Soft Sides : The 2016 edition – Superswoon

Wat is met z’n cheesy crust aan mijn ribben blijven plakken ? Tafereeltjes in  woord, beeld en klank. 2016 aaneengeregen van dag tot draad. In de vorm van een Superswoon. Goed voor ’n zwierige overgang !

Super dark wave, stond bij de commentjes op deze clip. Accurate beschrijving voor de donkere en duistere golven, die de diepste krochten der wereld, en ook Belgenland, overspoelen. In 2O16 borrelt en ‘boemt’ er overal van alles …

Maart : #Praying for Belgium : Dit lied, en deze Mohamed blijven me bij… Belgenland wordt met #failedstate om de oren geslagen, maar andere naties zullen zich, later dit jaar over diezelfde vraag moeten buigen – Nice, Berlijn …

Ooit in het nieuws, en ik geloof het instant : toestellen gaan bewust sneller stuk. Mijn stofzuiger, oven en tv, ze deden of doen niet meer mee. Niet eerder in huis, maar prachtig functioneel : mijn zonnewering. Whoe-hoei ! – Juni.

En nog een bom : Brexit. Het kon niet, mocht niet, zou niet, maar het wàs plots feit. #Falende peilingen.

Juli : dit blog boomt. De lezersaantallen schieten uit de startblokken – mijn meest gelezen maand – en de Tour ook. Ariadnesdraad heeft het wielervirus te pakken – Gele & Gouden Greg – maar lezers nemen ’t sportief op ; #mijngeweldiglezerspubliek, dat waarschijnlijk wel een danske placeerde toen ’t ein-de-luk klaar was ! Toch nog even ’n Sagannetje, om het af te leren …

Ik zwijmel dit jaar vrolijk mee, en krijg de meest opgewekte reacties : “Ohh heeerlijkk dit, schitterend hoe jij pech in hoofdletters zo hilarisch kunt opschrijven dat ik bijna buikpijn van het lachen krijg…. en dat terwijl dat zo herkenbaar is ook hier momenteel.” -Melody. Geweldig lief, en humorvol, mijn lezers !

Zomer is ook : Pokémon zoeken.

Augustus dan. Het Baantjer-thema van Toots is favoriet, maar voor deze immer lanchende Vlamerikaan mag ’t internationaler <3. The American Dream…

Oktober : uit de VS komt het fenomeen horrorclowns overgewaaid. Niet veel later zitten ze er zélf met één opgescheept. Trump is president-elect en de Amerikanen dragen speldjes. # Amerika kiest.

Leaving the table, Leonard Cohen – en Come Back To Me zingen zal niks helpen.

Afscheid van de charismatische Obama, dus.

Hillary conceeds : november. ’t Kon niet, mocht niet, zou toch niet, maar …WAS. #Falende peilingen, op repeat. Een Stevige Snuif Girlpower mag op Ariadnesdraad niet ontbreken. Daarom de integrale speech, beste lezers.

december : Aarrghhh, Pietendispuut again. Wereldprobleem. Mooi opgelost in dit Sint-Clipje :

Kerst komt, maar de vrede nog lang niet. Schwere Sachen, ook voor girlboss Angela Merkel. Wie wil er nou als Kerstkado ’n aanslag in Berlijn ? Voor het mooie, maar niet meer bestaande Syrie – Alleppo, deze van Ofra Haza. Er mag wel es een nieuwe, schallende klopper op die hemeldeur !

Grmmpf : nutsvoorzieningen weer duurder in 2017 : wanneer denken die prijsstijgingen nu es “We kunnen er beter mee ophouden ?”

Ach. Wij hebben ze tenminste – dat kunnen de hopen op de vlucht en in erbarmelijke omstandigheden niet zeggen. Fiat lux ! Vooral in de hoofden van diegenen die hiervoor een uitweg moeten zien …

Donald Trump officieel bevestigd als President. De eerste steen van wat allemaal ?

Misschien toch gehoord, daarboven : Music for Life breekt records met de goede doelen-actie, en in NL doet de tegenhanger het ook super. Op deze warme gloed zwaai ik 2016 uit …

Fijne jaarwisseling !

Voor meer zwijmelplezier, klik hier.

Advertentie

Jubileumpost : Het Toet-effect (Swoon 30)

Dit Jubileumpostje is een gastlogje van zij van Wiebeltjes, Rianne. Credit, copyright en dank gaan dan ook naar haar en de Boyszzz. Eerder verschenen ‘jubilerende’ postjes zitten onder het zoekwoord jubileum vervat…

Met de paukeslag van de vorige zwijmel nog in de oren en de zwierige mood plus hapjes bij de hand, kan het beloofde feestje van start. Want ja, beste lezers, Ariadnesdraad is deze week jarig en wordt alweer 5.

Naar inmiddels traditie, laat ik weer m’n lezers aan het woord. Wat is een blog immers zonder. Steeds blijer en trotser ben ik, op dit blog en haar bijzondere lezers !

Vandaag geef ik podium aan mijn pluchen lezertjes : Toetjes en Fantjes. Omdat ikzelf een pluizig huisgenootje heb, stond het vast dat Huize Wiebel, het adoptieburo van mijn trotse Toetemie, zou speechen. Altijd wat te draaien, en te dansen ook, met ’n Roodneusje in huis. Het Roetsssssssssssssssjt en het roffelt, met waar Toet-effect, op de zwijmel van Denise LaSalle’s Toot-song, bijvoorbeeld.

Lees mee hoe het begon, beste lezers, en waar het met al die sjarremes en daardoor smeltende harten heen gaat…

Na een zware dag plof ik thuis op de bank en pak de laptop.

‘Je hebt een mailtje’, zegt Toet. ‘Van Toetemie’s mens’, voegt Rozifantje er aan toe.

‘Zeg maar gewoon ja’, vervolgt Toet, ‘Dan regelen wij het verder wel.’

Ik open mijn mail en lees ‘Ariadne’s Draad bestaat 5 jaar’ en ‘Gastblog’.

Zonder nadenken, en met de hete adem van twee knuffels in mijn nek schrijf ik per kerende post dat ik vereerd ben. Ik maak een notitie in mijn planner, denk even na over een opzet, bedenk mij dat ik nog tijd genoeg heb en laat het los…

Fast forward is er ineens bijna geen tijd meer en maak ik dankbaar gebruik van een bewolkte zondag en de zoekfuncties op ons beider blogs om wat data bij elkaar te schrapen.

Dat ik Ariadne’s draad al een hele tijd volg weet ik namelijk wel.

Dat ik elke keer weer word gegrepen door haar prachtige poëtische zinnen is een feit. Dat ik sommige blogs meerdere keren moet lezen om al de taalvirtuoosheid te begrijpen beken ik hier nu voor het eerst.

Dat de achterliggende boodschap negen van de tien keer op gevoelsniveau binnenkomt is een gegeven; iets waar ik niet omheen kan. Echtigentechtig!

Maar hoe lang precies? En wie van ons huppelde (daar wij beide motorisch gestoord zijn zal het meer vallen dan huppelen zijn geweest) als eerste bij de ander binnen? Ik wist het niet meer.

Na wat research dus wel.

Op 1 mei 2012 was het Ariadne die een reactie bij mij achterliet op een blog over mijn dementerende vader. Twaalf dagen later liet ik een reactie op ‘Katjoesja’ bij haar achter. Een paar dagen later werd ik door het blog ‘Zonder rum maar even zotjes’ gegrepen en belandde Ariadne’s Draad op mijn lijst van ‘Te volgen blogs’.

‘Allemaal leuk en aardig, maar wanneer ga je het over mij hebben?’. Voor mij zit Toet met zijn armpjes boos over elkaar geslagen. ‘Over jou Toet?’, vraag ik onschuldig. ‘Over mij ja!’, antwoord hij. ‘Dankzij mij is jullie contact ge-int-tent-ti-vie-seerd’. ‘Ge-int-tent-ti-vie-seerd?’, vraag ik, ‘Hoe bedoel je Toet’. ‘Nou, anders geworden. Door mij hebben jullie ook contact buiten jullie blogs om’.

‘Door Toetemie toch’, zegt de kleine roze olifant.

Door MIJ!’, bromt Toet. ‘Ik kwam, ik zag en liet alle grote mensen harten smelten en toen kwam die loterij en toen trok wit Toetje het lootje met Arrri euh Draadjes naam en nu heet wit Toetje Toetemie en woont in België’. Zonder mijn sjarremes was dat nooit gebeurd.

Oh en Rozifantje, Arrri euh Draadje was zo blij met Toetemie. Daar heeft zij zelfs een blog over geschreven’. Toet duwt mij aan de kant en laat zijn pootjes rap over het toetsenbord vliegen. Even later staan beide Boyszz te swingen op My Toot Toot.

Daardoor aan mij de eer om zonder verdere onderbrekingen het slotwoord te schrijven.

Ariadne, gefeliciteerd met het vijfjarig jubileum van Ariadne’s Draad. Ik hoop dat wij, de rest van de wereld en ik, nog vele jaren van jouw prachtig woordgebruik mogen blijven genieten.

Knuffel en kus (ook names de Boyszz) voor Toetemie en jou.

XXX, Rianne

I Can Take It : Swooning Saturday 11

Zou, als en indien. Allemaal gepasseerd. Of nog manifester : niet gepubliceerd.

Zoals mijn column van afgelopen 22 maart. Die zou eerst “Koekeloerepoezewoefkes kunnen het !” gaan heten met Summer Jam erbij ter muzikale kadrering.

Belgenland, de tot Failed State uitgeroepene, had immers een succes geboekt, waarbij zelfs de doorgewinterde nieuwslezers gingen blinken. Daarbij mocht wel een danske geplaceerd.

Maar toen, daarop en daarna.

Toen versplinterde de beschaving, deed monsterlijkheid het licht uit. Een natie, de wereld, duizenden levens – opgeschrikt en veel daarvan voor eeuwig en drie dagen verstoord.

Daarop. Naam en faam weer maar uit ’t raam : daar heb je die underdog. Hallo, donkere onderzoekswolken, en koekeloeren all over the place – naar hoedjes-dragende terroristen, die zich alliassen en vermommingen aanmaten als waren het versch gewassen onderbroeken : elke dag ’n andere.

Daarna : doodmoeie journalisten – die arme Caroline – die bij zichzelf  zo vaak in herhaling moest vallen, dat ze tenslotte die moeilijke namen niet meer over de lippen kreeg en ‘r per update almaar desperater en meer afgepeigerd ging uitzien – pijnlijk toonbeeld soms, die live-televisie.

Twaalf  gesloten-luchtruim-dagen later steken we onze neus weer wat aan het venster. Met ’n mooi beschilderde airbus. Onder applaus vertrekkend vanuit Brussel. In de lucht en te land, want dra draait ook de metro weer op volle toeren.

Slagkracht van Charles Michel ook. Je bent jong, en je wilt wat, maar vast niet dit, als ’s lands eerste …

Caesar wist ’t al, dat we geen Calimero’s zijn, maar Belgen. Keikoppen dus. Of cobblestone(r)s, ook goed. Nu nog de wereld.

Daarom gaat Vlaanderens mooiste, de ‘tour of Flanders’ gewoon door.

Ben ik dan wielerminnend in juli, de voorjaarsklassiekers zeggen me minder. Zit ik dan niet met koffie en gebak kijk-klaar, onder die te trotseren kasseien huis ik nou ook weer niet, dus toch éven dat laatste kwartiertje meepikken.

Tijdens een Sagan-salvo van Michel Wuyts val ik in. De man is kundig en weet best veeeel, maar ik kan gebeurlijk ’n visoen van duct-tape niet onderdrukken … ! Hulde voor José De Cauwer, en heimwee naar wielercommentator Mark Uytterhoeven.

Allebei een ‘uy’ in de naam, maar verder een wereld van verschil. Maar goed.

Voor Sagan blijf je kijken, natuurlijk. Witte ploegtrui of niet, de man geeft het wielrennen net zoveel kleur(tjes) als er te zien op zijn regenboogtrui.

U-hum, gaat het bij de grey ones, want Peter moet nog 10 lange kilometers. Maar er zit zo te horen snee op.

Intussen zie ik m’n andere wielerheld, Van Avermaet, huilend, naast z’n fiets mét sleutelbeenbreuk. Bummer. Heeft ie eindelijk het ‘winning-secret’ gedecodeerd, krijgt ie dit.  Echter, hij is én blijft een knapperd – ondergetekende zou d’r stukken méér overreden uitzien, zelfs zonder kasseien en stalen ros, in het euvele geval dat mijn clavicula voor de bijl gaat.

Weer over naar Wheelie Peter. Hij gààt als ’n speer. Reclame voor die van de witte motor is ie. Kan de rest achter komen, en doet dat ook – ver zelfs. Achter dat grote gat zie ‘k toch ’n blijmakende verrassing. Sep Vanmarcke, Belgenlands klassiekerspecialist, gaat zich verdraaid op het verhoog ‘parkeren’ !

Eventjes later zit datzelfde podium in de sportstudio. “Zijn die niet moe ?!” dacht ieder – en ik.

De heren doen niet aan uitgeteld ; ze geven present. Na ’n inspanning waarvan ik mínstens zeven etmalen zou moeten bijkomen – intussen amechtig uithijgend, met m’n tong languit op m’n schoenen.

Cancellara : zonder winst, maar vast fans rijker, nadat ie Vanmarcke in perfect Nederlands proficiat zei, met aanstaand vaderschap. Vanmarcke, daarom aanstekelijk glunderend, nog verbaasd over zichzelf op z’n derde stek. Tussenin winnaar Sagan, happy as ever.

Eéntje om in te kaderen, die honderdste ! De zon en coureurs, dat geeft gouden randjes, beste lezers.

Ik zeg : Put your hands up !

Zwijmelen op Zaterdag is een initiatief van Marja.

Van komkommertijd kwam kwam-kwammertijd

Zo’n komkommertje op zijn tijd is lekker fris, beste lezers. Zeker met dit weertje. ’t Zou mijn celletjes opkikkeren om uit hun sluimertoestand te raken.

Dit jaar is de regelmaat op Ariadnesdraad met langgerekt verlof, geloof ik. Via ‘kom ik er vandaag niet, dan kom ik er misschien morgen’ gaat het naar ‘van komkommertijd kwam kwamkwammertijd’.

De kwamkwammer, dat is de Jubileumpost die hier gister al had moeten staan. De komkommer, dat is de Jubileumpost die hier eerstdaags komt te staan.

Want, hoera ende joepie, Ariadnesdraad is vandaag dus al vier jaar !

Dat vraagt om taart, traditie, en felicitaties.

De felicitaties zijn er in de eerste plaats voor jullie, lieve lezers mijn. Bedankt, dat jullie mijn letterkes al in ruim 220 formats aan jullie leesoog voorbij lieten komen.

Nog meer merci voor de gesmaakte comments, zoals recent nog deze van Lethi Paul : Jouw woorden vormen in elk logje weer een gebakje met kers op zich.

Mijn schrijfvleugels flapperden er al dik 2300 keer door… En al zijn ze dan ietsjes gekortwiekt, weg zijn ze zeker nog niet, geen nood.

Wees dus gezeten, beste lezers, neem nog een nougatientje, een kersig gebakje of een digitaal taartpuntje – en laat de stukjes op deze stek je smaken !

De traditie ? Die wordt dit jaar door mijn eigenste Blogwizard bewaard. Hij neemt het jubilee-stokje over van Appelig en Rebelse Huisvrouw die elk op onnavolgbare wijze dit blog nog mooier hebben gemaakt, met hun bijdrage aan m’n blogfeestje. Ariadnesdraad heeft zeker weten de créme de la créme inzake lezers !

Als je nu de nieuwsgierigheid al voelt kriebelen, dan heb je net als ikzelf nog even jeukpoeder nodig. Blogwizards column is ook voor mij nog even geheim. Het heet dat een surprise bij een feestje hoort …

Vóór woensdag is ie te lees, de nieuwste editie van de Jubileumpost … Stay Tuned !

Maar allez …. Nen Jubilee !

© Appelig

22 augustus komt opnieuw voorbij. Maar allez … Nen jubilee ! Een mijlpaal voor Ariadnesdraad ! Helemaal als je bedenkt dat dit blog aanvankelijk wel leek opgehangen aan de kapstok “weetiknogniet”.

Lezers, niches, onderwerpen, een rode draad, …. ontsproten geleidelijk aan de innerlijke dialoog  met mijn hoofd, die bij conventie schrijven is gaan heten.

Mijn little grey cells stelden dit colloque singulier erg op prijs.  Gaandeweg deden ze niet alleen gezellig mee, ze namen zelfs gewoon de regie over. Daarom hupsen op dit blog naast mezelf ook nog mijn alterego Superwoman, Mr. Dog en de bende van Zeus rond.

De buitelingen die wij hier allemaal maken zijn een ware binnenkijk in mijn hoofd.

Die brengt me dan weer op jouw pad, beste lezer, via prachtige commentaartjes. Telkens en telkens weer… Een streling voor mijn oog en warm aan mijn hart.

Een lezerspad dat – letterlijk én figuurlijk –  veel verder reikt dan ik ooit durfde dromen. Vandaag daarom het lezersenthousiasme in de bloemetjes . Middels de ‘leading lady’ onder mijn vaste commenters : José Appel van Appelig.

Speciaal voor dit  jubileum deed ze Ariadnesdraad tijd en een tochtje in haar lezershoofd kado.

Haar grijze massa  aan het woord dus, in dit ontwapenende stukje.

Over ‘little grey cells’ en mooie woorden

Wat een schitterend taalgebruik, dacht ik toen ik voor de eerste keer Ariadnesdraad bezocht. Ik was na drie maanden voor mezelf bloggen op zoek gegaan naar Nederlandse collega-bloggers.

Nooit had ik er bij stilgestaan dat ik tijdens mijn zoektocht ook Vlaamse blogs zou tegenkomen. Ik dacht dat het ‘andere’ taalgebruik me niet zou bekoren (noem het discriminatie als je wilt). Vergissen is menselijk, zo bleek al snel.

Ariadne kan toveren met woorden, met zinnen.

Soms schrijft ze cryptisch en weet ik niet altijd zeker of mijn gedachten dezelfde kant opdwalen als die van haar. Ze lokt je het labyrint in en laat je daar dan even zitten dromen, maar ze probeert je er ook weer uit te halen zoals Ariadnes dat behoren te doen.

Met haar scherpe blik en ‘little grey cells’ ontrafelt ze mysteries en diept ze onderwerpen uit.

Koninginnen en ministers worden onder de loep genomen. Van woorden kent ze elke betekenis tot aan de mythologische toe. Het is niet alleen een vermakelijk blog, het is ook leerzaam. Als Nederlandse lezer leer je een hoop Belgische gebruiken en uitdrukkingen kennen. Zoals aprilvis, de nieuwjaarsbrief, mercikes en mijn favoriet ‘hoera ende joepie’, die me doet denken aan Sus Antigoon van Suske en Wiske.

Meeleven in een onzichtbaar web 

Soms vloeien er tranen en overstroomt haar woning, haar straat. In een bootje dobbert ze een tijdje hulpeloos rond. Het laat ons niet onberoerd, we leven mee, geven troostende woorden, steken harten onder haar riem en hopen dat ze snel weer vaste grond onder haar voeten voelt.

Ik ben er inmiddels achter dat er heuse blogvriendschappen ontstaan tussen mensen die elkaar nog nooit ontmoet hebben en dat hoogstwaarschijnlijk ook nooit zullen doen. Er wordt een onzichtbare draad geweven tussen blogs en bloggers.

Zo ben ik de ‘topcommenter’ van dit blog, maar raad eens wie deze titel op mijn blog mag dragen? Juist … Ariadne in hoogsteigen persoon.

Ik wil graag een toost uitbrengen op het tweejarig jubileum van Ariadnesdraad. Mogen er nog maar vele blogpostjuweeltjes volgen  !

José Appel van Appelig

Een review als deze maakt het feestje compleet ! Wat een geweldig lezerspubliek heeft Ariadnesdraad  toch !

Bedankt, beste lezers mijn … Tot lees !

——————————————————————-

N.B.  Deze column is het werk van twee auteurs. Credit, copyright en waardering gaan uit naar Appelig. Zij zorgde voor de productie en aanlevering van beeld(materiaal) en tekst.  

Ik plantte ne keer … een blog !

Bron : Weheartit

22 Augustus komt voor de tweede keer voorbij in mijn archieflijst.  Ariadnesdraad is dus jarig ! Twaalf maanden in de lucht … ik ben er zelf verbaasd over.  Echtigentechtig.

Want toen ik met dit blog begon, zat ik wat je noemt op de pechstrook van mijn leven.

Geen overdrijving, het was echt zo. Rond me, in mij en vooral vóór me zag ik alleen maar kolkende zeeën van tranen. Geen roze wolkje te bespeuren, zelfs niet in de verste verte …

Mijn omgeving zag het, werd zélf verdrietig en piekerde zich suf over hoe de “zest for life” bij mij weer aan te zwengelen. Misschien via een eigen blog ?

En ziet, er gebeurde iets. Iets van een wonder. Mijn ”little grey cells” werden van het maalpad afgehaald en aan het werk gezet. Want : ik schreef mezelf een heel nieuwe – nog ongekende – wereld in. Ik plantte ne keer geen patatten, maar een blog.

Ik hervond een mini-beetje enthousiasme terug. En jullie, beste lezers, vonden de weg naar Ariadnesdraad !  Ook geestdriftig, te oordelen naar de vele commentaartjes met een gouden randje die mijn reactievakje vulden …

Op een dag  als vandaag mogen die ook wel ’s in de bloemetjes gezet !

De reageerders van het eerste uur, of juister, van de eerste reacties zijn Lauradenkt, De Blogtrommel, en Wizzewasjes.  Zij trokken Ariadnesdraad écht op gang. Madddox deed idem voor de “like”-button van mijn digitaal schrijvershoekje.

Verder zijn er ook nog deze commentaartjes, die me deden lachen of huilen, maar waar telkens ook heel veel warmte uit sprak, en troost …

Ik neem mijn petje af voor de onderhuidse Poirot die wederom zo knap alle kanten van het WOT weet te raken. appelig op Under my skin

Beste ariadne, kies voor de zacht lichtgevende versie van het boompje, neem jezelf een lekker warm dekentje, maak jezelf het pakje dat je nu eens echt zou willen krijgen, en open het terwijl Urbanus zijn liedje zachtjes uit de boxen rolt… Jezelf verwennen kan nooit kwaad, zeker niet als slechte herinneringen opduiken. En ik wens je een zalig kerstfeest. Het kaarsje is ondertussen al lang uit, maar ik hoop echt van harte dat het gaat werken.Kerstsfeer-op-komstige groeten uit Asse.Bentenge op In ’t donkerst der dagen

Heel rakend ja, om zowaar stil van te worden@->– Dina-Anna op The Stories That We Could Have Told

ik zag je plots als een fluitketel :-)   fotorantje op Home Alone

Ik wil het niet gedroomd hebben maar heb toch ferm gelachen                               :-) , zag het hele gedoe zo voor mij.   bea op Tulpen uit Amsterdam

Je beschrijving is beklemmend genoeg, maar ook hoopgevend genoeg.   Rianne op Katjoesja

Oh moest mij dat overkomen ik ben 10 jaar van mijn leven kwijt. “Paniek” groot, rood, met knipperlicht.   deijsprinses op Nog zo ne klop en ’t is donker !

straf! volgens mij ben JIJ een weergodin.   Joke op Set Fire To The Rain

Heel mooi geschreven, moest ik je vader zijn ik zou menig traantje moeten wegpinken!! Prachtig vaderdagcadeau, nu én toen LJ op Mijn Rosetta-Steen

Je kan het ook omdraaien : jij die de dag van de verkoopster minder vervelend maakte. Misschien ben jij wel de klant met het gouden randje?  zapnimf op Out of the Box

Dit is een postje om in te kaderen ! Zo de juiste woorden op de juiste plaats. En dan die muziek, ik kende het niet, maar is inderdaad heel passend hierbij.   Eilish op Mooi maar moeilijk

Haha maar goed dat het spaarlampje is gaan branden ;) Ik kende het niet, maar hou op z’n tijd wel van dit soort muziek! Leuk, al moet ik wel even wennen aan t accent haha   Jane op De simpele zanger is een grote meneer

Doe je de farao’s de groetjes?   Liann. op Egypt @ Home

En tot slot zijn er nog alle ongeciteerde collega-bloggers, die het reactietotaal mee op 1322 (!) brachten. Niet hier in deze column zijn jullie beklijvende letterkes vervat, maar wel in het labyrint dat mijn hoofd heet …. !

Ik plantte ne keer een blog … en hij groeit ! Hoera ende Joepie !

Bovenstaand bloemetje is – vooral – voor jullie allemaal !

Van harte !