong-ronde zich alweer aan. Zelfde Caller, dito riedeltje, maar nu en français. “Notre assistance technique est près de chez vous, Madame !”
Wabliefteru ?! Val nu om. Werkelijk waar, du moment zou ik er flink wat voor geven om die baard (in de keel) en vooral die testosteron van Conchita te hebben !
’t Zal toch ni waar zijn zekerst, dat je om es stevig uit te varen iemand mét baard moet zijn ?! Een aanplakbaard heb ik zo gauw-gauw niet klaar. Dus zit er maar één ding op. Rise Like A Phoenix.
Daartoe schuif ik ’t olifantenvel van Conchita én de gevraagde tolerantie even aan de kant en zeg – nu duidelijk – boos : “Quelle lettre de NON vous ne comprenez-pas ? ” Je zou er toch wel worst van draaien, beste lezer !
Deze innertalk is nog niet mijn hoofd uit, als Dumdiedum zijn stembanden alweer opwarmt. Bofrost dit keer. Met een jubileum-aanbod dat niet te weigeren valt. Wat zal het zijn, Mevrouw, worst voor u ? Unstoppable, dit !
Dan valt me de “ik ga er in mee” – aanpak van Conchi te binnen. Rise like a phoenix, zoiets. Wel ja, komt me fluks over de lippen, doe mij maar een Conchita Wurst ! Klik. Einde gesprek.
Yes ! Welhaast even zalig als het winnen van Eurosong, dit !
Conchita heeft natuurlijk gelijk, als ze zegt dat je pas gelukkig kunt zijn als je bent wat je bent. Marketeer free, in mijn geval.
Getest en goed bevonden kan ik zeggen dat girlpower met ballen effectief werkt.
Rise like a phoenix ! Dan komt de calm after the storm vanzelf !
Ariadnesdraad 
ik vind het gewoon zalig als ze hier bellen,
ofwel antwoord ik op alles “yez-yez” en “alloo-alloo” ofwel hou ik zo’n claxon met luchtdruk eens tegen de hoorn.
soms worden ze een beetje nijdig :-)
Ik heb een telefoon met schermpje. Ik zie wie belt. Ik neem dus nooit als ik geen nummer zie.
Microdinges stuurt me wel mails. Yeah right! Het is absolute oplichterij.
En die vrouw met die baard? Neeje! Het is een vent met een kleed. Punt!
;-)
Een echte plaag die marketeers, en soms zijn ze het nog niet eens maar proberen ze gewoon achter je bankgegevens te komen… om je te ergeren uit zotten…
En wat ‘rise as a phoenix betreft, een terechte winnaar :-)
Ergelijke toestanden die telefoontjes, maar hilarisch beschreven !
De dagelijkse ongewenste contacten met telemarketeers – al dan niet malafide sujets – hangen me onderhand vreselijk de keel uit. Meteen inhaken is de enige juiste optie. Op de duur verleren ze het wel.
Hahaha, kan me je ergernis perfect voorstellen. Hatelijk is het om van alles opgedrongen te worden. Gelukkig bellen ze meestal met een privénummer en dan neem ik gewoonweg niet meer op. De voicemail blijft na het inhaken leeg, dat zegt genoeg.
Ahum….nu heb ik hier zonet voor het eerst dat nummer gehoord. Na er veel over gehoord te hebben ben ik ietsje teleurgesteld in de stem, ze klinkt niet echt ‘vrouw’ :-) Het lied is ok ;-)
Zo, superirritant die bellers. Ik heb me al aangemeld bij het ‘bel-me-niet’ register. Hopelijk hebben ze dat in België ook.
Ik word ook vaak gebeld. Vanuit China en India. Het is heel vreemd. Ik hang direct op, ik laat ze niet eens meer uitpraten. Het is heel irritant. Mooi liedje vond ik het, van Conchita. In elk geval het beste van wat er meedeed want de rest vond ik niet zo bar geweldig eigenlijk, maar ja, dat kan ook aan mij liggen…
Oh zo vreselijk irritant! Werd laatst ook gebeld door iemand met een zeer moeilijk verstaanbaar engels accent. Heb me er maar snel afhandig van gemaakt. Irritant.
Kijk, die link had ik niet gezien, maar eigenlijk komt de kalmte normaal toch voor de storm ? En na de storm kun je dan herrijzen als een fenix… Mooi logje Ariadne.
Schitterend geschreven, maar de bomma had ons nummer eens doorgegeven aan zo’n buro. Onder het mom van: “Ons mannekes zullen wel daaraan meewerken.” Onnodig te zeggen dat zij constant belden, zeker? ;-)