Bron : weheartit
De eindejaarsperiode ligt weer een beetje achter ons. Ik haal opgelucht adem. Oef.
Want eigenlijk was de voorbije decembermaand allejezusmoeilijk.
Vanwege het gemis, dat zijn allereerste verjaardag vierde. Vanwege alle vragen daarrond. Vanwege alle andere treurnissen rond mij, die ook niet bepaald een zegen waren en zijn voor festiviteiten. Vanwege de vragen of de feestdagen nu niet extra moeilijk waren.
Proefondervindelijk heb ik kunnen vaststellen dat het gemis niet moeilijker is rond de feestperiode. Want het is er gewoon, zoals elke dag. Anders dan vorig jaar weet je dat je de dag wel doorkomt, je hebt het immers al een heel jaar gedaan …
Wat wél een opgave is gebleken is de haast morele verplichting tot opgewektheid. Vrolijkheid laat zich niet dwingen, en ze neemt ook geen genoegen met het opvoeren van een toneelstukje, met het doen alsof.
Natuurlijk kun je niet verwachten dat de hele wereld een jaar later nog steeds stilstaat bij de bom die in jouw leven is ingeslagen.
En inmiddels functioneer je ook al weer in die mate dat iemand wat ie tegen je zegt niet x-aantal keer hoeft te herhalen voor je het werkelijk hoort.
Maar de stoom komt me nog steeds uit de oren als iemand, die op de hoogte is, vraagt : “En, goed gevierd ?” Ja zeg, wat denk je zelf ? Ergerlijk.
Net als de mensen die, ondanks het feit dat ze tot de jaren van verstand gekomen zijn, hardnekkig weigeren het te gebruiken. Zich in plaats daarvan aanstellen als kleine kinderen. Over tijdverspilling gesproken.
Het feestgesternte mocht dan wel niet superdelux zijn, toch is er gevierd. Onder het motto : je kunt niet in een muizenhol blijven zitten om de wereld te bedanken.
Met alles er op en eraan. Feestelijk gedekte tafel. Viergangenmenu. Een lach en een traan. Yep, zelfs de pakjes ontbraken niet.
Ieder die ook maar enigszins kon, was present voor Nieuwjaarswensen. Wat onwennig voelde het. Want een (nieuwe) traditie wordt niet opgebouwd over één nacht ijs.
Maar de sfeer was verre van slecht, zelfs een beetje zoals vroeger te noemen.
Zelf voelde ik vooral blijdschap omdat het, ondanks de obstakels die de nieuwe situatie met zich meebrengt, toch gelukt was iedereen te zien. Oefoef.
Zucht van opluchting ook voor mijn pakjes. Verrassend, en toch helemaal mijn ding.
Nog een opluchting is dat ik nog in al mijn kleren pas.
Nog béter : ik heb deze keer geen berg afwas hoeven wegwerken, want nu deed de vaatwasmachine het, geassisteerd door mijn vader.
Maar waar ik écht paf van stond was de feestelijke aankleding van het huis.
Ik had er wat voor gevreesd. Voor die spreekwoordelijke kale bedoening. Had me ook afgevraagd hoe ik het best kon reageren als de versiering next to not aanwezig zou zijn.
Want dit jaar zou mijn vader voor het eerst de versiering alleen voor zijn rekening nemen … ?
Maar : ik had buiten de romantische aard van mijn vader gerekend. Hij had zelfs gedekt voor een onverwachte gast. Met een Kerstig tafelkleed en het beste servies.
Geen sprake van een gebrekkige kerstversiering ! Met oog voor detail was elk hoekje van het huis onder handen genomen en in een kerstkleedje gestoken. Niet te veel, niet te weinig. Precies goed. En in mooie kleurschakeringen …
Er was de Kerststal, voorzien van een sneewtapijt. Geflankeerd door de Kerstklokken die ouder zijn dan ik, en de sneeuwmanpop die zijn opwachting maakte aan de schuifpui…
De kerstboom was volledig opgetuigd, met gekleurde lichtjes. Mijn voorliefde voor witte lichtjes kennende, had ie de kamerplant dan meteen ook maar van een lichtnet voorzien.
Witte lichtjes straalden een diffuus licht af op de boekenkast, die tijdelijk fungeerde als uitstalraam voor de toegezonden kerstkaartjes.
De klassieke ornamentele groene vaas had een kerststukje met rode appeltjes geadopteerd. Qua kleur een perfecte combinatie.
In de keuken, voor kerstversiering een minder handige plaats, prijkte ter compensatie een mooi bloemstukje.
Werkelijk : mijn vader overtrof mijn verwachtingen, ja zelfs mijn eigen kerstversiering. Ver. Want hij had ook nog aan buitenverlichting gedacht …
Voor dit jaar dus alvast een zorg minder. Geen excuus meer.
Want hij kan het, het huis smaakvol versieren.
Als het goed is, moet het ook gezegd.
Wauw, moooii !!
Ariadnesdraad 