# Praying for Belgium

Noot : Met zoveel brandende terreur-actualiteit hier te lande, is dit ’n opiniestuk dat ik  eerder schreef, maar herwerkte, en nog eens, anno hodie. Vandaag dus Ariadnesdraad-indrukken van de laatste 18 weken omtrent berichtgeving, gezien door een menigmaal kittelorig oog. Gericht nu, op niet één, maar twee memorabele data. Nog méér proud, maar tevens praying for Belgium, beste lezers …

18 maart : Koekeloerepoezewoefkes kunnen het : z’hebben hem !

Mijn tablet klingelt onophoudelijk, als waren de paasklokken er. Het nieuws is echter nog veeeeeeeeel beter.  Meestgezochte is gevat. Heilige Bimbam, zou ’t heus ? Aan die kijkkast… !

Mijn favo nieuwsanker, Martine Tanghe. Kittig geknipt, en dito zeggende: ” z’hebben ‘em ! ” – compleet met genoeglijk blinkende oogjes.

Niet perfect neutraal, nee, maar wel accuraat precies wat dit kleine, in mijn hart zittende apenlandje hebben moest : positief bekrachtigende journalistiek. Zo raakt Belgenland van z’n Calimerostatuut af en komt haar motto “ik is klein, maar mijn daden benne groot “ ein-de-lijk op de voorgrond.

We hebben vanalles dat scheef loopt.

Tampontaks, Turteltaks, kibbelkabinet, een partijvoorzittende burgemeester die al wat meer geweld moet doen om moed te vinden.

MAAR daarnaast, ten goede, een jonge premier die weer vader wordt en met Obama belt. Voor personal congrats in hét terreurdossier !

Ha ! Schoon scheef is ook niet lelijk, en we kunnen wat ! Immens blij dat het underdogproject ‘trots zijn op brave little Belgium’ weer wereldbasis krijgt.

Als kind van twee culturen is en blijft het nog best lastig, om je op de ene dan wel de andere te laten voorstaan. Wél weer helder is, dat mijn keus altijd die voor de underdog is.

Het stormt in de wereld, zoveel is zeker. En het oog ervan heet(te) Molenbeek.

Driekwart november 2015 heeft het serieus geknald – met politieraids, dreigingsalarmen, dichte scholen en hoodstedelijke lockdowns die de weg vrijmaakten voor een virale kattenbelegering op het www. En van de blauwfrakskes een kommetje kattenvoer als merci.

Dat is nou eens een koekeloerepoezewoefke * par exemple. Belgenlands flegma dat tot surrealisme wordt gepromoveerd.

Waarvoor we werden geprezen. Pijnlijk genoeg wel in dezelfde adem als die waarin we tot ebolavirus of terrorismedraaischijf worden verklaard. Ofte een failed state. Door Frankrijk, de VS, zeg maar tout le monde. Mijn onverstoorbaarheid krijgt wat barstjes als ik de vaudeville die wordt opgevoerd aankijk.

Ik wil vievan bomma, pataaten mee saucissen, vievan bomma, pataaten mee salaai aanheffen, maar slik dat toch maar in. Wegens niet politiek correct. Van de bomma zijn gauw bommen gemaakt, en die salaai is nu een gezondheidsrisico.

Mijn kaken doen pijn van het klemmen, als ik de zoveelste Molenbeek-kenner, een ex-inwoner, met de wijsheid in pacht, en pas heeeeeeeeeeel recent op ’n nieuw adres, hoor beweren dat ie het altijd wel geweten heeft, dat ’t daar het nieuwe Sodom en Gomorra was.

Ja zeg, waarom er dan tijden wonen ???????????!!! Grote grom erbovenop, aan de binnenlandse journalistiek, die hiervoor eigener beweging een massief podium schept.

Ikke kwaad, en ferm ook, over zoveel reputatieschade. Ja zeg, Belgenland is een Europese draaischijf – en die molen draait voor goed én kwaad. Dat geeft behalve een geldelijke kater, ook Zwartepietengeschuif, blijkt.

Dat heb je met processen, die jaaaaren zijn blijven gisten, omdat ze onnoemelijk ingewikkeld zijn en ook altijd lekker ver weg. Nu dus niet meer verder dan Brugge. Daar zit meestgezochte nu opgesloten, broedend op een toneel dat strafbepaling , -maat en -uitvoering heet.

Hoe moet ie gestraft ? In ene valt me de kanttekening van Trump door Marc Reynebeau te binnen, die met droge cynic – maar uiterst levendig ’s mans visie uiteenzet. Waterboarden is voor mietjes, terroristenfamilies – dus niet alleen daders – de kogel bezorgen het echte werk.

Dat wordt nog wat, als Donald aan de knoppen komt.

Eerst zien. En eventjes, vooral genieten van Hollandes borstgeklop aan Belgenlands adres. Aussi vite que possible wil ie dat lastpak – dat de Franse nationaliteit heeft – van ons overnemen. Van mij mag ie. Maar : eerst zien.

22 maart : Praying for Belgium

Doesn’t pay to make predictions – maar dat wordt nog wat.

Onder dat Succes borrelde iets. En vandaag is het tot ontploffing gekomen, in Brussel. Op de luchthaven van Zaventem, en in metrostation Maalbeek. Op moment van schrijven staat het dodental boven 30, en de gewondenteller op plus 100.

Dat wordt niet wat – het is wat. Four Seasons in One day. Een prachtige lentezon, met een zwarte rouwrand eromheen. The world is praying. For Belgium.

Mijn tablet klingelt onophoudelijk. Intrieste belletjes, dit keer.

———-

*koekeloerepoezewoefke : eigenaardig iem. of iets – bomma : oma

Advertentie

Bredero zei het al …

Het kan verkeren. O, ironie van het Journaal.

De financiële wereld (nog maar eens) op z’n kop ! Naast Griekenland, Portugal, Ierland, Italië … is Spanje het volgende blokje dat wankelt in de Europese domino-constructie.

Ook nu weer lijkt het erop dat de zoveelste kapitaalinjectie haar doel voorbijschiet.

Kapitaalinjecties waarbij ik mijn wenkbrauwen frons. Intussen blijven ze al in die stand staan, denk ik.  Vlotjes worden er megalomane bedragen bijeengesprokkeld, systeemcrises en economische nulgroei ten spijt. Getallen die ik me nauwelijks kan voorstellen – laat staan schrijven.

Waar ergens is die Zilveren Vloot toch binnengevaren ? Nou, voor mijn deur is het alvast niet, neem het van me aan.

Ow ja, ’t zal het resultaat van al dat Europees geto(b)(p) wezen. Of anders de telefoongesprekken tussen de Europese en de Amerikaanse president …

Waarover zouden Van Rompuy en Obama het via hun “slimline” zoal  hebben ?

Over het gekibbel en geharrewar in de Europ-i-an School, dat zeker. Over the lack of discipline, misschien ?

Maar misschien ook helemaal niet. Gaat het gewoon over de spelregels van Domino of Monopoly. Of bespreken ze alvast een vakantieplaats aan een bankroete Costa Del Sol … ?!

Hoe het ook zij, de (geldelijke) turbulentie blijft een feit.

Wat wel zeker is, is dat democratie en kapitalisme als bestuurlijk en economisch model onder vuur liggen. Wereldwijd.

Want ook in Amerika, ” the land of milk and honey “,  is het niet al goud wat blinkt.  Wat wel schittert, is het goud dat er niet is. Door afwezigheid.

Het kan verkeren.

Ik moet onwillekeurig aan deze uitspraak denken als ik hoor dat de Cubaanse Raul Castro nu toch een ietsiepietsieminibeetje kapitalisme wil toelaten.

Meer zal er ook niet inzitten, als ik het enthousiasme van de kersvers gedoogde Cubaanse middenstand zo peil … Yep. Onbestaande is het !

Zal dat nu de grote ommekeer betekenen ?  Welnee.  Gewoon een nieuwe piste voor meer van dezelfde misère. Of erger, wie weet.

Want, als de vos de passie preekt … moet je uitkijken. Zeker als de schatkist leeg is.

Niks ideologie of menslievendheid dus. Watzegjemenou.

Treffend is het, dat twee zo uiteenlopende systemen haast terzelfdertijd zo op hun grondvesten daveren. Teveel, of juist te weinig saamhorigheid en al helemaal te weinig goeie actie schijnen de boosdoeners te zijn ….

Sommige dingen veranderen dan wel, maar verdwijnen nooit. Deze mooi uitgevoerde klaagzang blijft gelden, ben ik bang …

Want geld praat met de meest luide stem. Van diegene die het heeft ! En hij die het niet heeft, hij praat enkel nog over het willen hebben ervan…

Hasta Siempre !

N.B. Dit is een interactief stukje. Want het cursieve gedeelte is een mooie voorzet van Bentenge, één mijner lezers …