Appeltje – eitje. Hardgekookt.

Onder het motto ” begin ’n verhaal es bij het end ” schetste ik eerder de crime van een droogstaande flappentap in ’t casino. Vandaag the inside story.

Al ben ik dan niet aan mijn proefstuk toe, ik blijf versteld staan. Van de waaier aan opties die geen vrije keus biedt. Van (kromme) democratie.

Het Casino-balletje schoot andermaal weg en viel dit keer op Mei. Hm, passen en meten, want er moest terzelfdertijd nationaal nog een ander bolletje  gerood.

Daarom dus enterde ik het casino met ‘schwung’. Van de gemodereerde brulconcerten aka verkiezingsshows. Bol van leuzen als “de kiezer wordt gehoord”. Onderbouwd met cijferbilans die keurig klopten, al gaven ze dan geld uit dat er niet was. Geen appeltje-eitje, om te kiezen uit misschien zus, maar mogelijks ook zo.

Parallel scenario gold in het casino.

Jazeker werd ik gehoord over de nakende “op”. Arts en ik besloten heel democratisch het komende kostenplaatje zoveel mogelijk te gaan drukken.

Alleen zou de finale beslissing toch een éénmanszaak worden, want protesteren zit er niet in als je K.O. bent. Terugvallen op een princiepsakkoord dan maar. Ik zou weerom vertrouwen geven aan de ad hoc-opinie van Arts. Zelfs als dat een geldtechnische stijging van 100 % betekende – die m’n persoonlijk BBP hier recht evenredig mee kelderde.

Insert de waaier van opties en geen keus. En teleurstelling ook wel, ja. Plus een (op dat moment letterlijk)  onbetaalbare gezondheid. Laat me je dit vertellen, beste lezer, het ei waar ik plotsklaps mee zat, was hardgekookt.

Fiducie en geld uitgeven dat er niet is : democratie ten top.

Hier hoort ook bij : van alles krijgen dat je niet wil. De wetmatigheden hiervan werden nog even opgefrist middels het ziekenhuismenu. Een waaier van opties … Ja, vul maar an.

Ik kleurde lustig bolletjes tot ik vier sneetjes witbrood met choco en citroenthee overhield.  Zei ik net geen keus ? Dat was een jokje. Ik zag alles voorbij komen van Boursin (brrrrr !) over hutsepot (op een pas compleet verdoofde maag ?!) tot gerookte zalm.

De eerste menubox was alleen het beleg fout en dat liet ik blauw-blauw. De derde bevatte hardgekookte eieren. De geur alleen al ! Wat volgde was een furieuze outburst waarin de constructieve dialoog de nek werd omgewrongen en ’t compromis zijn biezen kon pakken. Mijn keus, de choco – Nutella – viel niettemin 7 maaltijden op rij niet te bespeuren.

Iemand laten kiezen en daarna je zin doen : echt politiek.

Neverdenooitnie, beste lezer, ben ik zo democratisch en partijpolitiek onderlegd een stembusslag tegemoetgegaan !

Je zou ’t in het pasgeleden ZO tricolore Belgenland niet bedacht hebben, maar de verkiezingsuitslag kleurde hoofdzakelijk geel. Niet zonnebloemgeel, maar NVA-geel ! Zucht.

Tussen de Vicit Vim Virtus-kreten* door kon ik alleen maar denken  : zet die ploat af ! Maar je krijgt nu éénmaal vaak wat je niet hebben wilde.

De vicit, daar valt niet naast te kijken. En de vim, die is ook al overvloedig betoond. De virtus is gekoppeld aan hoeveel ‘truth or dare on the dancefloor’ er gedemonstreerd wordt.

Déze Belgenlander zingt naast Kumbaja**, vooral ” Oeh, maar nee ! “

Lalala … Dat wordt ’n lange zit tot de volgende regering. De niet bepaald soepele De Wever, die de formatiedans moest leiden, is z’n opdracht alweer kwijt. Daarop echtigentechtig een kaartje leggen in het parlement getuigt bepaald niet van ” is it true dat you want it, then act like you mean it ! “

’t Gaat geduld en boterhammetjes vergen. Gelukkig kan ik nu vrijelijk over Nutella beschikken…

—————————

* : De moed heeft het geweld overwonnen : overwinningsleus van De Wever

** : Kumbaya: verwijst naar een uitspraak van De Wever in antwoord op de vraag naar samenwerking cfr. “We gaan geen Kumbaya zingen”

Advertentie

De Primus

Afbeelding Elio Di Rupo via Google.

Voor hij zijn stoomboot ‘boardde’, deed de Sint Belgenland een regering kado. Zodoende hebben wij weer een Primus inter pares.

De tussenkomst van de Goedheiligman is onmiskenbaar. De regering kwam er op 6 december, en onze premier heeft, van Italiaanse origine zijnde, duidelijk Zuiderse roots.

Eerlijk : na dik 540 dagen kan je niet met een dertienineendozijnfiguur aankomen. Dan moet het iemand met kleur en  schwung zijn. Met panache. Diplomatiek begaafd (en verder ook ! ). Iemand die het meertalig  kan uitleggen. Met staatszin. Die de 9oo dagen die hem nog resten hard gaat werken. Die breekt met oude tradities. Die houdt van evenwichten en explosieve situaties kan ontmijnen voor ze tot ontploffing komen.

Kortom een redder des vaderlands ;) (1).

Laten we met dit alles in het achterhoofd de figuur van onze eerste minister eens bekijken.

Dames en heren, mesdames et messieurs, ik stel hierbij Elio Di Rupo voor.

Tja. Aan die tweetaligheid (of eerder quasi niet Nederlandstaligheid) zullen we moeten wennen, want we hebben voor het eerst sinds decennia weer een francofone premier. Maar hij zal hard werken (2) (om zijn Nederlands te verbeteren), zegt ie. Hij vraagt begrip en geduld.

Bedenking. Na 540 dagen is begrip en geduld iets dat niet zomaar in stock leverbaar is. Van die 540 dagen is hij ook al x aantal dagen formateur. En volgens de regels van het democratische spel is de kans dan heel groot dat je aan het hoofd van een regering komt.

Nu pas op het idee komen dat je wat aan je kennis van de meerderheidstaal moet doen is te laat. Niet alleen de laatste 540 dagen, neehee, de laatste 60 jaar. (Want zolang is Belgenland al zijn homeland)

Toegegeven : mijn Franse talenknobbel is ook niet je dat. Maar : ik haal het niet in mijn hoofd, nog niet eens in mijn kleine teen, om regeringsleider te worden van een meertalig land. Mocht dit als door een wonder toch gebeuren, zou ik zeker zorgen dat ik goed uit mijn woorden kwam, desnoods in het Babels.

Ik weet het, wie een hond wil slaan vindt licht een stok, maar ik ben echt niet van mijn sokken geblazen door de ars rethorica van Elio. Tussen welke crisis door precies gaat ie back to school om zijn taal van Vondel te perfectioneren ? Enfin, aan te leren.

Mmm… toch niet helemaal gesmeerd, die eerste indruk.

Stak zijn eerste betoog dan niet gestructureerd in elkaar ? Jawel hoor. Heel evenwichtig. De leuke dingen in het Frans, de onsympathieke in het Nederlands (3).

Aandachtige luisteraars (lees  :  wie het  gestuntel trotseerde) konden verder ook nog opmerken dat de grootste taalregio nu fluks op de laatste plaats in de verwijslijst komt.

De vraag bekruipt mij, of die 540 dagen niet bekort waren, als de taalvaardigheid van Elio groter was geweest …

En ooooooooh, wat zou ik graag een vlieg zijn bij het eerste onderhoud van Di Rupo en Rutten.  Zouden ze gebarentaal gebruiken, of toch maar een tolk ? Hoe verzoen je Vondel en Baudelaire ?

Quoi que ce soit (4),  ik wil Elio niet a priori neersabelen. Want kleurrijk is ie. Niet alleen vanwege zijn eeuwige strikje, maar ook vanwege zijn persoonlijke achtergrond. Ipso facto vestigt hij de aandacht op meer dan één minderheidsgroep, en dat is niet per definitie een slechte zaak.

Breken met oude tradities doet hij ook. Tenminste toch met deze dat het politieke ambacht overerfelijk is van vader op zoon. Nee, Di Rupo is politiek gezien geen fils à papa.

Ik weet het wel, sommige gebruiken zullen overeind blijven, terwijl ze dat beter niet zouden doen.

Maar je moet Elio nageven dat ie van de door elkaar heen brullende kleuterklas, weer een stel  mensen heeft gemaakt dat ‘équipe’ niet uit hun woordenboek heeft geschrapt.

Het blijkt dat de ‘chemische onderhandelingstechniek,’ vermengd met wat Zuiders drama dan toch z’n effect niet mist. Of kunnen we spreken van een groot diplomaat ?

De panache, dat weet ik nog niet zo, maar dat lijkt me een sine qua non, om uit deze Gordiaanse knoop te komen…

Heeft dat andere zwaargewicht (5) nu totaal ongelijk? Nee. De analyse is juist. Maar voor de NVA-oplossing zitten we in het verkeerde land, vrees ik.

De tijden van goed bestuur en rustige vastheid zijn gedaan (6)… Een ramp ? Dat weet ik niet zo. Geen goed zonder kwaad. Want dat beleid heeft ongetwijfeld  bijgedragen aan de huidige crisistoestand …

Het is misschien niet de stijl die we wilden, maar wél iets anders.

Of Elio een goeie stuurman wordt ? De tijd zal het leren …   Stiekem ben ik wel blij dat het nu eens een franstalige boom is die veel wind vangt. Da’s ‘ns iets anders dan stormen veroorzaken.

Zijn eerste verdienste is dat hij een akkoord heeft weten te bereiken. Niet perfect, maar het ìs er.

Maar hard werken zal ie moeten, als hij die 180 pagina ’s wil verwezenlijken!

——————————————————————————————-

1. dixit Martin Schultz : Europees politicus, behorend tot de Socialistische fractie

2.  Ik zal hard werken: dixit Di Rupo, in zijn eerste toespraak als premier.

3.  vaststelling van (Vlaams) politiek journalist Bart Verhulst.

4.  Quoi que ce soit : wat er ook van zij – panache   : moed

5.  zwaargewicht : Bart De Wever – NVA oplossing : splits Belgenland

6.  ‘goed bestuur’ (Leterme) en ‘rustige vastheid’ (Herman Van Rompuy) : uitspraak van de twee eerdere premiers