Ergens in het laatste trimester van vorig jaar hoor ik een glunderende Europese president zeggen : ” Het gaat beter met Europa”.
Het stemmetje in mijn achterhoofd roept: “Ow ja, vast, vanop jouw stoel, maar voor de common man daarentegen…”
Maar toch blijf ik hangen, benieuwd geworden. Naar de big smile van Herman Haiku. Van Rompuy is vergroeid met sérieux, en een glimlach past bij hem als een vlag op een modderschuit.
Him gloating, it’s nothing short of a miracle.
Dat wonder is, dat de Europese Unie de Nobelprijs heeft gewonnen. En uiteraard natuurlijk kan je daar als ” hoofd van ” geen gezicht als een graftak bij opzetten.
Of Europa nou zoveel reden tot feesten heeft, laat ik in het midden. Maar het moet gezegd : de Nobelprijs krijgen is stukken beter dan uitgeroepen worden tot het kneusje der continenten.
’t Spel van de nominee’s, best offs en obligate lijstjes en overzichten is begonnen, peins ik schuddekoppend, met een klein gniffeltje er achterna. Prompt vergeet ik het.
Tot ik een poosje later zélf nominee en ontvanger blijk te zijn. Twee keer, dus. Van de Liebster Blog Award. Mijn hart maakt een huppeltje en mijn hoofd vergeet even dat het eigenlijk in een (blog)dip zit.
Ik weet het zeker : ik blink harder dan 10 Europese presidenten en wiebelen doe ik ook, van plezier.
Aah, wat lief ! Ik mag dan niet romantisch zijn in de zeemzoete zin van het woord, met ontbijt op bed en de kliedertoestanden die hier onverbiddellijk bij horen, toch smelt ik.
De witte chocolade en de Olifantenversie met hele hazelnoten doen dat ook. Klaargelegd om mijn trieste bui te bestrijden, zijn ze plotsklaps werkloos geworden.
Je zou ervan gaan dansen, als je zo graag wordt gelezen ! Ja, een goed swingske, op die van Rapalje, dat moet kunnen. Of voor minder dansgerichte knoken, The Boss.
My Hometown verlaten deed ik jaren geleden al. De nieuwe landingsbasis laat ik per trein achter me. Tenminste, als het lukt, en ik niet ‘fyra-eus’ word van alle perikelen.
Na een zesjarig valiesbestaan als interne en enkele verhuizingen kort na elkaar, zit een “Ik vertrek !” er niet meteen aan te komen. Als ik het al doe, zal het naar een oord zijn met géén kans op sneeuw, en pas als ik mijn weerzin voor het inpakken van koffers heb overwonnen !
Brr… Het samenstellen van die outfits en dan het geprop om alles gepakt te krijgen ! Compact en gecombineerd, het wil nog niet altijd samen !
Dat doorreis-bestaan noopt je tot het kiezen van een kleurpalet. Liefst ééntje dat bij je ogen en teint past, anders wordt het al snel visueel lawaai. Blauwgroen-combineetjes doen het goed bij me.
Kleedsels van in het jaar nul mogen me dan wel rillingen bezorgen, een die-hard fashionista die elk jaar haar hele garderobe er aan geeft, ben ik niet.
Besloeg mijn kleerkast maar één deurtje, dan viel het me vast makkelijker om mijn ramen, – die professioneel, maar weinig gewassen worden – achter me te laten, richting J.K. Rowling om haar te gaan vragen hoe ze een 7 delige boekenreeks, met al die verhaallijnen en stambomen, uit haar pen krijgt.
Dichter bij huis kan ik die meerdelige detectiveschrijver Aspe misschien ’s vragen of hij denkt dat het gezicht van een schrijver kennen er ook voor zorgt dat ie meer, of anders gelezen wordt. Of misschien heeft een vleugje mysterie ook wel z’n charme ?
Als je het mij vraagt, schetst een goed verhaal zijn eigen beeld, dat los staat van de beeltenis van diegene die het schrijft, of zelfs in contrast daarmee. Niet zelden roept verbeelding iets anders op dan realiteit .
Een luxeprobleem dat ik even aan de kant schuif. Ik wil tenslotte – nu en later – minder bezwaard worden door troubles.
Hoe dat dan moet, daar moet ik even voor gaan zitten. Bij een film als Daens, of Nell.
Terecht bekroond, en het bekijken meer dan eens waard!
De plots die daarvoor nodig zijn, die zie ik me nog niet één-twee-drie uit de losse pols schudden. Herman’s haiku’s ook niet. Woordrekenen in de overtreffende trap past me als een jas op de groei.
Maar groeien van contentement doe ik natuurlijk wel bij waardering ! Dubbelop.
Bedankt voor het pluimpje, beste lezers !
Ik blaas het met plezier weer jullie richting uit … :-)
Ariadnesdraad 