Nu de matchen en het (voetbal)boksen in zijn, moet ik het er maar ’s over hebben. Het matchboxke. Je weet wel, de mini-versie van die bolide die vér buiten je bereik ligt. Ergens ter hoogte van dromenland. Of …. ?
Dit verhaal gaat van start in de Nieuwjaarsmaand, met de mededeling dat ’t Autosalon is.
Ben ik dan niet autogek, ik weet wel dat dat kortingen betekent. En rekensommetjes in het hoofd van mijn vader, wiens wagen er nog gelikt uit ziet, in weerwil van het aanschafjaar.
Zou ie, of toch maar niet ? “Doen,” beantwoord ik de onuitgesproken adviesvraag, “als je ’t rond krijgt”.
Voor mij moet een auto een dak, 4 deuren en wielen hebben en probleemloos rijden. Verder zegt ’t me weinig. Of Kit heten, en dus een gezellige Kwebbelmie zijn, waarmee je nooit je navigatie verliest. Maar : vind die maar ‘ns.
Ook geen sinecure voor Vadermans, want ik hoor van geen vervolg. Jammer, want ik gun ‘m een ‘mannenproject’ om een beetje uit zijn dip te komen. Met de beste wil van de wereld, inzake mannenpraat stel ik niks voor …
Done and dusted – tot die woensdagavond mijn Dumdiedum piept !
“Een nieuw paard op stal.” Mijn vaders dierenliefde is niet zo groot dat ie een stoeterij is begonnen, dus moet ’t toch een nieuwe vierwieler zijn.
Mijn pc onthult een Gl(v)am(p) ! Het zonnetje in huis ! Een Knightrider-Kit !
Ik krijg een opgewekte Gulliver aan de lijn die uitbundig verslag uitbrengt over zijn ‘boxmatch’ met de dealer. Die heeft ie gewonnen. Dat z’n onderhandelingstechnieken snor zitten verbaast me niks. Je bent een leeftijdsgenoot van de loodgieter* of je bent het niet …
Zelf bewonderen zit er niet direct in, maar dat doen Popeye en zijn broers met brio voor me.
In daaropvolgende gesprekjes staat Kit centraal. Ik vertel over hoe ik in mijn thuisbasis een groene spotte en de hoogst verbaasde eigenaar ervan vroeg of ik de binnenkant es mocht zien, voor alvast een eerste indruk. De beste man stemde blinkend als een spiegeltje toe.
Gulliver laat weten hoe zijn studie inzake nieuwe snufjes vordert en hoe vreemd genoeg het bedrag van zijn tankbeurten almaar daalt bij gelijk aantal gereden kilometers.
Of hoe de familie al van verre met zwaaien begint, als ie voorbijkomt… Begrijpelijk, want de kleur maakt een herkenningsblunder quasi onmogelijk.
Afgelopen week was mijn eerste ontmoeting met Kit.
Toegegeven, hij praat nog niet, al heeft-ie een machtige geluidsinstallatie die me danig intrigeert. Maar verder is ie al aardig op weg : hij stopt zelf, assisteert bij parkeren en onthoudt de stand van de passagierstoel.
Popeye verschijnt, en peilt even naar mijn reactie. We gniffelen even, als duidelijk wordt dat we onze stoel precies gelijk hebben ingesteld voor een fijn ritje !
“Het ging vooruit, ver vooruit, het ging verbazend goed vooruit !” is absoluut van toepassing op dit karretje !
Glammen zal het ! Een v(l)am(p) is het, beste lezer !
———————————————————-
* loodgieter : bijnaam van voormalig premier Dehaene, een krak in onderhandelen.
Ariadnesdraad 