Soft Sides : The 2016 edition – Superswoon

Wat is met z’n cheesy crust aan mijn ribben blijven plakken ? Tafereeltjes in  woord, beeld en klank. 2016 aaneengeregen van dag tot draad. In de vorm van een Superswoon. Goed voor ’n zwierige overgang !

Super dark wave, stond bij de commentjes op deze clip. Accurate beschrijving voor de donkere en duistere golven, die de diepste krochten der wereld, en ook Belgenland, overspoelen. In 2O16 borrelt en ‘boemt’ er overal van alles …

Maart : #Praying for Belgium : Dit lied, en deze Mohamed blijven me bij… Belgenland wordt met #failedstate om de oren geslagen, maar andere naties zullen zich, later dit jaar over diezelfde vraag moeten buigen – Nice, Berlijn …

Ooit in het nieuws, en ik geloof het instant : toestellen gaan bewust sneller stuk. Mijn stofzuiger, oven en tv, ze deden of doen niet meer mee. Niet eerder in huis, maar prachtig functioneel : mijn zonnewering. Whoe-hoei ! – Juni.

En nog een bom : Brexit. Het kon niet, mocht niet, zou niet, maar het wàs plots feit. #Falende peilingen.

Juli : dit blog boomt. De lezersaantallen schieten uit de startblokken – mijn meest gelezen maand – en de Tour ook. Ariadnesdraad heeft het wielervirus te pakken – Gele & Gouden Greg – maar lezers nemen ’t sportief op ; #mijngeweldiglezerspubliek, dat waarschijnlijk wel een danske placeerde toen ’t ein-de-luk klaar was ! Toch nog even ’n Sagannetje, om het af te leren …

Ik zwijmel dit jaar vrolijk mee, en krijg de meest opgewekte reacties : “Ohh heeerlijkk dit, schitterend hoe jij pech in hoofdletters zo hilarisch kunt opschrijven dat ik bijna buikpijn van het lachen krijg…. en dat terwijl dat zo herkenbaar is ook hier momenteel.” -Melody. Geweldig lief, en humorvol, mijn lezers !

Zomer is ook : Pokémon zoeken.

Augustus dan. Het Baantjer-thema van Toots is favoriet, maar voor deze immer lanchende Vlamerikaan mag ’t internationaler <3. The American Dream…

Oktober : uit de VS komt het fenomeen horrorclowns overgewaaid. Niet veel later zitten ze er zélf met één opgescheept. Trump is president-elect en de Amerikanen dragen speldjes. # Amerika kiest.

Leaving the table, Leonard Cohen – en Come Back To Me zingen zal niks helpen.

Afscheid van de charismatische Obama, dus.

Hillary conceeds : november. ’t Kon niet, mocht niet, zou toch niet, maar …WAS. #Falende peilingen, op repeat. Een Stevige Snuif Girlpower mag op Ariadnesdraad niet ontbreken. Daarom de integrale speech, beste lezers.

december : Aarrghhh, Pietendispuut again. Wereldprobleem. Mooi opgelost in dit Sint-Clipje :

Kerst komt, maar de vrede nog lang niet. Schwere Sachen, ook voor girlboss Angela Merkel. Wie wil er nou als Kerstkado ’n aanslag in Berlijn ? Voor het mooie, maar niet meer bestaande Syrie – Alleppo, deze van Ofra Haza. Er mag wel es een nieuwe, schallende klopper op die hemeldeur !

Grmmpf : nutsvoorzieningen weer duurder in 2017 : wanneer denken die prijsstijgingen nu es “We kunnen er beter mee ophouden ?”

Ach. Wij hebben ze tenminste – dat kunnen de hopen op de vlucht en in erbarmelijke omstandigheden niet zeggen. Fiat lux ! Vooral in de hoofden van diegenen die hiervoor een uitweg moeten zien …

Donald Trump officieel bevestigd als President. De eerste steen van wat allemaal ?

Misschien toch gehoord, daarboven : Music for Life breekt records met de goede doelen-actie, en in NL doet de tegenhanger het ook super. Op deze warme gloed zwaai ik 2016 uit …

Fijne jaarwisseling !

Voor meer zwijmelplezier, klik hier.

Advertentie

Soft sides : 2015 wrap-up

Make it stick out, vonden mijn celletjes, en dus pas nu, Soft sides again.

Wat is met z’n cheesy crust aan mijn ribben blijven plakken ? Tafereeltjes in  woord, beeld en klank. In random order of appearance … 2015 aaneengeregen van dag tot draad. Enjoy, beste lezers !

Europa kijkt naar zichzelf in de spiegel, hoop ik, wijl ’t een eindeloze vluchtelingenstroom ziet. Bij de beelden van de in Duitsland toekomende treinstellen kan ik alleen maar aan Ofra Haza denken. Trains of no return, in september.

Gelukkig weet de Duitse kanselier Angela Merkel van aanpakken. “Wir schaffen das ! ” is DE kreet” van 2015 …

“Geschaft” : Stromae takes America – Hij trekt naar New York. Formidable it is, maar geef mij maar Evora, of Tous Les Mêmes…

Bij de actua moet je vaak nogal wat wegslikken. Doe mij maar een bakkie … Wie weerstaat ook zulk een vastberaden en fluks kopje ? Irresistible, dit porceleintje !

Duizend bommen en granaten, zei ene Tuizendfloot. Ze kwamen erg dichtbij. Ook in Belgenland, met terreurdreigingsniveau vier, failed state-geroep, kattenfilmpjes en koekeloerepoezewoefkes en wat mij betreft : Howard for President !

Zomer 2015 was een woestijnzomer. Mijn woonkamer doet gezellig mee. 37° ! De vissen in mijn nieuwe visbak begeven het, snif. Nja, ze woonden dan ook niet in Bert’s cowboyhoed …

De kouwe melk is basis voor een Nesquick-cocktail.  Ideaal bij Tour-kijken. Ik zie Greg Van Avermaet winnen. Hoezee ! Maar de nummer twee in die rit steelt mijn hart. Yep, ik heb een apig boontje voor Peter Sagan.

Bij zoveel sportiviteit zou een mens aan de Superfood gaan. De niet aflatende hitte suggereert echter meer Konijneneten …

maar doe mij maar een stukje nougatine ! Viel ook bij Moederszus in de smaak, want ik kreeg van Vadermans een mailtje : ” Moederszus was very amused”. Hoera ende joepie !

Toch was het in het afgelopen jaar wel es van Cherchez la femme. Tja, blogschrijfgewijs maakte ik mijn eigen credo niet waar. Elke maand in het archief lukte niet. Maal drie. Gelukkig holden m’n lezers niet allemaal weg. Er kwamen een paar nieuwe – en ééntje kwam weer terug.

Met een pracht van een commentje. “Je schrijft nog steeds even inimitabel als voorheen, en ik blijf het keer op keer boeiend vinden.” Menck, Twaait.”

Jaa, Ariadnesdraad is trots op haar lezers. Ook de reageerders op de inkijk in mijn ziel – Vamos the children – , zitten in mijn hart. #gouden reageerders. Duimpje op voor al wie regelmatig hier op blogvisite kwam… !

Je suis Charlie, je suis Pino, en de Pineut ook wel es ja. Icoon Martine Tanghe verdween uit het Groot Dictee, al weet ik nu wel hoe je Ovale bijzettafeltje schrijft en Sesamstraat – jeugdsentiment – zei ook Adieu. Hoera voor de Bert en Ernie-tjes op You Tube !

Mijn ‘wasmasjien‘ vond : “lekker draaien, doe ’t voortaan zelf” en er waren er die ‘lekker graaien’ praktiseerden en me het begrip knuffeldiefstal bijbrachten. Banaal, maar belangrijk. Geleerd dit jaar : er bestaat burgerzin, en schatten van verkoopsters ook.

Herstel van ’n hartverzakking : een mok hete koffie nà sluitingstijd, een alarmfase blokkerende Gulliver en lekker uit je slof schieten tegen blauwfrakskes, die niet vooruit te branden zijn. Geweldig als het over PV’s gaat, met uitzondering van dat éne, waarmee je diefstal aantonen moet …

Zalig zot – denk hippe Santa – en zen, dit jaar, beste lezers. Voor 2016 hoop ik dat schrijfgewijs ‘I See Fire’ waar mag zijn – en dat jullie erbij zijn, natuurlijk !

Stay tuned, je ziet ’t vanzelf !

 

Santa was coming to town …

Een goed idee vindt altijd volgers. Was ik eerst nog surpriserend, werd ik zomaar hupseflups de gesurpriseerde … En hoe !

De aanloop mijner verstomming zat ‘m in november, toen Gulliver ietwat spijtig constateerde : “Ik ga er niet meer geraken, dit jaar.” Er, da’s mijn woonstee, en dit jaar, dat is de toch wel pittig gevulde twaalfde maand.

Tja, kan gebeuren. Gulliver en ik, wij wonen namelijk heel happy not nextdoor. Kunnen we prima mee over de baan. Elkaar zien gebeurt volgens het ik-jij-en-dan-weer-ik-principe, en de meeste tijd en kilometers, die kletsen we lekker foongewijs weg.

Works like a charm, en ach, die enkele keer dat we de weg niet even op kunnen tillen om ‘m in elkaars bereik te leggen, daar zijn we groot genoeg voor.

Ik zit er dus niet mee, en mijn celletjes noteren : Nieuwviering bij Gulliver.

But first : Kerstmis. Die zou voor mij weer maar es anders verlopen dan vorig jaar. Was toen slikken. Maar dit keer wist ik vooraf – en dus valt het doek niet over mijn Kerstdiner op ’t allerlaatste ogenblik. Very up-lifting voor mijn Kerstige mood.

Kerst was eersterangs, beste lezers. Zelfs nog vóór de 25ste.

Voorzien is goed, maar zalig de onwetenden beter, in casu.

Die pre-zaterdag zit ik bij een bakkie mijn Kerstmenu te bedenken en op te lijsten als de bel gaat. Geen onzeker tingeltje, maar een dit-is-geen-abuis-snerp.

” ’t Zijnekik  ! “, hoor ik Gulliver zeggen, gevolgd door meerstemmig gegniffel, op mijn opperverbaasde  : ” Hoe, maar … ! “

Het enigma blijkt Mrs. Cook and Clean te heten. En Mister, want die zat in de driver’s seat. Hoe dat er uitziet, als je elkaars surprise bent ? Geweldig ! Mister en ik zijn dan wel nobele onbekenden van elkaar, maar dat spoelen we, koffieminnend als we zijn, met een verse pot weg. Ik zeg : coffee for president.

Vadermans lust ook wel een kopje, want hoewel hij een navigerende rol heeft gespeeld in de megaverbazing, is hij zélf ook pas bij de kraag gevat.

Slechts een half middagje eerder z’n keuken uit geplukt en gedropt op de passagiersstoel.  ZO voor ’t oog van de ongezond nieuwsgierige buren. We hebben allemaal schik, als we bedenken hoe ze elkaar nu aanstoten, om te beklappen dat Gulliver in alweer een andere auto met een knap vrouwmens gezwind is vertrokken richting ongeweten …

Halvelings geschaakt dus, want de Cook and Cleans zijn in voor “op den bots” en Kerstmarkt, en had ik er niet één in de aanbieding ?

De lijst moet maar lijst blijven : weg zijn wij, na een home-tourtje, waarin Mrs. en ik onze gelijklopende lampliefde ontdekken.

Geen opzien, als we later die avond getwee met een nieuw armatuurtje thuiskomen. Handgesneden, door een verkoper die dan weer van Gullivers kant blijkt te zijn. Ha, de wereld is klein ! Maar de lichtliefde niet, want ik schijn geen Kerstgerelateerd iets op te kunnen, zonder er met ’n lamp af te komen.

En met artisanale noga, die me aan Moeders zus doet denken. Wat zou ze geglunderd hebben. Dubbeldik jammer is het, dat slenteren wegens moeilijk lopen er voor haar niet meer bij is !

We doen de kraampjes eer aan. Of juister : de kibbeling, die me weer even in Schotland bracht, de smoutebollen, met suikersneeuw – dit jaar gemist op de kermis en nu lekker toch – de scampi’s en de appelbeignets voor de liefhebbers die niet Ariadne heten – ik ben niet zo van de appelspijs.

Het werd een heuglijk bonte avond – niet alleen inzake menu. Met lichtjes, leute en sfeer – en nieuwe mensen.  Na al die trieste eindejaarstijd-jaren is het fijn om de feestzin wat te smeren. Heerlijk om samen met Vadermans weer te kunnen lachen – na al dat krijten …

‘k Ben helemaal pro de female version of Santa. Hemels hip en in voor een vleugje Calvados deed ze precies ‘what Santa’s have to do’ :

Make just one someone happy … Lalala … En of het gelukt is !

Zalig was het !  Ik wens het ieder van jullie toe, beste lezers, dat er in 2016 veelvoudig iets onverwachts uit de lucht valt,  dat je dagen later nog doet ginnegappen …

Fijne jaarwissel iedereen !

2015 : Hoort de klokken luiden : bim bam bom ….

En we dromen van een kruimeldief, en van een kolenschop … En die kolenschop maakt grote zorgen klein … En die kruimeldief slokt alle onzin van de wereld op, terwijl we nietsvermoedend aan het slapen zijn …

Prachtig toch, zulk een eerste nacht van 2015 ?

Alleen, ik droom nog verre van, als ’t nieuwe al lang en breed van de nacht af is …

Nee, beste lezer, ’t zijn niet m’n goeie voornemens die mijn celletjes aan de gang houden. Gemakshalve maakte ik die niet. Piekernissen zijn ’t ook niet. Ik kan amper denken – laat staan tobben !

’t is Gullivers pendule. Ze tikt met ’n heftigheid als ging er elke seconde een vuurpijl af. Hotemetotem word ik d’r van … ! Verkassen is geen optie, wegens in een gelegenheidsgewijs geassembleerd logeerbed.

Dat wordt dus negeren. Maar sjaa, ’t gaat ermee zoals met alles wat je vééél te graag wil : d’r komt niks van. Tic-tac-tic-tac … Na ogenschijnlijk een half leven, gooi ik ’t over een andere boeg : de oortjes van mijn I-pod. Soelaas is near ! Oefff. Mijn blaffetuurtjes zijn al aardig dicht – een hazeslaapje wenkt …

Onverhoeds : BAMM… ! BAMM… ! BAMM ! Op het uur vervult de pendule haar lotsbestemming : ze slaat. Kan ze niks aan doen, natuurlijk, maar ik ben een hartverzakking nabij … Min herte ! Ik wil voor mezelf instant een off-switch, net als Data.

Dan doen de grey ones weer mee. Ze seinen door dat BimBAM  elk half uur slaat. Ook dat nog ! Conclusie : ’t is van spoeies. In functie van m’n goeie hum vanmorgen moet deze tortuur asap gestopt … M’n elastiekjes liken ‘Broeder Jacob niet zo.

Het volgende onderdeel dat ik van Data wil zijn z’n ogen. Hoewel het lichtknopje vlakbij is, heb ik toch een paar pogingen nodig. Ander ding : BimBAM kan alleen veilig onschadelijk gemaakt worden door Gulliver himself.

Ontmijningsdienst Vadermans moet er aan te pas komen. De catch : hij is al in dromenland. Echtigentechtig, forceful and executive zijn is geen eitje, als je iemand uit z’n slaap moet halen. Vrouwe Justitia verbleekt bij me : ik kan maar niet besluiten. Wat is erger : niet in dromenland raken, of er uit gehaald worden ?

Mijn celletjes, tenslotte, doorbreken de impasse. De snoodaards rekenen me feilloos voor op hoeveel BimBAMs het komt te staan als ik ’t erbij laat zitten. Teveel om gezellig te zijn, dus bel ik toch maar m’n vader uit bed.

Minder dan een minuut later is BimBAM naar Beieren en kunnen we alletwee het deken dat nacht heet over ons heen trekken.

Na het met stomheid slaan van de ‘slaapsteler’ ging tukken als een tierelier. Gulliver en ik staan opgewekt op,  nog nagniffelend. Ik feliciteer m’n kleine ik dat ze jàààren naast BimBam heeft geslapen. Tss, een vergaan talent.

Een nieuw ontdekte gave, daarentegen, is de handigheid waarmee Vadermans uitjes hakt en de perziken van hun bolle kant ontdoet. Wauw ! Zou ie stiekem bij Jeroen * gelest hebben ?

Tussendoor bemerk ik dat de inhoud van Gulliver’s Kerstpakkket al verhuisd is naar de opslag. Een goed omen. Z’n met plezier uitgepakte goodie-bag woont al op Kaap Overvloed.

Ik heb d’r schik in, want Vadermans is toch echt een goed kind van z’n moeder : man, wat een peper heeft ie ! Genoeg om ’n heel leger te doen niezen en ruim voldoende om 2015 pittig te kruiden …

Nou ja, het jaar is goed ingeluid, zullen we maar zeggen !

—————————————————————————

* ’t is van spoeies : haast je !

** Jeroen : tv-kok Jeroen Meus

Bring ‘Em All In

We kijken bijna terug, als we het over 2014 hebben.

Ik heb een soort van strik-drang. De losse eindjes van het jaar moeten ingestopt.

Afwerken, archiveren of wegpromoveren, zoiets. Toegegeven, dat laatste slaat vooral op het vuilnis, maar toch …

Door de combi van  ’n plompverloren afgezeggende Kerstinvitée en ‘n  waterhuishouding die kort daarop besloot zélf aan ’t fornuis te gaan, zijn er nu een paar hondenjobs done and dusted.

Mijn conservenbox is nagezien, geïnventariseerd en gelabeld.  Op datum ook nog. ‘Potver-hier-en-ginder-en-overal-dat-blik-moest-eerst !’ wordt minder waarschijnlijk. Idem voor mijn kruideninventaris. ’t Is te zeggen : die kreeg een ‘finishing touch’. Geen kruid of smaakversterker hier ten huize of het is me door de vingers gegaan.

De staande conclusie : ik heb salie tot heil en genezing van de hele wereld, dus dat komt goed. Alleen de tijm-structuur ervan is nog even een dingetje. 

Ik beschik over een heus arsenaal kurkuma, saffraan, kip en curry-kruiden ! “Live in a yellow submarine !” zingen kan volop.

Komijn mag ook niet ontbreken in m’n kruidenbeschrijf. In aantallen waar ik dol van word, zeker als je bedenkt dat ik er niet ver mee wegloop. Nooit van m’n langste leven meer nodig.  ‘Komijn hier !’ declameren in een marktkraampje ware  de gepaste remedie, om niet van die klank-gerelateerde, wreed ongezellige mens te gaan dromen.

En wat gezegd van peper ? Ik doe ‘m op in ’t groot – net als m’n grootmoeder. Maar of hààr groot en mijn groot een maat voor elkaar zijn is nog maar de vraag … De (na)-oorlogse proporties indachtig, win ik vast het pleit.

Ongebruikelijke invulling van Kerst. Helemaal eens, beste lezer. Maar als je dan toch ’n woede-uitbarsting hebt, is ééntje van opruimwoede niet verkeerd, toch ?

Ik moet nu al schuddekoppen als ik er op terugblik. Wat zullen mijn celletjes er over pakweg twee decennia van maken ? Lachen, gieren, brullen ? Ik hoop het eerste, maar voor nu is ’t sudderen op een plezanter plan …

Maar kom, er is geen kwaad dat altijd duurt. Nog even en ik ga een nieuw jaar in en het land uit. Es kijken of de feestzin van Gulliver intact is gebleven na een (onverwacht) trio van Kerstdissen. 

Waarvan ie schattig verslag uitbracht, verongelijkt omdat ’t bij mij zo ieltjes uitviel. Waarvan ik weer terug blij werd …

Bring ‘em all in, die ijsjes op stokjes speciaal voor mij. Bring ‘em in, die curieuzeneuze-blik van Gulliver als ie het Kerstpakket, waar ie nog niet in mag loeren, opent  !

Bring ‘em all in, die momenten in 2015 – van grote rust en kleine zorgen en liefst geen nieuw verdriet. En voor jullie, lieve lezers, ook zoveel !

Ik accompagneer mijn Nieuwjaarswensen met deze mooie van Mike Scott. Een tikje profetisch, maar zo kort na Kerstmis moet dat kunnen. Als je ’t mij vraagt, vergeeft de troost die van dit muzieksken uitgaat het anachronisme.

Bring ‘Em All In. Ontdekt tijdens een witte nacht waarin mijn hoofd black and blue was en de Jack Sparrow in mezelf kwijt. Sindsdien into my heart, en te mooi om niet te delen.

Enjoy, beste lezers !

Soft Sides

Ik zei er al eerder wat over : het zachte kantje. Met Kerst weer in aantocht, mag dat wel weer een keertje voor het voetlicht.

Wat is met z’n cheesy crust dit jaar aan mijn ribben blijven plakken ? 14 taferelen met  woord, beeld en klank. In random order of appearance … 2014 aaneengeregen van dag tot draad.  Overgoten met een Kerstig sausje, dat spreekt. Enjoy, beste lezers !

Groenes groenes grasje alom, in 2014. Ook voor Belgenland. Voetbal ontduiken werd een sport op zich. Deze van Paul Abspoel was de nagel op de kop … leuk om lezen !

Russen gebelgd. Belgen gerust. #BelRus

— Paul Abspoel (@PaulAbspoel) June 22, 2014

Stoere binken hebben soms echt een peperkoeken hartje. Interactie tussen Luc De Vos en Jo Leemans is cute … (1:39 t.e.m. 4:12)

Rolling, rolling, rolling … Maar is meer wielen ook gelijk aan meer vreugd ? Het hele filmpje is een parel, maar dit springt er voor mij uit ! (1:57 t.e.m. 2:07)

Riders are believed to be rockers …? Deze hippe dame houdt ook wel van rock, geloof ik. En van afwisseling  : elke vrijdag een nieuwe tattoo. Klik op de link voor de full story …

Ongelooflijk weer hoe mooi je je gedachtes en gevoelens weet op te pennen. Ik vraag me soms af wanneer je eerste gedichtenbundel verschijnt, want dat die er moet komen is een zekerheid.

Dit gouden compliment kwam op een ik-heb-een-dip-dag zomaar floeps de mailbox binnenvallen. Wat een boost voor Ariadnesdraad en mijn ‘moral’ ! Blozend van blijdschap zeg ik dank aan de lezer die dit uitschreef ….

Goeie reclame maakt z’n slogan waar. Coca Cola keeps promise : give a little happiness. Make Someone Happy. Lalala …

Vintage, kitsch of styling-advies ? Het mag er rond deze tijd allemaal zijn. Deze splash of color doet het elastiekje van mijn goeie hum op gymles …

En maar goed ook, want 2014 was ook een oorlogsjaar. WO I werd herdacht. Met tal van initiatieven. Als daar zijn : De prachtige reeks ‘In Vlaamse Velden’, waarin hoofdvertolkster Marie haar dagboek alles toevertrouwt …

 … een voorstelling, waarin we den Grooten Oorlog eens door de ogen van een magnifiek paard zien …

En The Last Post. Learning from history seems hard, want we moesten hem dit jaar ook blazen voor talrijke slachtoffers van een recent oorlogsconflict in Oekraïne.

Eten en drinken, geflankeerd door een streepje muziek. Stampen en dagen, dixit Vadermans. Maar dan wel het betere werk, als je ’t mij vraagt …

Wel even oppassen, dat je geen flushes krijgt van al dat gekook ….

Bert en Ernie doen wonderen voor de Kerstige mood …

Kouwe douches ontloop je het liefst. Zoniet The Ice Bucket Challenge. Of vergis ik me … ?

Als twee zenders samen een programma maken, levert dat verbazende televisie op. Wauters en Waes lieten sterke staaltjes zien in de uitdagingen die ze voorgeschoteld kregen. De reeks liep op rolletjes ; gesmeerder dan zijzelf in dit fragment ! Wieltjes hebben betekent nog niet automatisch op wieltjes lopen …

Ik maakte vorig jaar al kennis met Malala via een reportage waarin haar vader met blinkende oogjes vertelde hoe trots hij op zijn dochter was. Hoe pauwenfier moet deze vooruitziende man, die zijn dochter niet ‘vleugellam’ maakte, vandaag wel niet zijn ? Girlpower for the world, en dus mag Nobelprijswinnaar Malala niet ontbreken op Ariadnesdraad …

De binnenkomer van 2014

Ik weet ‘t, beste lezer, ik schitter door afwezigheid dezer dagen. Als Nieuwjaarsvuurwerk in de vorm van een kerstster. Tot mijn spijt. Maar ik beloof het : ik lees bij, met terugwerkende kracht.

Heb ik het bloggen annex columns lezen aan de wilgen gehangen ? Nee, natuurlijk niet. De lezers van Ariadnesdraad horen bij mijn dag – net zoveel als koffie.

Ik hol momenteel van hot naar haar.

Want het is al duidelijk dat 2014 een jaar van verrassingen is. De laatste surprise is een droeve tijding waarvoor ik – nog maar eens – la camisa negra aantrek. Daarbovenop moet ik ook nog een verkoudheid verbannen, wier liefde zo groot is dat ze van geen scheiding wil horen. Wel een ideale dekmantel voor watertoestanden …

Zei ik vorig jaar nog dat menig familielid  in de kreukels lag, moet ik dit jaar constateren dat voor één van hen die kreukels giga boomwortels zijn geworden. Zo groot, dat je d’r niet meer langs kunt. Onoverwinnelijk.

In de toch wat uitgelaten sfeer van de jaarwissel, doet het vreemd aan, als het verwachte toch nog onverwacht present tekent. Van een binnenkomer gesproken.

Gelukkig hield Vadertje Tijd zijn pas nog eventjes in, zodat ik toch nog een beetje zachtheid en troost kon brengen. John Wesley’s uitspraak is hiermee getoetst en waar bevonden.

Doe al het goede dat je kunt,

met al de middelen die je hebt,

op de manier die je gewoon bent

op de plaats waar je staat,

in de tijd die je gegeven is,

voor de mensen die je kent,

zolang het je mogelijk is.

Met dit gezegde in het achterhoofd wens ik alle lezers mijn een gezond jaar toe.

En plezier, zodat er veel tijd en energie is om mooie herinneringen te scheppen. Waarover dan weer geschreven en gelezen kan worden. Waardoor je kan gniffelen en schateren. Op elk moment.

Herinneringen waarop je verguld kan terugblikken. Nu al, binnen 360 dagen en nog verder in de tijd.

Alle goeds, lieve lezers !

 

I wanna be ….

De menu’s zijn uitgedacht, opgegeten en afgedekt. We hebben ze weer achter de kiezen, de eindejaarsfeesten.

Tradities zijn in ere gehouden.

Dus. Hoempapamuziek uit “den antieken tijd”, compleet met een vleugje  mottebollen er nog aan. Dixit mijn vader : “stampen en dagen” (duwen). Soms een tikje ergerlijk, maar het hoort er gewoon bij.

Net zoals de Nieuwjaarskus en de dito wensen. De klok slaat 12. Mijn vader en ik veren recht en wisselen de beste wensen uit. Allebei moeten we even denken en zeggen na een korte aarzeling : “… en een goeie gezondheid !”

Die hebben we nodig, om wat ons wacht, het hoofd te kunnen bieden. We hopen, maar weten tegelijk beter …

Wat ongemakkelijk is het. Want : géén goed jaar wensen gaat ook niet.

Het nieuwe jaar blijkt niet alleen voor mezelf een difficiele kwestie. Menig familielid ligt dit jaar in de kreukels en neemt de wensen met betraande ogen in ontvangst.

Als ik het gevoel van opgelatenheid van me afschud, vraag ik me even af wat ik dit jaar wil zijn en doen. Ooooh, I wanna be …

Everything at once ! En als dat niet kan, een stressbestendige duizendpoot met toch een paar Lenkaiaanse trekjes !

Niets dus van wat je in de winkel koopt, maar zowat alles waar je stilletjes binnenin op hoopt.

Dat wens ik. Ook voor jou en jou en jou…! , beste lezer.

Op een succesrijk 2013 !