Cupido’s feestje zit er weer op, net als de “pongkoek”* indigestie. De peperkoekenhartjes zijn uitgedeeld : de liefde daarentegen nog laaangg niet, mag ik hopen. Want ja, zonder loopt het meestal ergens mis …
Desalniettemin hou ik niet van zeemzoet gedoe rond Valentijn. Dat je het even weet, beste lezer.
Ahum. En dan nu een levensgrote contradictie. Goed uit de bocht, maar dat geeft niet, want het is een mooitje. Pak iets stevigs beet, zodat je niet omvalt van verbazing, want dit blogje wordt de overtreffende trap van zeemzoet. Plakkerig als tien potten perensiroop. En toch echtigentechtig : een heuse liefdesverklaring op Ariadnesdraad. Speciaal voor de rechterhand van Cupido, die nu z’n Valentijntje moet missen.
De liefdesgeschiedenis van je ouders. Gek om het je voor te stellen. En toch, daarzonder was je niet. Onpeilbaar of iets van die orde. Nog zotter om het een buitenstaander te horen (be)zingen. Alsof ie erbij was. Dat is evenwel precies wat Bart Peeters doet. En elke dag wordt het méér waar !
Liefde is alles, wat er overblijft wanneer de rest verloren is …
——————–
*pongkoek : peperkoek
Ariadnesdraad 