Vandaag staat dan de 3de Jubileumpost, naast deze parelmoer en dit karaatje. De tip van de sluier die Blogwizard heet, wordt gelicht. Het is Blogtrommel-auteur Sharp Ben.
Hij werd Wizard, omdat mijn celletjes aan de wieg van dit blog nog geen Zeebonken waren. Zeeziek en zonder zeebenen waren ze, inzake de ommekant van een blog.
In al die blogtijd is veel duidelijk geworden. Blogconstructie voor mij, mijn looks voor Wizard. “Voor geen gat te vangen” is z’n leus, als het over mij(n blog) gaat. Eerlijk waar, beste lezers, die stelling is dan weer mijn Da Vinci codex. Je zult ’t zwart op wit zien, dat ik zelf ook niet vreemd ben aan hersengymnastiekjes !
Aan een blogwieg staan geeft veel impressies. Wizard deelt ze graag met de lezers van Ariadnesdraad. Hij gaat even van de SEO naar het CEO van weleer …
“Maar wat is er dan zo bijzonder aan mijn blog ?” Het is een vraag die Ariadne me regelmatig stelt.
Ik mag dan al vroeg tot haar Blogwizard gebombardeerd zijn, ik blijf het moeilijk vinden om die vraag in één-twee-drie te beantwoorden. Al in 2011 was me duidelijk : Ariadnesdraad wordt iets speciaals. Een persoonlijk blog, een blog met veel persoonlijkheid. Kleine, maar belangrijke nuance.
Hier dus géén open dagboek, geen maandelijkse inventaris van ‘r kleerkast, noch ’n wekelijkse blik op de menukaart ten huize Ariadnesdraad.
Wat je dan in de plaats krijgt ? Verhalen “uit een bijzonder leven”, om er maar es ’n cliché tussen te gooien. Boeiende verhalen, waar ieder wat mee kan.
Tenminste, als je de tijd neemt om – kop koffie en koekje bij de hand – op zoek te gaan naar die rode draad door haar verhaal. Zo nu en dan zit die goed verborgen achter de rijke beeldtaal en de linguïstische spitsvondigheden. ’n Gelaagdheid waar ik van hou …
Dat menig bezoeker zich zo nu en dan een beetje moet voelen zoals in dat ene nummer van Boudewijn de Groot, kan ik me zeer goed voorstellen, maar niet alles wat op het web gebeurt moet verpakt worden in licht verteerbare niemendalletjes van 300 woorden, hé?
Vandaag, 4 jaar en zo’n 220 postjes later, valt daar nog helemaal niks op af te dingen.
Erg knap is dat, want slechts weinig bloggers blijven zolang trouw aan hun eigen recept, zonder dat het op de duur gaat vervelen. Welke postjes ik dan zelf het leukst vind, vraag je je nu af? * Welnu, kiezen is in dit geval zeker verliezen…
Ik heb een zwak voor de scherpzinnige manier waarop Ariadne zichzelf portretteert, hoe ze haar mannetje staat tegenover pissige TV-mannen (noot voor Ariadne: je schuldig voelen jegens de buurman hoeft niet) en hoe ze – met het nodige gevoel voor humor en (zelf)relativering naar de gevolgen van een zomerstorm kijkt. Zo van : heb je te veel water, dan wordt je toch bootsman ?
* : Waarschuwing: de postjes niet lezen tijdens het nuttigen van de verjaardagstaart. Het risico op proesten van het lachen, tijdens het eten, is te groot. Ik ben niet verantwoordelijk voor gebeurlijke ongevallen…
N.B. Credit, copyright en waardering gaan voor dit stuk uit naar Sharp Ben.
Ariadnesdraad 