Ge(a)waardeerd !

Eén van de leuke kantjes van bloggen is dat je daardoor mailtjes krijgt. Op 18 december vorig jaar heb ik prijs in de Sunshine Award loterij. Rianne, Zij van Wiebeltjes, mailt me dat ik eer van haar krijg, en werk. Hoera, en veel dank !

“Zeker wel ga ik aan de slag,” responseer ik, “alleen nog niet direct”. Dat niet direct, is nog net geen omega geworden, gelukkig.

Eerst hadden mijn celletjes moeite met ’t maatschap tussen zon en de twaalfde maand – en eerlijk, ook nu :  zotjes dat het zo kort voor Kerst 15° aanwijst ! – toen was de brainwave foetsie en toen, toen werd het zomer.  Woestijnzomer, eigenlijk.

Met 37 graden in de woonkamer en m’n hoofd dat voelde als ’n gesmolten geweerloop, ging alles dat maar enigszins warmte genereerde in de ban. Adios, blogschrijven. De grey ones, kwapoetsertjes als ze zijn, kropen terstond onder steen.

Intussen zijn de gekookte hersentjes van de baan en bestoken mijn cerebellumpjes me weer als vanouds met gedachtenflitsen.

Beter gezegd, één grote : eindejaarstijd.

Geen wonder dus, dat mijn innertalk gaat over Kerst, lichtjes en lekker eten. En sunshine in het hart for all : let’s light it up, tenslotte.

Zeven invalletjes wist ik feestelijk te strikken voor een rolletje in ‘The ‘magnificent 7’ van Ariadnesdraad.

• # kerstlichtjes : mijn kerstige mood mag dan soms wiebelig zijn, op kerstlichtjes ben ik dol. Kom ik een kerstmarkt op, dan kan ik er niet van weg zonder een lichtarmatuurtje. Dik tien jaar geleden een smeedijzeren piramide, die nog immer brandt, nu een handgesneden bamboe-licht. Jippie ! Dat denken vast ook die verkopers, die als enige dat verholen snoer tussen mij en al dat licht bemerken …
• Kerstkraampjes, ok, maar stiekempjes is de Sint mijn favoriet. Daarom maakte ik, ter assistentie, Pietjes. Think bright, think light : hallo hulp. Geen punt dus, dat roze wolkhaar. Ook niet indien redelijk knal : de zwarte lokken waren even zoek. De plus : de Gemijterde hoeft even geen bril…
• Al dat Sint-suiker moet natuurlijk verwerkt. Cue for bakken, braden en dies meer op tv. Je zou er calorie-angst van krijgen … Maar Sue Perkins – met haar “Bake !” in the Great British Bake Off kan er bij mij altijd in. Heeeeeeeerlijk programma, dit.
• Op GBBO botsen is prachtig, maar mijn geliefde Ziz-kaasjes weer op het spoor komen een half mirakel. In een nieuwe versie, van de buurtsuper nog wel. Nomnomnommmmmmm….
• Bovengenoemde voltreffer tot een kaassaus verwerken in een pasta. Teleurgesteld zijn in de babyspinazie die ik d’r als groensels bij deed. De sliertjes glimmen prachtig groen, maar moeten voor mij toch in puree zitten en niet zo aalglad zijn. Weet ik meteen waarom ik niet groot en sterk ben geworden, zeg.
• Nog meer new food proberen. Thai bolognaise van Jeroen Meus. Vergeten dat in die rode currypasta chilipepertjes zitten en ’n heule ruime schep nemen. WWWWWWWWWoewoewooeeeeeeeeeeh ! Fire ! Dat arme bokaaltje prompt ‘Straaaaaaaf ! opschrijven. Niet als boetedoening, wél als reminder. I Like spicy, maar lucht in mijn longen nog net wat meer …
• Eénmaal hiervan uitgetraand, weer gaan voor comfort food : broodpudding. Zoete Zonde mijn.  Genoeg hebben van het ontvorm-gedoe en daarom fluks een life-hack stelen van Jamie Oliver. Gemak dient de mens, zeg ik.

Moeiteloos, dat is als geluk, het vermenigvuldigt als je het deelt. Je kan er nooit genoeg van hebben.

Aaaaaaaah, de sheer happinez of winning – al is het dan van je ovenschaal – dat gun ik alleman. En jullie, beste lezers, nog meer. Dusssssssss …

Snij je bakpapier groter dan je ovenschaal. Voor mijn ovaaltje knipte ik ’n rechthoek, die natgemaakt en uitgeknepen soepel wordt, waardoor vlotter drapeerbaar. Als alles goed is komt het papier ietsjes over de rand en heb je nu vier hoekpunten die je kan gebruiken om je eindprodukt te liften …  gaat zwierig, neem dat van me aan !

Mijn diner van fait-divers is hiermee geserveerd en smakelijk verorberd hoop ik, met Lovers on the Sun als toemaatje …

Advertentie