Celestial Sounds

Ariadnesdraad zit weer op de radar, beste lezers ! Er ruiste van alles, in en om ’t spreekwoordelijke struikgewas. Toegegeven, mijn lees- en reactie inhaalslag is nog geen feit, maar lezers in m’n hart, dàt zeker.

Net als deze Kerst. Want, jaahaa, ik had mijn eigen versie van ’t Bakske vol met stro. Zijnde een niet langer ingestort ladenkastje. Uniek als kribbeke.

Want er ruiste ’n blogstuk in het struikgewas – gelezen door Gulliver.

“Ha, je vraagt je af of ik dat kastje weer ineen krijg ?” “…?!” “Ik las Swoon 46”. Via de SOS die blog heet kwam dus, op Kerstavond, Gulliver de deur door, met zowat alles wat je als stakend kastje vrezen moet : strong determination, hamerende handigheid, stevige nagels en een professionele nieter.

Keukenkastje wist van affront niet meer waar kruipen. Wij van onze kant gingen er tevreden naar zitten kijken. En een beetje onwennig naar elkaar ook wel, want weer heel anders dan vorig jaar.

Heel veel leuker. Maar omslag, na eerder inktzwart, en Dametjes Buur die je met een volledig klaargemaakte (!) menu laten zitten. Huilen is dat, helemaal als je weet dat in laatstgenoemde editie, Vadermans drie kerstdiners voor de kiezen kreeg. 3-0. Blamage op het kerstig palmares.

Daar kan je ’t niet bij laten zitten, dus pasten en maten we een nieuw format. Vandaag ben ik ietwat gesloopt, maar opgewekt.

De grey ones diepen daarom in de stilte na het feestgedruis ’n fotootje van vroeger op. De rekwisieten : een kuipzeteltje, een godsonmogelijk wakkere kleuter in roze ponnetje, met fuchsia toet als bewijs van doorgetrokken onweer. Op mijn hyperactieve koppetje een giga-pothelm waarmee je rustig ten oorlog kan. En : aandachtig glinsterende oogjes.

Niet op de foto : op een goddeloos uur op zijnde ouders, Messiaans blij met hun koptelefoon. Heiland van gemoeds- en nachtrust. Getroffen door de uitwerking van de muziek – hence het kiekje.

Dat rumoertje nachtbraker luisterde naar ‘Kleine Nachtmusik’. Nou ja, Mozart was ook een spitant gevalletje, tenslotte.

Great minds think alike – tot ze op internaatsleiding botsen die Euridykei heet en gek is op aria’s zingen met sopraanstem. Met klassiek, en opera in het bijzonder, kwam het daarna niet meer goed, beste lezers. Die éne verplichte schoolvoorstelling in die aard was me kwelling, van alfa tot omega. Wàt een kelk !

Bloedongelukkig maakte ‘t, met rugrillingen toe. Geen idee of Amadeus zulks ook bij het componeren ervoer, maar indien ja : ocharme sukkelaar.

Een arsenaal ervaringen verder, is Wolfie vast weer blij met me. Muziek mag me weer met emoties overspoelen, de wave is soort van terug.

Het is geen Kleine Nachtmusik, maar Moosje heeft vast ’n boontje voor de kwieke Bobby McFerrin, die een Bach-gounod fenomenaal kan laten klinken, terwijl een doorregend publiek daartoe ’n impressionante zangprestatie levert !

Don’t worry, be happy now. All’s not well, maar hierna wél weer eventjes.

Al helpen het maatpak en z’n dreads, het is toch gave om iedereen mee te krijgen en dusdanig te beroeren. Kan de wereld nog wel even achter komen,zeg.

Fenomenaal, hemels en hartverwarmend ! Precies zoals ik hoop dat de Kerst mijner lezers is geweest …

Advertentie

Christmas Calling

Precies één week voor Kerstmis laat ik een bruine omslag achter op het buro van m’n Florence. Want niet alleen zij zet paperasserijen op het juiste spoor, ik doe het ook. Zeker als het jaar op z’n laatste benen loopt. Dan hou ik er nog meer van, als losse eindjes netjes worden ingestopt. Al is het dan in een verfoeid jasje … 

Bruine enveloppes, da’s voor mij een dikke dislike. Ze representeren vaak een warboel, vergelijkbaar met een breiwerk dat je net hebt uitgetrokken. Een knopenfestijn. En, beste lezer, je raadt het al … Juist ja, daar loop ik niet warm voor !

Dit idee flitst door mijn hoofd als ik aan mijn dossierdame denk. Ik kan me zomaar indenken dat er beslist een kleur briefcover is waar ze niet blij van wordt … Nu maar hopen dat dat niet bruin is ! 

Mijn little grey cells houden ook niet van donker, want ze seinen onmiddellijk deze lichte boodschap door  : “Maar de inhoud maakt veel goed !”

Haha, die celletjes toch ! Het werkt nog ook. Bij thuiskomst is de gedachte dat mijn postale verbiage voor Kerst vlotjes is gegaan frontnieuws in m’n hoofd.

In goeie luim buig ik me vervolgens over de kwestie hoe ik twee opeenvolgende ovengerechten in mijn kerstmenu kan passen zonder dat de eters van lieverlee aan plafondstaren moeten gaan doen …

Ik pas en ik meet druk. Diverse schalen, mijn oven, de tijd. Zodoende verdwijnt de favo kleur van Flo naar de achtergrond. Sterker nog, ik hou de traditie van een goeie daad in ere – ik denk er niet meer aan.

Twee dagen later. Ik ben naast keukenattributen naarstig op zoek naar mijn kerst-hum.

Dat is tussen de spullen die ik had-maar-nu-natuurlijk-niet-kan-vinden, een opkomend kletterend cimbaalstuk en het plotse Adieu van Dokter Huis even de weg kwijt.

Geen leuk kerstkado, denk ik nog, als de bel van mijn foon opnieuw klingelt.

Ik kijk er scheef naar, want de nummerherkenning van mijn vaste dumdiedummetje doet het niet. De batterij is alvast aan de Kerstvakantie begonnen. Tja, dan maar zo opnemen. Je hebt tenslotte geen foon om er naar te kijken als een koe naar een trein. Bell importeerde  de wetmatigheid “opnemen bij rinkelen” ook in mijn systeem.

Dus dat doe ik. Met een “halloooo ?!” die ergens tussen verbaasd en argwanend in zit, schat ik.

“Hallo, met Florence !” klinkt het opgewekt in mijn telefoon-oor.

In mijn hoofd ruzieën “toch weer geen stop-bericht-met opgewekte-intro” en “de goeie inhoud is aangekomen” om voorrang.

Florence is van veel markten thuis, blijkt nog maar eens. Niet alleen kan ze van puinhoopjes weer mensen maken, ze kan ook prima blij worden van kerstkaartjes die een foute façade (bruine envelop) hebben.

En gedachten lezen kan ze ook. Zonder dat ik de vraag hoef te stellen hoor ik al de gerustelling : ” Ik stop nog niet met werken, hoor ! En jouw kaartje geeft moed …”

Verdraaid, ik word er zélf blij van ! De mist in mijn hoofd trekt op tijdens een aangenaam gesprekje met een mooie kerstwens : dat de zachtheid van mijn entourage naar voor mag komen.

En dat, beste lezers, is ook mijn late Kerst- en vroege Nieuwjaarswens voor ieder van jullie. En mocht dat moeilijk zijn : een eigen Florence om hierbij een handje  te helpen.

Het is jullie allemaal van harte gegund !