Alweer drie jaar geleden kwam er ’n eind aan de dwaaltocht van m’n moeder in het Alzheimer-woud. Weg uit ’t hoofdelijke duister, werd ze wolkzitter.
Ergo : de begrafenis regisseren. Dat wil je ’n beetje in stijl met diegene om wie het gaat.
Denk : met goeie teksten, wat zwier en mijn moeders lijflied. Géén mummelende pastoor, met ellenlang, onverstaanbaar gezwatel.
Nou-hou. Goed dat ik zo verdrietig was, anders was ik vast van ergernis even purper-paars aangelopen als ’s mans stola…
Maar alla, de muziek dan. Voor zijn liefste wilde Vadermans graag hààr lijflied. Mijn zwier-minnende moeder hield van de lange versie van Ravel’s Bolero.
Dat stond als ‘n oordopjes-dragende paal boven water, want had ’t gekund, ze had ’t volume nog ettelijke streepjes voorbij HEULEMAAL OPEN gedraaid.
Dat was dus, bij leven en welzijn, wel es duveltjeskermis. Maar : dit masterpiece was voor de occasie bijzonder geschikt.
Duurt lang en begint stil … Kortom, ideaal voor ’t naar buiten schuifelen. Tegen dat het échte lawaai aanvangt, kort de rij al aardig …
Zo bedacht, zo gedaan : mijn hipster-vader prepte zélluf een cd-tje met daarop het masterpiece.
Piece of cake, die muziek, zou je denken.
U..uch..hum. ’t Werd eerder pièce de résistance.
Eerst viel de gekortwiekte zang nog niet zo op, maar toen het koor maar blééf schitteren door afwezigheid, trok mijn vader de pastoor bij het oor. Als opmaat van je ellende, wil je niet ook nog gemarteld door kattengejank. Die historie doorliepen we al een keertje, in een ander godshuis, weliswaar.
De clericus had ’t bepaald niet op persoonlijke streepjes muziek. ’t Kon ‘m niet canoniek genoeg zijn. Al stond dan ’t koor, op hun hoofdaltaar, stommetje te spelen.
Naast toppunt van belachelijkheid, was ’t ook buiten Gulliver gerekend. ’t Werd ’n kop-tegen-kei discussie, want Vadermans stond strak gebeiteld op z’n punt.
Bolero-gate ontspon zich.
P : “… ge zult mij wel ne vervelende vent vinden, maar….” (afgekapt door) Vadermans : “…. da vinnekik zeker !!!!!!!!!!!! “
Alle tristesse ten spijt, kon ik toch mijn lachen niet bedwingen, toen de neerslag van deze discussie voorbij kwam. Ik had een vlieg willen zijn.
Dat laatste afscheidskadootje kwàm er, beste lezers. Tijdens de ‘uitstroom’ schalde de Bolero door de boxen. Hèhè.
Vandaag heb ik ‘m voor jullie in flash-mob. Had mijn moeder prachtig gevonden, wil ik wedden. Zeker dat jochie in rood shirt. ’t Is écht wel ’n cutie-pie.
Wees gezeten, beste lezers, en pak gerust koffie en ander lekkers erbij. Heb je alle tijd voor, want je bent met deze zwijmel wel efkes onder dak. (dik 12′, trommelaar start op 00 : 49)
Ik zou zeggen : geniet, en hou de zwierige mood even onder handbereik tot volgende week, want dan hebben we hier ’n feestje. Stay tuned !
Voor meer zwijmelplezier, klik hier.
Ariadnesdraad 
Sommige muziek verzacht de zeden, andere doet dus net het tegenovergestelde ?
Er was meer sprake van verharding, ja. Nogal een antiek pastoorsgeval, zeg maar … :-)
Goed dat je vader voet bij stuk hield en de Bolero toch gespeeld is. Deze versie is ook weer super. Bedankt.
Ben zelf ook blij, altijd leuk om hieraan terug te denken…
Ik ga deze op een later tijdstip rustig bekijken want ik houd van flashmobs…
Geen leuke maar toch wel weer een leuke aanleiding…
Ik snap je helemaal, Vlinder !
Hij is prachtig!!! Die mensen eromheen met die verbaasde gezichten altijd!
Bedankt !! Die geven het iets extra :-)
met ontroering gelezen…. en ook met een vette glimlach want ik ‘zie’ jouw moeder al voor me op die wolk zitten…. zwijmelend op het hoogste niveau terwijl ze kijkt naar wat er beneden gebeurt…. Dit nummer is geweldig, heeft altijd een ontroerende werking op mij, al kan ik niet zeggen waarom want dat weet ik gewoonweg niet. Je filmpje is zeer de moeite waard, heb ervan genoten.
Maar ehhhh als ik ’t mag zeggen…. droeg jouw man een stola???
Ik ben dan weer geroerd, omdat je precies het tafereeltje beschrijft, dat ik met dit stukje wilde neerzetten, Melody ! En over die stola : ik heb die dag veel voorbijzien komen, maar géén stola’s – veuls te heet, dik 27° was’t ! De pastoor was de enige stoladrager – dat gekleurd ding over zijn wit vaan. Geen type, overigens, waarmee ik getrouwd zou willen zijn, haha !
Ah mooi, dat het met die muziek toch nog goed kwam. Prachtstuk, al zal je het op niet veel begrafenissen horen spelen. Uniek ☺
Dat zou algemeen geldend moeten zijn, niet, dat de muziek op een begrafenis uniek is ? Dank voor je complimentje, Anna !
Hier dubbel genoten. Eerst met de beelden en daarna met gesloten ogen over me heen laten komen. Prachtig om zo te worden uitgeleid.
Lieve groet, Ria
Dat is idd de ideale manier om de Bolero te luisteren, Ria. Groetje terug …
Goed van Gulliver… Soms moet je voet bij stuk houden.. (Wie weet hadden we het dan droog gehouden… Niemand die begint te janken bij La Montanara … Maar Mams was tegen. Dat konden we de gasten niet aandoen… Zucht…)
De gasten die dat over de Bolero vonden waren er bij ons aan voor de moeite, hihi ! Eens lekker tranebalken op een begrafenis moet kunnen, maar is toch een tikje ingewikkelder als je zélf de organisator ervan bent. Je gaat er zo godsgruwelijk verfrommeld van uitzien …
Op deze manier had ik nog nooit een flashmob gezien. Erg mooi!
Dankje, Gelukje ! Fijn dat ik je iets nieuws heb leren kennen :-)
Mijn mind is verpest door die film 10 en het gebruik van deze muziek daarin. Heb genoten van je verhaal. Misschien had de pastoor die film ook wel in zijn hoofd en reageerde hij daarom zo.
Heerlijke reactie van je vader.
Wat jammer voor je, Cellie ! Maar heerlijk dat de verhaallijn wel een goed filmpje voor je was. Zo hip dat ie films kijkt leek de pastoor mij niet, hoor, eerder wereldvreemd ;-) o, en ja, helemaal mijn vader, dit !
De aanhouder wint. Zo’n stuk moet in volle glorie gespeeld worden.
Vind ik ook ! Of toch minstens de glorie die een al wat gammele draagbare cd-speler toelaat :-) Als we met een usb-stick waren aangekomen, had ie waarschijnlijk helemaal het apezuur gekregen !
Ik vind flashmobs fascinerend, en als er dan zo’n muziekstuk gespeeld wordt…!
Tja, sommige “geestelijken” zijn verstarde geesten, soms zelfs geestlozen…
Tja, de geest van de man was verre van beweeglijk. Om star, strak en vastgeroest maar niet te noemen. Flashmobs hebben een heel eigen sfeer, vind ik, en de bolero leent er zich uitstekend voor …
Wat ik zelf heel belangrijk vind bij een uitvaart is dat de nabestaanden , vooral de meest geliefde , er troost in kunnen vinden’ als meneer pastoor daar een probleem mee heeft kan hij beter een andere roeping vinden want van roost brengen heeft hij dan geen verstand terwijl dát nou juist z’n werk zou moeten zijn.
Heerlijk muizekstuk, onze 12 jarige kleinzoon Sebastian zou maar wát graag meegedaan hebben met deze flash mob, maar ja , hij speelt trompet, zonder schuif zoals de jongen hier heeft Ik weet zéker dat hij die heerlijke uithalen zou waarderen.
Maar toch een mooie nagedachtenis over je moeder.
Tof dat Sebastian ook speelt ! En die uithalen : helemaal geweldig, die geven het allure :-)
Geweldig filmpje! Het is één van mn favo klassieke stukken, hou wel van een stukje drama. Mag hopen dat als ik iemand weg breng het gaat zoals diegene het zou willen.
Prachtig vind ik het, dat zoiets klassieks zo hip kan worden uitgevoerd, zonder dat het inboet :-)