Mijn Pandoradoos doet een verlate poging me een aprilvis te bezorgen. Mijn elektriciteitsafrekening. Verdienstelijk, maar het lukt niet.
Want : het bij te betalen saldo is verwaarloosbaar.
Het nieuwe heeft, naar mijn zin, veel te veel toeters en bellen na de komma.
Daarom besluit ik mijn actie-plan van vorig jaar nog eens dunnetjes over te doen. Met name : de nieuwe voorafbetaling naar boven toe afronden. The next best thing to géén betaling, als je een hartinfarct wil voorkomen.
Nu moet je weten : ik ben dol op afgeronde voorschotten. Vooral als de bedragen mijn little grey cells onmiddelijk omleiden naar een bepaalde afdeling in het huishoudbudget.
Dat je dan zoiets krijgt als : ping, dat bedrag, dat kan alleen maar dit zijn.
Wie wil nou géén rust in zijn of haar hoofd hebben ?
Dus denk je : dat pas ik wel efkes aan.
Vergeet dat maar. Niet in de factuur, maar in dat ‘efkes aanpassen’ zit de grove misrekening …
” Maar mevrouwtje, voor uw gezinsbezetting is dat voorschot toch veel te groot “, zegt Energieman aan de andere kant van de lijn als ik ‘m verzoek het – vanzelfsprekend met de grootst mogelijke accuraatheid berekende – voorschot naar boven toe af te ronden.
Hij zegt het op een toon die klinkt alsof ik het zopas gewaagd heb in mijn upje de wereldvrede te bedreigen.
Weet hij veel dat hij door zijn intonatie alleen al oorlogsgevoelens in me wakker maakt !
Ergerlijk, als ze je mevrouwtje noemen en tegen je praten alsof je twee bent en niet kunt tellen. Nutteloos ook.
Want welke kind van twee ligt nou wakker van een energierekening ? En ook : welke peuter voert in eigen naam stortingen uit, met eigen giro en al ?
Heerlijk ding, die logica. Maar lang niet altijd afdoende. Want Energieman geeft niet op.
Langs een labyrint van consistente verklaringen, waarbij zelfs een wereldeconoom de weg zou kwijtraken, doet hij er alles aan om mij de juistheid van ZIJN berekening te doen inzien.
Onderwijl krijg ik fluitketel-alllures.
Het enige wat ik consistent vind aan een energievoorschot, is dat het volgende steeds hoger uitvalt. Hoe ultra-zuinig je ook bent.
Plus het feit dat de rekening noooooooooit verklaart waarom dat zo is. Ow, ja, en het logo op de rekening misschien …
Heerlijk ding, die logica.
Want het helpt me om mijzelf uit de ik-ben-een-fluitketel-die-droogkookt-en-straks-ontploft – toestand te halen.
Zo. Kookpunt vermeden. Ik kom tot de wel heel volwassen conclusie dat ik geen tijd en vooral geen geld heb om deze oeverloze dicussie verder te zetten.
Immers, ook al dat laaiend zijn komt mijn toekomstige telefoon – en elekriciteitsfactuur niet ten goede.
Deze logica werkt verkoelend, mijn brein slaagt er warempel in om zich het juiste doorkiesnummer te herinneren en zo van Energieman af te komen, zonder eerst weer een wachtrij vol ogenblikjes geduld door te moeten.
Oef ! Eindelijk gelukt. Weer een energievreter minder.
Maar logica is echt een heerlijk ding !
Eureka ! Sinds ik onderstaand spotje heb gezien begrijp ik het. Het is de verkoopsstrategie van de Energie Smartbox … Het onderschatten van de te betalen rekening is een verkoopsvoorzet natuurlijk !
Mister Dog Is In Da House heeft in de mini-remake van Home Alone een glansrol !
Werkelijk adorable is ie ! Maar stiekem ben ik blij dat ik geen hond alleen achterlaat als ik van huis ga … hoe veelzijdig die ook is.
Het is nog maar eens bewezen : als de kat – of in dit geval het baasje – van huis is … !
Ariadnesdraad 