Vlam, vuur en vonken : Swoon 26

De realiteit prikte met een zoveelste aanslag de wielerbubbel waarin ik zat helemaal lek.

De wereld staat in brand, lijkt ‘t. Het regende minuten stilte. Voor Nice, voor Munchen … Oplopende minuten, waarvan je in contrast met de bijeengefietste Tour – tijdsverschillen niet blij kan worden. En wat voor gensters zullen de brandhaarden die Brexit en Donald Trump heten nog gaan geven ?!

Bij zoveel actueel vuurtje-stook hoort een vurig lied. Bastille met Fire.

Niet zomaar gekozen, natuurlijk. Deze tune kwam voorbijgespeeld  in mijn geliefd wielermagazine Vive le vélo.

Maar credit where credit is due : ik heb dit jaar ook errrugg genoten van de Avondetappe. Je moet wat, als je de prestaties van je wielerhunks nog even wilt terugkijken en nabespreken, tenslotte.

Hoera voor de Noorderbuurse samenvattingen. Wat een vaudeville zeg, om net als de Lage Landen er stààn in Frankrijk, nog steeds voetbalspektakel, waar je nota bene al uit ligt, door de strot gedouwd te krijgen.

Heerlijk, die speldenprik – of was ’t een heul speldenkussen –  van Van Avermaet: ” Vannieuwkerke met zijne Panenka, …. “ mét resultaat ook nog, want hupseflups pleegde op de Belgenlandse televisie het wielrennen ’n kraak in een voetbalmagazine . Hà, FIFA. Lange neus !

Ik heb genoten, en naar ik hoop mijn lezers ook van m’n (ongeweten) bevlogen verslaggeving. Van ene Rob, al weet ik nog steeds niet welke plaats ie heeft in het wielergebeuren. Van de bovenkomende Guus Meeuwis, ook. Leuke passage.

En van de stijlrijders, niet te vergeten. Van Sagan, die zijn eigenste zelve is en ook nog es een buitengewoon aantrekkelijke gladiator. Van Greg, die gele leeuwtjes spaarde, en van een specialleke als De Gendt, die niet van massages, maar wél van M&M’s, houdt. Het ideale krachtvoer, zowaar, om de Ventoux op te scheren.

Van Poels, die maar goed blijft, daar waar ie eigenlijk ooit al op fietspensioen werd gestuurd. Kom er maar achter. Hoe geel de opperkanarie ook mag wezen, hij komt voor mij toch achterop, zenne, qua charisma.

Jammer, maar ik kan maar niet warm draaien voor ‘Froomie’. Neuh, doe me dan maar Dumoulin – knap en wel op die ‘hotseat’. Nou maar hopen dat zijn olympisch ticket niet ook  op het knipweg-stoeltje zit door die polsbreuk. Supersneu.

Het slotakkoord van mijn gloedvolle swoon is voor die heerlijk eerlijke Bauke, groot gentleman in het verlies. Ik voelde mijn hart zakken in zijn plaats, toen hij es slikte, en de journalisten trotseerde. Klasse, en wat een vuur voor zijn vak, en alles wat daar ook op afgrondmomenten bij komt kijken !

Dussss : things we lost to the fire.

Vandaag weer  in duo. Zelfde lied met tekst of met beeld ! A vous de choisir !

Voor meer zwijmelplezier, klik hier.

Advertentie

Exit-eritis : Swooning Saturday 24

2016 is wervelend.  Ik durf ’t haast het rol-uit jaar noemen. Vanwege voetbal en het vele exit-ten : Grexit, Brexit, EK-exit. Exit-eritis, dus. Alleen niet van m’n sporthekel, snik ende snif.

Tussen al dat sportgeweld door is, ’n mens blij met wat actua. Al ga je van die getoonde onbeteugeldheid – onbeheersbaarheid ?  –  nou  niet bepaald stràààlen. Maar : dat is andere koek.

In twee landen thuis zijn verhoogt je kansen, wat betreft duidingsprogramma’s. Dit pikten m’n ‘grey ones’ op.

1 juli, Nieuwsuur

Op de avond van de Belgenlandse voetbalexit door Wales heb ik Nieuwsuur op de achtergrond, bij de constructie van m’n ‘weekly column’. Hèhè, alleen horen en niks zien, is nog wel zo rustig. Géén toeters en bellen, op een klein ploooooing-etje van mijn tablet na.

Het Nieuwsuur-anker met dienst duidt even op het waarom hiervan.

“Ook zónder de Belgen op het EK gaat de sportzomer vrolijk door ….”. Ik blauwkleur subiet. Niet door de uitschakeling, wél door ’t frivole toontje.

Nou ja, zeg, we zijn wél ’n kwartfinale verder geraakt, dan al wie er eerder uit gegoald is, of het niet eens zover geschopt heeft.

Dan een hoop geboom, over het opstappen van de bondscoach, dat per se moet aangebracht via ’n interview met de zogenaamd ‘gefaalde’. De zuinig mediatieke Wilmots toon zich z’n eigen korzelige – en vooral zwijgende – zelve. Standvastig de penalty’s aan vragen trotserend.

Publiekelijk heeft de landstrainer de responsvijzen goed vast, en hij zal wel Gekke Gom wezen, om even ’n  jobtechnisch mijnenveld van misbegrepen oneliners aan te leggen.

Ik wil net dankje-de-koekoek zeggen tegen dit roeptoeteren, als die arme Courtois present geeft. Je zal ’t maar zijn, op zo’n moment, de verlies-incasserende doelman.

Lieve hemeltjes, wat staan m’n stekels op, en ik like balletje-trap niet eens … !

Stekels neer, bij het “Knap dat je hier staat …” van de Nederlandse sportjournalist.

Kijk, dàt is de Hollandse directheid waarvan ik hou : ad hoc een pluimpje strak weten te verpakken. Kwaliteit.

Daarmee is de Nederland-Belgenland-balans in mij weer in evenwicht. Dat kan van het volgende nieuwsitem niet gezegd. Het Verenigde, edoch zeer verdeelde, Koninkrijk. Wat zal divide et impera geven in de Britse Bananenmonarchie ** ? Wordt vervolgd…

6 juli, De Avondetappe,

Holland boven ! Want ja, hier  besteden ze wél ruim aandacht aan de Belgenlandse Tour-hattrick van de dag.  Puik, al kijken ze dan sipjes. Drie keer het zegetrapje. Kom er maar achter. Dat doet Eén dan ook, waar ze de Tour laten inbreken in het voetbalmagazine Panenka. En maar verder kalleweien, over iets waar we niet eens meer bij zijn ! Grmbbbbll….

Helaas pindakaas, géén Vive Le Vélo, gesmaakt Tourmagazine met (mijn) held Van Avermaet. Showstelend, nochtans. Wat staat ie toch mooi op dat treetje te blinken. Rode schoentjes, gele trui en zwarte haardos. Een heuse tricolore. Belle Gigue.

Exit die voetbal(kater) ! La fête nationale valt ietsje vroeger dit jaar, beste lezers. Vandaar deze mooie Bialec-zwijmel …

Heulemaal goed, want eens niet over sport !

Voor meer zwijmelplezier, klik hier.

---

kalleweien : * doorzeuren over iets

Bananenmonarchie** : prachtig etiket, geplakt door buitenlandcorrespondente Lia van Bekhoven.