1 November. Dit is de dag om ‘live’ of in gedachten een laatste rustplaats te bezoeken en te laten weten : ik ben er, ik denk nog aan je. Om het bewijs te leveren van iemands bestaan – en het feit dat diegene nooit zal zijn vergeten.
Dat kan met een bloemetje, of een kaarsje. Maar ook met een steentje.
Sinds Schindler’s List vind ik dit Joodse gebaar nog krachtiger.
Diep ontroerend, die schare survivors, die op weg gaat naar het graf van Oskar – om er elk op hun beurt een steentje op neer te leggen. O, de symboliek hier achter !
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde ’t bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
Proof of someone’s meaning … Prachtig. Zo helemaal de levensmissie van Oskar Schindler… !
En de verzuchting, denk ik, van iedereen die nog niet aan de zielenreis is begonnen …
——————————————————————————
Bronnen : De cursieve vetjes – van Bram Vermeulen – vond ik op Kanjerguusje, in een reactie op het bericht van 21/08/2012. De titel van dit stuk is een verwijzing naar Steentje van Willem Vermandere, en het clipje komt uit Spielbergs epische Schindler’s List.
Ariadnesdraad 