Bron : weheartit
Meisjesdingen. Iets voor meisjes en vrouwen. Apart of onder elkaar. Maar wat valt hier nou precies onder?
En : doe ik ze ook ?
Nagellakjes. Yep. In de winkel vind ik ze prachtig. In mijn excentrieke maar nog niet multitaskende fase konden ze niet blauw, zwart, fluorescent … genoeg zijn.
Tot wanhoop van mijn godsdienstlerares herinner ik me nu. Die wanhoop was destijds zo groot dat ze mijn fashionstyle onder de aandacht van mijn ouders bracht. Die knikten en dachten er het hunne van.
Mijn moeder was naderhand blij dat ik regelmatig schone kleren aantrok, zélfs al deden die soms een beetje pijn aan de ogen. Zij wanhoopten alvast niet aan hun excentrieke, fluo fashionista. Het moet gezegd dat die doorgroei-visie een goeie aanpak was, want ik ben vlotjes uit de fluofase geraakt.
Nu ik in de fase elfendertigdingendoeningeentijd ben aanbeland, hou ik het maar op kleurloze glansnagellak. Die is lekker vlug droog en je hoeft er geen millimeterwerk van te maken. Ultraprecisie is ook niet vereist. Telkens weer corrigeren hoeft ook al niet. En het best van al : er hoeven geen meervoudige lagen op eer het er een beetje presentabel uitziet. Oef.
Want ooit stond het ‘ns op mijn to-do-list. Een manicure nemen. Best girly. Alleen had ik er geen idee van dat een manicurebeurt nog tien keer erger zou zijn dan een knipbeurt inzake het geven van ongevraagd advies en commentaar. Of het uitgehoord worden. (Dat zou ik niet doen, hoor, dat lijkt nergens op…. Die en die heeft dat ook, je weet wel … Allez, maar nu dacht ik toch dat je die kende … ?)
Of het ergens op lijkt, dat beslis ik graag zelf. Wie dat nog heeft, heeft goeie smaak, en of ik diegene ken, dat wil ik niet persé wereldkundig maken. Tja. Excentriek ben ik nog altijd wél, geloof ik …
Een beautyfarmpje doen. Alleen kan ik maar niet kiezen welke behandeling ik nou ga nemen. Komt nog bij dat ik altijd het gevoel heb dat het welness-effect eerder kortstondig is. Dit in tegenstelling tot de prijs, die ik niet zelden veel langer voel nazinderen … De grootste teleurstelling is misschien nog wel dat je jezelf thuis nooit zo kan maquilleren.
Maar shoppen dan, hoor ik je als (mannelijke) lezer denken, dat moet toch geen probleem zijn.
Klopt. Al ligt het er bij mij aan in welke ‘shopmodus’ ik zit. Als het over technische dingen gaat vind ik het saai, of erger ik me. Eettoestanden zijn best aangenaam, tot op het punt dat het gezeul naar huis ermee begint.
Over schoenen kan ik kort zijn. Een marteling, wegens moeilijke voeten.
Kleren dan. Geweldig. Op het passen na dan. Dus dient het ‘ik zal wel zien’- ( dat het niet past ) scenario zich aan. Met geloop, gefoeter* en gezucht achteraf.
Toch vind ik ‘op shop’ gaan best gezellig. Of nog juister : een winkel binnenduiken en er snuisteren. Kijken, vergelijken, kiezen en keuren …. Het is een beetje een venster op de wereld.
Klinkt dit je vreemd in de oren ? Stel je dan eens even voor dat je door omstandigheden twee maand niet buiten de deur kunt komen. Ik zeg je, dan is het een verademing dat je eindelijk weer ziet wat er in de wereld te koop is.
Shoppen is ook lekker variabel. Je kan het kort of lang doen, veel of weinig, gericht of op goed geluk. Alleen of met twee.
Dat verandert niet alleen de uitkomst, maar maakt het ook een heel andere belevenis.
Winkelen met Pruts staat dan ook op mijn Girly Things-lijstje.
De Ping-pong song is meestal het startsein voor mij en Pruts om leuke dingen te gaan doen. En van elkaar te ontdekken wat we wel of niet mooi vinden.
Mét Pruts erbij vallen me telkens weer andere dingen op die ik op mijn solo uitstapje niet eens zou opmerken. Finale keuzes maken gaat ook een pak sneller. Het scheelt heel wat dubwerk.
Maar die voor en na pret, en die twinkelende oogjes van Pruts, die zijn het leukst !
Beslist a girly thing !
————————-
* gefoeter : gemopper
Ariadnesdraad 