About proof and pudding

Afgelopen december, na een goed ge(s)maakt jaaroverzicht, jubelden m’n celletjes nog. ” De views gaan gewéldig ! ” En floeps, in ene ging ’t woest slecht. Met mij dan. Ik kelderde net zo hard als de views van nu, maar wat wil je ook, als alle kwalen des werelds plotsklaps hartstochtelijk verknocht aan je blijken …

MAAR : ik zou ik niet wezen, als ik niet af wist te komen van deze belachelijk idolate fanclub. HA. Half staat niet in ondergetekendes woordenboek, dus hier met die houten-hamer-AB-strijd. Voor zij die ’t kennen, genre Actifed – omvallen terwijl je d’r bijstaat. Met nog nét niet de hele wereldvoorraad aan zuivel, om – desondanks –  hierbij overend te blijven. Geen kwarkje was nog voor me veilig, beste lezers.

En ziet : het deed de truc. Hoera ende joepie ! Bewijs : dit eigenste blogstuk. The proof of the pudding is no longer in eating only, but in reading also !

Er is nog wel wat puin te ruimen. Dat yoghurt-kwark complex wil ik absoluut nog kwijt. Gooi ik nou de koelkast open dan zingt die me toe ” In de k(wa)ark , in de k(w)aark, zei de dominee … ” Stevig dichtgooien komt me op  “…. en brengt de boter mee ! ” te staan. Hm. ’t Moet niet gekker worden.  Tonnetje rond blief ik niet, en ’n ijskoud in de keuken ‘binnenstuikende’* dominee, ik zit er niet bepaald op te wachten.

Je moet wat, als je keukenapparatuur eigenzinnige mantra’s begint op te dreunen. Dus zette ik m’n al even eigendenkende celletjes aan het karnen. Het lijnen-spoor bracht me bij de Botermarkt. Daarheen dus met Catootje.

Aldus heb ik de boterveldslag beslecht ; nu alleen nog efkes de chocopudding-oorlog uitvechten.

Want : na al dat opgedrongen bleek, ging ik pertinent voor lobbig donker. Tenminste : dat was ’t plan. Want liep (pun intended) me dat even anders, zeg. Iemand een ideetje hoe je choco-zakjes-pudding van Impe.rial in het gareel krijgt ?

Van arm zinnen je brokjescollectie door een ziftje pleuren – het plan B – geeft niet echt pas in het warme pudding met slagroom-script, me dunkt. En erbij bedenken waarom vanille zich helemaal anders gedraagt doet ook niks constructiefs. Net als hels Cat-oooh-ooh-ooh-tje snerpen, overigens.

Pfoe-pfoe, boeltje geknossel**, voor wat met een reuzenboog uitloopt op warme chocomelk. Op zoete smaak, dat dan weer wel…

Deze culinaire fail heet vlaatje met kuren, beste lezers. Of misschien was het wel ” vlaatje met nood aan een AB-kuurtje ” , wie zal ’t zeggen ?

---

* binnenstuiken : onverwacht aankomen

** geknossel : geknoei

 

Advertentie

Eén komt niet alleen …

  Bron

Ligt het aan een overenthousiaste Geest, die kwistig met rook rondstrooide, of misschien aan Koning Winter die er abusievelijk van uit ging dat we hier in Siberïe zijn, maar het griepmonster kreeg me te pakken.

Het was me wat.  Terwijl Franciscus zich op zijn pauselijke troon installeerde, deed ik hetzelfde, maar dan in mijn bed.

Niets aan te doen, het lijf weigerde dienst. Mijn hoofd dokterde het recept voor gekookte hersentjes uit, en dit onder een “intern”  kabaal, waar de pauselijke fanfare nog wat van kon leren.

Koorts, placht zoiets te heten. Mij eerder totaal onbekend, en aan die discriminatie moest wat gedaan, nietwaar.

Laat me je dit vertellen, beste lezer, het woord visioenen klinkt me nu heel anders in de oren. Neeje, goddelijk waren ze allerminst. Ik mag hopen dat die van Petrus’ opvolger een pak prettiger zijn, en vooral – een stuk productiever.

Hoewel, bij sommige van zijn ondergeschikten mag het wat minder zijn. Zij zien al spoken als er een vrouwelijke voet wordt gewassen. Heiligschennis ! Of nog erger, ze dicteren anderen een seksuele moraal waar ze zich zélf niet eens aan kunnen aka willen houden.

Ach ja, ‘t is de leeftijd zekers. Het verstand van die kerkelijke knakkers komt niet alleen met de jaren, na grondig verroest te zijn verdwijnt het ook weer. Wat blijft, zijn oogkleppen.

Jammer genoeg bleek dit stukje actua géén koortsdroom.

Die “horde oede vrijgezellen” heeft kennelijk nog nooit gehoord van pas met stenen gooien als je volledig, compleet en ook nog eens helemaal zonder zonde bent … !

Ik stoomde. Van ergernis. En van het feit dat het vege lijf mijn hoofd als een fornuis wilde zien – waarop gebakken, gebraden en gestoomd werd. Enfin, alles eigenlijk, waar overmatige warmte bij te pas komt.

Ik wilde wàt graag de eerste steen gooien naar al die ongevraagde vurigheid.

Dokter Huis gebeld dan maar. Voor soelaas.  Versta hieronder : een snelwerkend paardenmiddel. Dat heb ik nodig, om mijn volgende ronde in het casino te halen.

Gelukkig voor mij valt de man snel met mijn deur in huis. In opperbeste stemming – bij het idee dat ik me weer herinner dat ik op zijn patiëntenlijst sta. De recordpoging strandt op zo’n 25 maand. Maar nu ben ik er – gloeiend – bij.

Na deze vaststelling wil ie er alweer vandoor stuiven. Ik stuit zijn opmars door hem mijn luchtpijp in herinnering te brengen. ” Inderdaad ja, juist ! ” feliciteert hij me met mijn juiste diagnose. We lachen allebei.

Het grootst mogelijke gele geschut wordt ingezet. Kanjers van pillen. Ze leggen niet alleen de bacteriële beestjes plat, maar ook nog eens mijn smaakpapillen.

Maar het malen in mijn hoofd stopt niet ; dat wordt dag na dag een graadje erger.

Boze dromen over uitstel doemen op en worden door mij direct weer opgesloten. Tranen slik ik weg ; mijn interne waterregeling gaat al in overdrive, moet je weten …

Klinkt goed gek waarschijnlijk, maar ik wil absoluut het ziekenhuis halen op de gestelde datum.

En ziet, hoera ende joepie : het is gelukt !

Mijn huidige visioenen gaan over doorgeslapen nachten.  Maar hiervoor moet ik eerst nog even door een kunstmatig weggeslapen dagje …

Maar dan, beste lezer, dan mag de inspiratie laten zien dat ze terug is !

Til then !