Een goed idee vindt altijd volgers. Was ik eerst nog surpriserend, werd ik zomaar hupseflups de gesurpriseerde … En hoe !
De aanloop mijner verstomming zat ‘m in november, toen Gulliver ietwat spijtig constateerde : “Ik ga er niet meer geraken, dit jaar.” Er, da’s mijn woonstee, en dit jaar, dat is de toch wel pittig gevulde twaalfde maand.
Tja, kan gebeuren. Gulliver en ik, wij wonen namelijk heel happy not nextdoor. Kunnen we prima mee over de baan. Elkaar zien gebeurt volgens het ik-jij-en-dan-weer-ik-principe, en de meeste tijd en kilometers, die kletsen we lekker foongewijs weg.
Works like a charm, en ach, die enkele keer dat we de weg niet even op kunnen tillen om ‘m in elkaars bereik te leggen, daar zijn we groot genoeg voor.
Ik zit er dus niet mee, en mijn celletjes noteren : Nieuwviering bij Gulliver.
But first : Kerstmis. Die zou voor mij weer maar es anders verlopen dan vorig jaar. Was toen slikken. Maar dit keer wist ik vooraf – en dus valt het doek niet over mijn Kerstdiner op ’t allerlaatste ogenblik. Very up-lifting voor mijn Kerstige mood.
Kerst was eersterangs, beste lezers. Zelfs nog vóór de 25ste.
Voorzien is goed, maar zalig de onwetenden beter, in casu.
Die pre-zaterdag zit ik bij een bakkie mijn Kerstmenu te bedenken en op te lijsten als de bel gaat. Geen onzeker tingeltje, maar een dit-is-geen-abuis-snerp.
” ’t Zijnekik ! “, hoor ik Gulliver zeggen, gevolgd door meerstemmig gegniffel, op mijn opperverbaasde : ” Hoe, maar … ! “
Het enigma blijkt Mrs. Cook and Clean te heten. En Mister, want die zat in de driver’s seat. Hoe dat er uitziet, als je elkaars surprise bent ? Geweldig ! Mister en ik zijn dan wel nobele onbekenden van elkaar, maar dat spoelen we, koffieminnend als we zijn, met een verse pot weg. Ik zeg : coffee for president.
Vadermans lust ook wel een kopje, want hoewel hij een navigerende rol heeft gespeeld in de megaverbazing, is hij zélf ook pas bij de kraag gevat.
Slechts een half middagje eerder z’n keuken uit geplukt en gedropt op de passagiersstoel. ZO voor ’t oog van de ongezond nieuwsgierige buren. We hebben allemaal schik, als we bedenken hoe ze elkaar nu aanstoten, om te beklappen dat Gulliver in alweer een andere auto met een knap vrouwmens gezwind is vertrokken richting ongeweten …
Halvelings geschaakt dus, want de Cook and Cleans zijn in voor “op den bots” en Kerstmarkt, en had ik er niet één in de aanbieding ?
De lijst moet maar lijst blijven : weg zijn wij, na een home-tourtje, waarin Mrs. en ik onze gelijklopende lampliefde ontdekken.
Geen opzien, als we later die avond getwee met een nieuw armatuurtje thuiskomen. Handgesneden, door een verkoper die dan weer van Gullivers kant blijkt te zijn. Ha, de wereld is klein ! Maar de lichtliefde niet, want ik schijn geen Kerstgerelateerd iets op te kunnen, zonder er met ’n lamp af te komen.
En met artisanale noga, die me aan Moeders zus doet denken. Wat zou ze geglunderd hebben. Dubbeldik jammer is het, dat slenteren wegens moeilijk lopen er voor haar niet meer bij is !
We doen de kraampjes eer aan. Of juister : de kibbeling, die me weer even in Schotland bracht, de smoutebollen, met suikersneeuw – dit jaar gemist op de kermis en nu lekker toch – de scampi’s en de appelbeignets voor de liefhebbers die niet Ariadne heten – ik ben niet zo van de appelspijs.
Het werd een heuglijk bonte avond – niet alleen inzake menu. Met lichtjes, leute en sfeer – en nieuwe mensen. Na al die trieste eindejaarstijd-jaren is het fijn om de feestzin wat te smeren. Heerlijk om samen met Vadermans weer te kunnen lachen – na al dat krijten …
‘k Ben helemaal pro de female version of Santa. Hemels hip en in voor een vleugje Calvados deed ze precies ‘what Santa’s have to do’ :
Make just one someone happy … Lalala … En of het gelukt is !
Zalig was het ! Ik wens het ieder van jullie toe, beste lezers, dat er in 2016 veelvoudig iets onverwachts uit de lucht valt, dat je dagen later nog doet ginnegappen …
Fijne jaarwissel iedereen !
Ariadnesdraad 