© Appelig
22 augustus komt opnieuw voorbij. Maar allez … Nen jubilee ! Een mijlpaal voor Ariadnesdraad ! Helemaal als je bedenkt dat dit blog aanvankelijk wel leek opgehangen aan de kapstok “weetiknogniet”.
Lezers, niches, onderwerpen, een rode draad, …. ontsproten geleidelijk aan de innerlijke dialoog met mijn hoofd, die bij conventie schrijven is gaan heten.
Mijn little grey cells stelden dit colloque singulier erg op prijs. Gaandeweg deden ze niet alleen gezellig mee, ze namen zelfs gewoon de regie over. Daarom hupsen op dit blog naast mezelf ook nog mijn alterego Superwoman, Mr. Dog en de bende van Zeus rond.
De buitelingen die wij hier allemaal maken zijn een ware binnenkijk in mijn hoofd.
Die brengt me dan weer op jouw pad, beste lezer, via prachtige commentaartjes. Telkens en telkens weer… Een streling voor mijn oog en warm aan mijn hart.
Een lezerspad dat – letterlijk én figuurlijk – veel verder reikt dan ik ooit durfde dromen. Vandaag daarom het lezersenthousiasme in de bloemetjes . Middels de ‘leading lady’ onder mijn vaste commenters : José Appel van Appelig.
Speciaal voor dit jubileum deed ze Ariadnesdraad tijd en een tochtje in haar lezershoofd kado.
Haar grijze massa aan het woord dus, in dit ontwapenende stukje.
Over ‘little grey cells’ en mooie woorden
Wat een schitterend taalgebruik, dacht ik toen ik voor de eerste keer Ariadnesdraad bezocht. Ik was na drie maanden voor mezelf bloggen op zoek gegaan naar Nederlandse collega-bloggers.
Nooit had ik er bij stilgestaan dat ik tijdens mijn zoektocht ook Vlaamse blogs zou tegenkomen. Ik dacht dat het ‘andere’ taalgebruik me niet zou bekoren (noem het discriminatie als je wilt). Vergissen is menselijk, zo bleek al snel.
Ariadne kan toveren met woorden, met zinnen.
Soms schrijft ze cryptisch en weet ik niet altijd zeker of mijn gedachten dezelfde kant opdwalen als die van haar. Ze lokt je het labyrint in en laat je daar dan even zitten dromen, maar ze probeert je er ook weer uit te halen zoals Ariadnes dat behoren te doen.
Met haar scherpe blik en ‘little grey cells’ ontrafelt ze mysteries en diept ze onderwerpen uit.
Koninginnen en ministers worden onder de loep genomen. Van woorden kent ze elke betekenis tot aan de mythologische toe. Het is niet alleen een vermakelijk blog, het is ook leerzaam. Als Nederlandse lezer leer je een hoop Belgische gebruiken en uitdrukkingen kennen. Zoals aprilvis, de nieuwjaarsbrief, mercikes en mijn favoriet ‘hoera ende joepie’, die me doet denken aan Sus Antigoon van Suske en Wiske.
Meeleven in een onzichtbaar web
Soms vloeien er tranen en overstroomt haar woning, haar straat. In een bootje dobbert ze een tijdje hulpeloos rond. Het laat ons niet onberoerd, we leven mee, geven troostende woorden, steken harten onder haar riem en hopen dat ze snel weer vaste grond onder haar voeten voelt.
Ik ben er inmiddels achter dat er heuse blogvriendschappen ontstaan tussen mensen die elkaar nog nooit ontmoet hebben en dat hoogstwaarschijnlijk ook nooit zullen doen. Er wordt een onzichtbare draad geweven tussen blogs en bloggers.
Zo ben ik de ‘topcommenter’ van dit blog, maar raad eens wie deze titel op mijn blog mag dragen? Juist … Ariadne in hoogsteigen persoon.
Ik wil graag een toost uitbrengen op het tweejarig jubileum van Ariadnesdraad. Mogen er nog maar vele blogpostjuweeltjes volgen !
José Appel van Appelig
Een review als deze maakt het feestje compleet ! Wat een geweldig lezerspubliek heeft Ariadnesdraad toch !
Bedankt, beste lezers mijn … Tot lees !
——————————————————————-
N.B. Deze column is het werk van twee auteurs. Credit, copyright en waardering gaan uit naar Appelig. Zij zorgde voor de productie en aanlevering van beeld(materiaal) en tekst.
Ariadnesdraad 