Bron : weheartit
Dit stukje van Lauradenkt bracht me er toe zélf ‘ns bij mijn eigen talenkennis stil te staan.
Nederlands laat ik eventjes buiten beschouwing, want dat is m’n eigen taal.
Over naar Engels en Frans dan. Als je ’t mij vraagt is het niet geweldig, maar nu ook weer niet zo slecht dat je me om het even welke blaas wijs kunt maken. Mijn uitspraak is van die aard dat je oren het ook nog wel overleven zonder er ‘permanent damage’ aan over te houden. Tot zover de beschrijving van mijn Engels.
Maar toch… Er is een hemelsbreed verschil tussen mijn Engels en mijn Frans. Hoe dat zo is gekomen?
Alvast niet door geen Frans te horen, want dat is nogal moeilijk in Belgenland. Ook niet door er geen les in te krijgen. Als latiniste kan ik bezwaarlijk klagen over het gebrek aan taalonderwijs. Integendeel. Het lessenrooster dat me een héél schooljaar lang elke dinsdag vijf (!) talen na elkaar cadeau deed, vergeet ik van m’n leven niet. Je tong slaat er van in de knoop, en je hersens ook, maar : een taalbad is het.
Maar ’t heeft niet mogen baten voor mijn Frans.
In mijn taalgetinte opleiding kreeg ik namelijk te maken met een leerkracht die ‘de facto’ aannam dat latinisten krakken zijn in Frans. (Dat is niet zo. Als latinist kies je voor talen, maar je garandeert er niet bij dat je ze allemaal even goed beheerst.)
Fouten maken was dus absoluut not done. Een uiteenzetting houden als je elke 2 seconden in de rede wordt gevallen is geen sinecure. Je gaat er vreselijk van balen. Helemaal als er (hoog) publiek wordt bijgehaald om mee te luisteren. Deze hele vertoning was m’n eerste (grote) kennismaking met Frans spreken in het openbaar.
Als ik nu in een Frans gesprek zit, wordt mijn brein geredirect naar dit moment. De aversie komt weer boven, ik blokkeer en het gestuntel begint. Meestal overleef ik het, omdat mijn (franstalige) gesprekspartner galant mijn versprekingen door de vingers ziet.
Het zal je misschien verbazen, maar ik heb niks tegen Frans. Wél tegen het feit dat het taalplezier zo gefnuikt kan worden dat het niks wordt met die taal.
Doodjammer vind ik het, dat mijn Frans is wat het is …
Ariadnesdraad 