Ik weet ‘t, beste lezer, ik schitter door afwezigheid dezer dagen. Als Nieuwjaarsvuurwerk in de vorm van een kerstster. Tot mijn spijt. Maar ik beloof het : ik lees bij, met terugwerkende kracht.
Heb ik het bloggen annex columns lezen aan de wilgen gehangen ? Nee, natuurlijk niet. De lezers van Ariadnesdraad horen bij mijn dag – net zoveel als koffie.
Ik hol momenteel van hot naar haar.
Want het is al duidelijk dat 2014 een jaar van verrassingen is. De laatste surprise is een droeve tijding waarvoor ik – nog maar eens – la camisa negra aantrek. Daarbovenop moet ik ook nog een verkoudheid verbannen, wier liefde zo groot is dat ze van geen scheiding wil horen. Wel een ideale dekmantel voor watertoestanden …
Zei ik vorig jaar nog dat menig familielid in de kreukels lag, moet ik dit jaar constateren dat voor één van hen die kreukels giga boomwortels zijn geworden. Zo groot, dat je d’r niet meer langs kunt. Onoverwinnelijk.
In de toch wat uitgelaten sfeer van de jaarwissel, doet het vreemd aan, als het verwachte toch nog onverwacht present tekent. Van een binnenkomer gesproken.
Gelukkig hield Vadertje Tijd zijn pas nog eventjes in, zodat ik toch nog een beetje zachtheid en troost kon brengen. John Wesley’s uitspraak is hiermee getoetst en waar bevonden.
Doe al het goede dat je kunt,
met al de middelen die je hebt,
op de manier die je gewoon bent
op de plaats waar je staat,
in de tijd die je gegeven is,
voor de mensen die je kent,
zolang het je mogelijk is.
Met dit gezegde in het achterhoofd wens ik alle lezers mijn een gezond jaar toe.
En plezier, zodat er veel tijd en energie is om mooie herinneringen te scheppen. Waarover dan weer geschreven en gelezen kan worden. Waardoor je kan gniffelen en schateren. Op elk moment.
Herinneringen waarop je verguld kan terugblikken. Nu al, binnen 360 dagen en nog verder in de tijd.
Alle goeds, lieve lezers !
Ariadnesdraad 