Nu de zon zich weer herinnert dat het hààr seizoen is – en ze dus volop mag schijnen – ziet de wereld er plots anders uit. Zonovergoten. Gouds. En : met een andere “vibe”.
Want daar zijn de volle terrasjes weer. Zomerdrukte in de winkelstraten. Straatmuzikanten die zich van tijd tot tijd al eens aan een dansje wagen …
Tja, dit zonneweer is ideaal om de beentjes los te gooien .
Maar echtigentechtig : deze dansbende overtreffen ze niet !
Het moet gezegd : de Lambada heeft (nog altijd) een eigen schwung. Zou het de Zuiderse zeelucht zijn ? Of misschien het rondbuikige limonadeflesje dat aan deze song en clip werd gekoppeld ?
Hoe het ook zij : neem je “ranja” met een rietje en enjoy !
Als ik buitenkom, is het te warm voor de sjaal die ik heb meegenomen. Tja.
Intussen ben ik al zo met dat attribuut vergroeid, dat ik er niet meer bij stilsta of het wel écht hoeft.
Zo komt het dat de absentie van slecht weer me plotsklaps overvalt. Met een zacht briesje, een aangename temperatuur en de geur van goed weer. Onbeschrijflijk, maar toch direct herkenbaar. En broos.
Hierbij vloekt een te warme sjaal als een tang op een varken.
Dus hup, gauw weg dat ding, voor de weergoden me in het snuitje krijgen, en de douchekraan – die ze wàt graag op me gericht houden – hierboven weer terug opendraaien … Ik moet Zeus en zijn bende te slim af zijn !
Druk bezig mijn sporen die leiden naar slecht weer uit te wissen – lees : mijn modemisser te verbergen – kom ik lachende mensen tegen.
Het briesje met de geur van goed weer zaait geen storm, maar lachjes. Al m’n passanten zien er opgewekt uit.
Misschien lachen ze ook door mij. Dat zou zomaar kunnen. Mijn multitaskende alter ego – dat alle ledematen in de strijd gooit – wil zo af en toe al wel eens op comedy lijken.
De op mijn gezicht uitgebeelde hersenkronkel ” Waar laat ik nou dat veel te warme ding ? ” is ongetwijfeld een onverwacht toemaatje.
Maakt niet uit. Ze lachen. Ik ook. Yep, het elastiekje van m’n goeie hum is in vorm.
Zien lachen doet lachen, zeggen ze, en dit keer hebben ze gelijk. Helemaal als ik onderweg – in de verte – een leuk riedeltje hoor.
Weer thuis ga ik direct bij detectivebureau You Tube langs. Natuurlijk vind ik niet wat ik zoek. Het spijt You Tube – en mij ook.
Wat verder zoeken dan maar. Bij YT zitten ze tenslotte niet om een deuntje verlegen. Klikkerdeklikkerdeklik. En ziet – hoera ende joepie – daar is mijn riedeltje.
Verpakt in een andere tune, maar toch ook catchy. Ik blijf dus voor mijn scherm hangen en zie springende voeten ??!
Whut, dat moet ik zien … ;)
Mijn little grey cells seinen de naam Jack Sparrow door. Effectief, dat rondgehups is echt wat voor hem …
Voor de verandering wordt de bemanning van de Black Pearl eens zélf gekaapt, zo lijkt het wel. Door schoon volk, dat moet gezegd.
Zou er ook een sweatheart of wie weet wel een love story zijn voor “ladiesman” Jack Sparrow ?
Nou, de partypeople heeft ie in ieder geval ! Who needs rum, then ?
Nu weet ik waar ze voor de “Pirates” de mosterd gehaald hebben …
Hier bij Tago Mago. Zonder rum, maar even zotjes !
Ariadnesdraad 