Zwarte Vijfkant Zomer : Swooning Saturday 20

Dat wordt weer puffen, beste lezers. Woestijntemperaturen of niet. Want de sportzomer is afgetrapt. The Era Of The Black Pentagon Starts.

Mijn ach-ende-wee-gevoel beschreef ik al in Belgian Style. Gooi ik vandaag even in re-post, wegens brandend actueel. Met toevoeging, uiteraard, van  puike voetbalmuziekjes. Want – tegen alle logica in – juijj voor de voetbalhymne !

Geniet van Belgian Style 2.0, beste lezers. Ik ga voluit voor sportskipping intussen …

Sport. Ik kan er maar niet warm voor lopen. ’n Godsgruwelijke hekel heb ik ‘r aan.

Voor mij dus huilen met de (tricolore) pet op, tegenwoordig. Want zet om het even wat waar beeld of geluid aan te pas komt op en ‘t is groenes groenes grasje. Eerst Roland Garros, nu WK voetbal. Of nog erger : ooovverr-enthousiaste (radio)commentatoren die ” Jjjajaa-jaaaaaaa !!! ” in mijn luisterend oor brullen bij een momentum dat mij helemaal-totaal ontgaat. Snik ende snif.

Het compleet ontbreken van dat sportgen is evenwel een raadsel te noemen. Of godswonder, als je bedenkt dat ik dochter ben van ’n man die RX-gewijs kan aantonen dat ie een sporthart heeft. En daarbovenop aardig uit de voeten kon op een renbaan. Als in : aan atletiek doen in vroeger tijd.

Ondanks bovenstaande feiten, beste lezer, was mijn jeugd  geen sportieve kwelling. Want ik bewees mezelf als doorzetter eerste klas(se) . Prompt was m’n sporthuiver –  en die van mijn zus en moeder erbij – geen issue.

Wij dames waren wàt blij dat we ten huize geen voetbalfanaat hadden met toeters, bellen, vlaggen en dies meer. ‘t Was echtigentechtig  genoegen dat Gulliver er niet moe(s)t aan denken. Pfoe-pfhoe !

Bovenstaande context maakte dat niemand zich thuis stoorde aan een occasionele voetbalsamenvatting of een nog sporadischer WK/EK-match.

Een geweldig uitgangspunt, waarmee je heel wat kunt. Bijvoorbeeld nog meer voetbal ontduiken, als je later zelf huis gaat houden.

Maar vandaag ligt die strategie aan diggelen. Zelfs in mijn favoriete duidingsprogramma is voetbal geïnfiltreerd. Opgewekt hoor ik Annelies, het Terzake-anker zeggen: ” U keek voetbal en wij keken hoe u keek “. In deze beeldgewijs toegelichte one-liner zit zowaar het allerkortste voetbaloverzicht van mijn hopelijk lang leven vervat. En nog met een goeie uitslag ook ! Hoera ende joepie !

Een zenderflits later hoor ik iets van sputteren en wissels door Wilmots (bondscoach). Misschien wel onder ‘t motto : comme si, je n’existe pas ?

Nog een switch later een Grote Grinnik als ik een radio-presentatrice op JOE hoor zeggen ” … om de Algerijnen te bedanken dat ze niet al te goed gespeeld hebben, nog es hun nationale trots – dat is dus niet de voetbalploeg – maar deze Khaled met Aïcha.”

Typisch Belgian Style, dit. Eerst sputteren, dan toch doen en daarna nog even de tegenstander bedanken.

Ik ga alvast de Algerijnen, vertegenwoordigd in deze Khaled, niet passeren – daar is deze Aïcha te mooi voor.

De beste man had waarschijnlijk geen idee hoe profetisch en/of inspirerend de zin ” Comme si, je n’exist(e)(ais) pas ” nog wel zou worden….

The pressure’s on !

Voor meer Zwijmelplezier, klik hier.