Tagarchief: sales

Rarara … gewone zijn er al genoeg !

Internationale vrouwendag vandaag. Dat moet onder de aandacht natuurlijk.

Met een campagne tegen vrouwenmishandeling, groepsverkrachting, gedwongen of juist niet toegestane abortussen, tienerzwangerschappen, meisjesbesnijdenis, kindhuwelijken, het weigeren van meisjesonderwijs,…

Een eindeloze trits aan hier zelfs nog niet genoemd, schrijnend vrouw-gerelateerd leed – genoeg om aan te werken, zou je denken.

En toch, beste lezers, ben ik gister haast ‘op mijn gat’ gevallen van verbazing toen ik naar het actuamagazine ‘De afspraak’ keek.

In aanloop naar vandaag kwam daar de tampontaks ter sprake. Neeje, je scherm doet het nog perfect – het staat er echt. TAMPONTAKS.

Een beetje Belgenlander ligt niet zo gauw van z’n paard, bij een belastingverhoging en het daaraan gekoppeld stafrijm. Alliteratie-creatie is nationale sport hier te lande. Denk hierbij aan een minister Turtelboom en haar ‘Turteltaks’.*

Maar dit, dit is echt zotter dan zot.

Want wat blijkt : hoewel maandverband, tampons en aanverwanten geen overbodige luxe zijn – om die maandelijkse rode vlaggen, tante Roza’s, en uiterst irritante Russen te bestrijden –  moet hier vooralsnog de hoogste sales-taks op betaald. Van vrouw-onvriendelijke fiscaliteit gesproken !

Wat hebben kleurboeken, standbeelden en binnenbanden meer dan wij dames, dat hun percentage consumptietaks lager ligt, dan die van ‘Damenbinden’ ?????????????!!!!!!!!!!!!!

De eerste kleurt binnen de lijntjes, de tweede blijft er onverstoorbaar bij in de plooi en de derde, die is uitermate bloedstelpend. Dàt zal het zijn.

Nu gij en dan ik weer.

Dus, vrouwvolk allerlanden, loop voortaan eens binnen bij de bandencentrale. Scheelt was, en centen. Zoek wel een latexvrij-tje uit, want anders heeft Moeder Natuur je alsnog bij de kladden.

Snik ende snif voor contactallergie. Daar gaat mijn profijt. Latex is immers mijn vijand. The bloody mess rukt dan heftig op, want mijn velletje gaat er ZO heftig van branden dat ik bloedblaren krijg.

Niet gewoon, ik. Sterker nog : ik ben een beetje raar, als in zeldzaam. En daar ben ik fier op, zéker op ’n dag als vandaag.

Och, als ik dan toch raar moet zijn, dan graag zoals deze madam. Els de Schepper. Terug Normaal. Zakenvrouw, beeldend, met een eigen GPS-systeem, met goudvissen en eigen tuinonderhoud – van zelfvoorzienend gesproken … ! Ad rem en fashionable en plus …

En de deurbel beantwoordend, zoals ik voor de loodgieter laatst, toen de badkamer blank stond en mijn kleren net zo vrolijk zwommen, als waren ze Boulemieken & Anorexiaken.

Heerlijke onderzoekster van het hoofd, ook.

Wakkere wekker-eetster met tijd tekort.

Hulde aan jezelf (zijn), beste lezers !

Welkom in mijne (en hare) kop !

———– * : Turteltaks : maakt de Belgenlandse energiefactuur flink duurder ! ** : moeder Natuur: cfr. Allways-reclame

Advertentie

Precioussss sales

De koopjestijd is er weer.

Menig man steunt nu waarschijnlijk “Herementijd !” en roloogt.

Zijn zulke dure die-heb-ik-nog-niet schoenen echt wél nodig ? Ofcourse. Want je wil toch wel dat jouw “Preciousssss” op elegante schoenen over haar eigen voeten valt en daarna op excellent footwear asap kan wegrennen van al die awkwardness ?

Sommige stukjes zijn pareltjes die beter verdienen dan digitaal archiefstof. Daar moet je wat mee doen, zodat ze hun blogkopje nog es boven het blogveld  uitsteken. Voor het groter goed, zijnde : lachtranen. En het bij wortel en tak aanpakken van Ongemakkelijke Momenten, dat ook.

Dat vertelde ik Nicole, auteur van Woorden uit mijn broekzak. Daarop was ze bereid deze (shopping)tips als gastblog uit te lenen. Met veel plezier en dank stel ik dan ook deze column voor ! Om zalig zot, maar vooral zen, de prijzenslag in te gaan … Succes gegarandeerd !

Ongemakkelijke momenten 2.0

Het is geen geheim dat ik regelmatig voor ongemakkelijke momenten zorg. Is het niet dat ik in iemands schoot val in de bus of trein (ja, dat is meerdere malen gebeurd en nee, het was geen van die keren een knappe kerel), dan struikel ik wel over mijn eigen voet, spreek ik mijn eigen naam niet goed uit of ga ik voor de verkeerde wang bij het geven van drie zoenen. Omdat ik weet dat dit soort momenten erbij horen en niet te voorkomen zijn, heb ik me inmiddels gericht op het zo goed mogelijk die momenten doorkomen. Hier zijn wat tips.

Allereerst is het belangrijk om je te bedenken dat dit later een heel goed verhaal wordt. Relativeer het. Oké, dus je hebt net die oude vrouw bij de bushalte ‘mama’ genoemd, kan gebeuren. Onthoud dat dit niet het ergste is wat je had kunnen overkomen en probeer het te laten gaan.

Een ander goed idee is om het moment te benoemen, in daad of woord. Zo kun je verontschuldigend glimlachen of gewoon zeggen dat het een beetje gênant is. Meestal is dat een stuk beter dan de totale horror op je gezicht te laten staan of in huilen uit te barsten omdat je de sociale skills van een  balpen hebt. Door het te benoemen ben je veel sympathieker en wordt het moment ineens een stuk minder ongemakkelijk.

Als dit allemaal nog niet lukt, dan is er nog een laatste optie, maar ik raad je aan om dit alleen te gebruiken in absolute noodgevallen. Wanneer je in je ondergoed op straat staat, het allemaal niet erger kan en zeggen “goh, wat ongemakkelijk” er alleen maar voor zorgt dat je dieper de grond in wilt zakken: maak het erger. Je las het goed. Maak het nog raarder, nog ongemakkelijker. Doe een gek dansje. Heb je per ongeluk de hand van een vreemde gepakt? Lik dan aan je hand en fluister “preciousssss”. Gegarandeerd succes.

En onthoud: de beste manier om een ongemakkelijk moment te overleven is er zo snel mogelijk van te vluchten, dus zorg dat je goede schoenen draagt.

——————————————————

N.B. Deze gastblog, getiteld ” Ongemakkelijke momenten 2.0″ komt integraal van Woordenuitmijnbroekzak. De boventitel en de inleiding erbij zijn wél van Ariadnesdraad.