Een woeste waai snapt me en stuwt me op huis aan. Oeffff, zeg, lekker binnen … ! Medelijden met de Sint, die nog vannacht aan een concours hippique moet beginnen. Omdat ie nooit genoeg hulp kan hebben, maak ik Pietjes.
Mijn celletjes zijn goedgemutst : ze hebben hun zin en letterkoekjes toe. Ze sippen nog wat over de kanten boordjes die Piets kraag moesten verbeelden, maar dat alsnog niet doen omdat ze mirakuleus ten hemel gestegen blijken. So what, die Saints zijn nu eenmaal rare jongens. Vertel mij wat.
Oh, en als we toch afwijken, dan kan Piets ruime haardos – bij gebrek aan vindbaar zwart papier – dit jaar ook wel es roze zijn. Nogal knal. Jaaa, think pink, tenslotte.
Belgenland kan het gebruiken. Driekwart november heeft het hier serieus geknald – met politieraids, dreigingsalarmen, dichte scholen en hoodstedelijke lockdowns die de weg vrijmaakten voor een virale kattenbelegering op het www. En van de blauwfrakskes een kommetje kattenvoer als merci.
Dat is nou eens een koekeloerepoezewoefke par exemple. Belgenlands flegma dat tot surrealisme wordt gepromoveerd.
Waarvoor we worden geprezen. Pijnlijk genoeg wel in dezelfde adem als die waarin we tot ebolavirus of terrorismedraaischijf worden verklaard. Ofte een failed state.
Mijn onverstoorbaarheid krijgt wat barstjes als ik de vaudeville die wordt opgevoerd aankijk. Ik wil vievan bomma, pataaten mee saucissen, vievan bomma, pataaten mee salaai aanheffen, maar slik dat toch maar in. Wegens niet politiek correct.
Van de bomma zijn gauw bommen gemaakt, en die salaai is nu een gezondheidsrisico.
Wat gaat dat geven ? Behalve een geldelijke kater ook een bom die in ons gezicht ontploft. Zwartepietengeschuif. Chemische processen, die jaaaaren zijn blijven gisten, omdat ze onnoemelijk ingewikkeld zijn en tot nog toe ook altijd lekker ver weg.
Om mijn ergernis te bestrijden breng ik dan maar een andere chemiek op gang. Die van goedgevoeldoorsjokolat. Vivat de witte Sintjes !
En dan, dan schudt de Gemijterde deze move uit één zijner lange witte mouwen. Een geestdriftig, humorvol pleidooi voor brave little Belgium. Ik zeg : Howard for president (vooral vanaf 4:10) ! Een prachtig Sintkado, haha …
Maar tot het zover is heeft de patroonheilige van de reizigers, zeelui en hulpeloze kindertjes nog wel een paar massieve pepernoten te kraken, me dunkt.
Want : van de brokjes geluk die Nicolaas uitdeelde kun je nevernooit genoeg hebben …
En van sjoklatten Sintjes ook niet – quod non.
Dank u, Sinterklaasje !
Ariadnesdraad 
Koekeloerepoezewoefke ?
Jeugdsentiment, gezegd als het allemaal ni gekker kon … :-)
Ik lust nog wel wat chocolade Sintjes (mag ook van marsepein zijn hoor, ik ben niet zo moeilijk). ;-)
België staat tegenwoordig in ieder geval op de kaart. Moest het zijn dat sinterklaas tekenen van dementie begint te vertonen, dankzij het wereldnieuws kon hij ons landje niet vergeten :D