Bron : Pinterest via Weheartit.
Vrees niet, beste lezer, dit wordt geen literaire uiteenzetting genre “bestseller-résumé”. Ik ben geen kenner. Sterker nog, mijn little grey cells moesten betreffende dit item aangezwengeld om de puntjes op de i te krijgen.
Maar ik voel wel verwantschap. Want ik reis al een veelvoud van maanden tussen twee werelden. De wereld van vroeger en nu. De wereld van Luggnagg, waar verdriet heerst en mensen hun hoofd verliezen, en daarmee alles wat ze zijn.
Dat alles geldt in het kwadraat ² voor mijn vader.
Na een immens omvattende adaptatieperiode gaat ie nu iets nieuws aan : de Gulliver-fase. Hij gaat op reis. Uiterlijk alleen, innerlijk met twee.
Naar de plaats waar hij en zij “wij” werden. Waar hij nu “hem met haar in zijn hart” zal worden.
Ergens in maart laat ie voorzichtig zijn reisbootje te water. ” Ha, geweldig “, repliceer ik,” Wanneer vertrek je ? ” Stilte.
Ik sla hem met verstomming – en echtigentechtig, ik sta zélf paf van mijn snelle antwoord.
Maar werkelijk waar, wat een GOED idee. Dit zal hem helpen alles met een ander oog te bekijken en nieuwe invalshoeken te zien. Dus dat zeg ik hem, om de stilte die is gevallen, te doorbreken.
Telefoneren zonder praten is tenslotte een beetje gekkigheid.
Wat belletjes later is alles concreter.
Ja, hij heeft zich ingeschreven. Want ach, door een geldtechnisch gelukje is die single-room-taks toch geen ramp. We praten z’n garderobe nog even door.
Hij twijfelt over het formaat van z’n valies, en ik, ik kom aan de weet hoeveel sokken hij nou exact heeft, en dat ie van hemden met streepjes houdt.
Bij de volgende rinkel is de single-room-taks van de baan. Ik hou m’n hart vast voor een melt-down.
Maar de travelling mood survives. Hij heeft een room-mate gevonden, bezoek voor mijn moeder geregeld en Mrs Cook & Clean strijkt ijverig hemden. Net als ik een beetje bang, vermoed ik, dat hij zich zou bedenken …
Als Dumdiedummetje de volgende keer zingt, heeft ie vertrek en terugkomst geregeld en de formaatknoop van z’n valies doorgehakt. Het wordt de grootste.
De first fun is in te preparation. Waar. Ik voel me zowaar zélf in vakantiestemming. Er waait een nieuwe wind door de telefoongesprekjes. Speelser. Eéntje van plannetjes stoven.
Tussendoor maken we ook samen een reisje, mijn vader en ik. In de geest.
We gaan terug naar zijn Banane-broek-tijd. Want stiekem kent hij zijn kamergenoot-op-reis dus al zoo lang. Hij schetst een beeld van de man. Ietwat apart. Precies wat hij nodig heeft. Hoewel mij onbekend, ben ik de man dankbaar, omdat hij drempelverlagend werkt.
Van de kindertijd gaat het naar de busreis van z’n leven. Samen met mijn moeder. Duidelijk een twinkel in z’n stem als ie zegt : “Maar samen slapen deden we natuurlijk niet …”
Alle joy en laughter daargelaten, is het natuurlijk wel een tikje beladen. Wat zal de impact zijn ? Dat ie met joyeuse gedachten terugkomt, en op leuke dingen kan terugblikken. Hoop ik. Wens ik.
Maar dit is zeker : ikke onzegbaar blij dat hij niet zo erg op Gulliver wil gaan lijken dat ie misantroop wordt …. pfoe-phoe !
Vandaag vertrekken dus twee ventjes. Op een schitterende dag, naar Frankrijk.
Zonder tuinman, zonder klokken en misschien ook wel zonder bloeiende appelbomen – maar met zin, en mijn fiat.
Save journey !
Ariadnesdraad 