Soft Sides : The 2016 edition – Superswoon

Wat is met z’n cheesy crust aan mijn ribben blijven plakken ? Tafereeltjes in  woord, beeld en klank. 2016 aaneengeregen van dag tot draad. In de vorm van een Superswoon. Goed voor ’n zwierige overgang !

Super dark wave, stond bij de commentjes op deze clip. Accurate beschrijving voor de donkere en duistere golven, die de diepste krochten der wereld, en ook Belgenland, overspoelen. In 2O16 borrelt en ‘boemt’ er overal van alles …

Maart : #Praying for Belgium : Dit lied, en deze Mohamed blijven me bij… Belgenland wordt met #failedstate om de oren geslagen, maar andere naties zullen zich, later dit jaar over diezelfde vraag moeten buigen – Nice, Berlijn …

Ooit in het nieuws, en ik geloof het instant : toestellen gaan bewust sneller stuk. Mijn stofzuiger, oven en tv, ze deden of doen niet meer mee. Niet eerder in huis, maar prachtig functioneel : mijn zonnewering. Whoe-hoei ! – Juni.

En nog een bom : Brexit. Het kon niet, mocht niet, zou niet, maar het wàs plots feit. #Falende peilingen.

Juli : dit blog boomt. De lezersaantallen schieten uit de startblokken – mijn meest gelezen maand – en de Tour ook. Ariadnesdraad heeft het wielervirus te pakken – Gele & Gouden Greg – maar lezers nemen ’t sportief op ; #mijngeweldiglezerspubliek, dat waarschijnlijk wel een danske placeerde toen ’t ein-de-luk klaar was ! Toch nog even ’n Sagannetje, om het af te leren …

Ik zwijmel dit jaar vrolijk mee, en krijg de meest opgewekte reacties : “Ohh heeerlijkk dit, schitterend hoe jij pech in hoofdletters zo hilarisch kunt opschrijven dat ik bijna buikpijn van het lachen krijg…. en dat terwijl dat zo herkenbaar is ook hier momenteel.” -Melody. Geweldig lief, en humorvol, mijn lezers !

Zomer is ook : Pokémon zoeken.

Augustus dan. Het Baantjer-thema van Toots is favoriet, maar voor deze immer lanchende Vlamerikaan mag ’t internationaler <3. The American Dream…

Oktober : uit de VS komt het fenomeen horrorclowns overgewaaid. Niet veel later zitten ze er zélf met één opgescheept. Trump is president-elect en de Amerikanen dragen speldjes. # Amerika kiest.

Leaving the table, Leonard Cohen – en Come Back To Me zingen zal niks helpen.

Afscheid van de charismatische Obama, dus.

Hillary conceeds : november. ’t Kon niet, mocht niet, zou toch niet, maar …WAS. #Falende peilingen, op repeat. Een Stevige Snuif Girlpower mag op Ariadnesdraad niet ontbreken. Daarom de integrale speech, beste lezers.

december : Aarrghhh, Pietendispuut again. Wereldprobleem. Mooi opgelost in dit Sint-Clipje :

Kerst komt, maar de vrede nog lang niet. Schwere Sachen, ook voor girlboss Angela Merkel. Wie wil er nou als Kerstkado ’n aanslag in Berlijn ? Voor het mooie, maar niet meer bestaande Syrie – Alleppo, deze van Ofra Haza. Er mag wel es een nieuwe, schallende klopper op die hemeldeur !

Grmmpf : nutsvoorzieningen weer duurder in 2017 : wanneer denken die prijsstijgingen nu es “We kunnen er beter mee ophouden ?”

Ach. Wij hebben ze tenminste – dat kunnen de hopen op de vlucht en in erbarmelijke omstandigheden niet zeggen. Fiat lux ! Vooral in de hoofden van diegenen die hiervoor een uitweg moeten zien …

Donald Trump officieel bevestigd als President. De eerste steen van wat allemaal ?

Misschien toch gehoord, daarboven : Music for Life breekt records met de goede doelen-actie, en in NL doet de tegenhanger het ook super. Op deze warme gloed zwaai ik 2016 uit …

Fijne jaarwisseling !

Voor meer zwijmelplezier, klik hier.

Advertentie

Bring ‘Em All In

We kijken bijna terug, als we het over 2014 hebben.

Ik heb een soort van strik-drang. De losse eindjes van het jaar moeten ingestopt.

Afwerken, archiveren of wegpromoveren, zoiets. Toegegeven, dat laatste slaat vooral op het vuilnis, maar toch …

Door de combi van  ’n plompverloren afgezeggende Kerstinvitée en ‘n  waterhuishouding die kort daarop besloot zélf aan ’t fornuis te gaan, zijn er nu een paar hondenjobs done and dusted.

Mijn conservenbox is nagezien, geïnventariseerd en gelabeld.  Op datum ook nog. ‘Potver-hier-en-ginder-en-overal-dat-blik-moest-eerst !’ wordt minder waarschijnlijk. Idem voor mijn kruideninventaris. ’t Is te zeggen : die kreeg een ‘finishing touch’. Geen kruid of smaakversterker hier ten huize of het is me door de vingers gegaan.

De staande conclusie : ik heb salie tot heil en genezing van de hele wereld, dus dat komt goed. Alleen de tijm-structuur ervan is nog even een dingetje. 

Ik beschik over een heus arsenaal kurkuma, saffraan, kip en curry-kruiden ! “Live in a yellow submarine !” zingen kan volop.

Komijn mag ook niet ontbreken in m’n kruidenbeschrijf. In aantallen waar ik dol van word, zeker als je bedenkt dat ik er niet ver mee wegloop. Nooit van m’n langste leven meer nodig.  ‘Komijn hier !’ declameren in een marktkraampje ware  de gepaste remedie, om niet van die klank-gerelateerde, wreed ongezellige mens te gaan dromen.

En wat gezegd van peper ? Ik doe ‘m op in ’t groot – net als m’n grootmoeder. Maar of hààr groot en mijn groot een maat voor elkaar zijn is nog maar de vraag … De (na)-oorlogse proporties indachtig, win ik vast het pleit.

Ongebruikelijke invulling van Kerst. Helemaal eens, beste lezer. Maar als je dan toch ’n woede-uitbarsting hebt, is ééntje van opruimwoede niet verkeerd, toch ?

Ik moet nu al schuddekoppen als ik er op terugblik. Wat zullen mijn celletjes er over pakweg twee decennia van maken ? Lachen, gieren, brullen ? Ik hoop het eerste, maar voor nu is ’t sudderen op een plezanter plan …

Maar kom, er is geen kwaad dat altijd duurt. Nog even en ik ga een nieuw jaar in en het land uit. Es kijken of de feestzin van Gulliver intact is gebleven na een (onverwacht) trio van Kerstdissen. 

Waarvan ie schattig verslag uitbracht, verongelijkt omdat ’t bij mij zo ieltjes uitviel. Waarvan ik weer terug blij werd …

Bring ‘em all in, die ijsjes op stokjes speciaal voor mij. Bring ‘em in, die curieuzeneuze-blik van Gulliver als ie het Kerstpakket, waar ie nog niet in mag loeren, opent  !

Bring ‘em all in, die momenten in 2015 – van grote rust en kleine zorgen en liefst geen nieuw verdriet. En voor jullie, lieve lezers, ook zoveel !

Ik accompagneer mijn Nieuwjaarswensen met deze mooie van Mike Scott. Een tikje profetisch, maar zo kort na Kerstmis moet dat kunnen. Als je ’t mij vraagt, vergeeft de troost die van dit muzieksken uitgaat het anachronisme.

Bring ‘Em All In. Ontdekt tijdens een witte nacht waarin mijn hoofd black and blue was en de Jack Sparrow in mezelf kwijt. Sindsdien into my heart, en te mooi om niet te delen.

Enjoy, beste lezers !

De Wissel

Bron : weheartit

De wijzer van mijn horloge maakt nog een laatste rondje … en hup, 2011 is voorbij. Vanaf nu zwaait 2012 de scepter.

De historie heeft weer een bladzijde van 365 dagen omgedraaid.

2011, een jaar dat gevoelsmatig veeel langer duurde dan de 365 dagen die er in verpakt zaten. Waarin ik moest wennen aan dat nieuwe leven, waarin ik pardoes was beland. Wennen aan dat schisma, dat leven zonder .

Een jaar waarin het devies leek te zijn : ik ga door, omdat ik niet meer terug kan, ga ik door…

Een jaar waarin ik dikwijls dacht : dat kan ik niet, om het daarna toch te doen.

Een jaar waarin ik mezelf vaak moest opkrikken. Om bestand te zijn tegen het verdriet in en rondom mij. Waarin ik alleen maar kon hopen dat ik een troost was, maar dat niet echt zeker wist.

2011 is ook het jaar waarin ik het begrip veerkracht ontdekte. Meerbepaald dat ik het (nodig) had, wat het met je kon doen en hoe je er aan kon werken. 

Want : ik nam een blog. Sinds augustus is Ariadnesdraad mijn wijkplaats. Mijn eilandje in de soms diepe tranenzee. Jullie, lieve lezers, zijn mijn troostende reddingsboeien. Geweest, en nu nog steeds.

Aanvankelijk wilde ik met mijn blog mezelf leren duidelijk te zijn. Precies dat zeggen wat ik bedoelde, niks anders.

Gaandeweg werd Ariadnesdraad een soort moderator. Van verdriet.  Met een trouw lezerspanel. Ik kon de ‘tristesse’ toelaten, of naar het achterplan schuiven. Net waar ik op dat moment behoefte aan had.

Het schrijven gaf me focus en structuur. Mijn ‘little grey cells’ werden van het maalpad afgehaald en weer tot werken aangespoord. Samen met en ook wel door jullie ontdekte ik weer hoe plezierig lezen en zélf schrijven is.

Mijn emoties genazen een beetje, en de ‘schwung’ kwam terug. Af en toe, en meestentijds schoorvoetend. 

Mijn trouw lezers, jullie dus, hebben hier stuk voor stuk aan meegewerkt. Allemaal op jullie eigen, unieke manier en misschien zelfs zonder het te weten. Hoe dan ook : mercikes !

Voorzichtigjes kon – en kan – ik weer ergens mee bezig zijn, en er blij, trots, enthousiast over zijn. Dat gevoel doorgeven ook. Aan Pruts bijvoorbeeld.

Voor 2012 hoop ik dan ook dat deze trend zich doorzet.

Voor jullie beste lezers, hoop ik van harte dat er in 2012 veel gezondheid, veerkracht, blijdschap, enthousiasme én inspiratie voor blogstukjes mag zijn!

Ik zal ze met veel plezier komen lezen.

Hier zijn jullie nu alvast uitgenodigd !