Organisation is key, dat weet iedereen. Maar voor de gegniffelde herinnering is niks zo goed als een flukse Flater.
Ik ontdekte dit alterego, tussen een sputterende waterindustrie en een niet-aflatende stroom wasjes in.
Toen kwam het giro van Nearby droog te staan. Perplex kwam ’t verwijt in ’t rood te staan eens zo hard binnen. Dat gaat zo met ‘metaalstemmetjes’, maar goed. Die smet kon niet op m’n betalingsblazoen, dus ik aan de foon met Digivoice van de klantendienst.
Ook bij de dubbelcheck hamert Digivoice ‘openstaand saldo’ in m’n Eustachiusbuis. Mét betalingsmededeling er achteraan, dus dat kan metéén geregeld. Wel zo prettig, vlak voor je naar het ziekenhuis gaat. Done and dusted.
Een dikke week later. ’t Loopt nog voor geen meter, als ik besluit me te storten op m’n correspondentie. Het ene na het andere stuk schuift door, maar dan bruuskeert een rekeninguittreksel alles. Zie ‘k dit goed ? Yep, ’t is echtigentechtig waar : die dekselse Digivoice schrijft met dubbel krijt ! Twéé keer krek dezélfde nota betalen is van de zotte !
Het mag dan niet door de beugel kunnen, ik moet ’t wel door ’t oor van ‘a real person’ krijgen bij Nearby. Tussentijds mijn vaststelling en kantoortijd ligt m’n zelfzekerheid zwaar onder vuur. Want : zijn dubbelbetalers niet even zeldzaam als kaviaar ? Als Echte Stem mij tenslotte te woord staat, zit ik met steurviseieren.
Maar ja, z’is er nou. Wachttijd vergooien is ook wat, dus slik ik ’s en zeg : “Dag, mijn probleem past geloof ik niet zo goed in het doorkiesmenu. Hoe zet ik een dubbele betaling recht ?” Echte Stem gniffelt even en zegt dan opgewekt : “Ik zie een creditsaldo, ja. Geen Paniek. Wordt verrekend bij de eerstvolgende nota, totdat het bedrag is weggewerkt.”
Terwijl ik inhaak, bedenk ik dat ik niet met een ei, maar met de gebakken peren zit, als dit niet klopt.
Maar tried en tested : het klopte. Nearby zeurde braaf een hele maand lang niet aan mijn hoofd, en daarmee was ’t klaar.
Maar evengoed wilde ik hiervan geen repeat. Mijn agenda sprak niet meer, maar gílde wel haast door al die kleurtjes en half uitgeschreven kattebelletjes. Een nieuwe regie drong zich op.
Welk systeem is goed voor een spinnetjesmens met een dumb-phone? The ‘grey ones’ brommen : “Kijk maar op het Web, als je zo into spiders bent”. Dat doe ik dus, te moe als ik ben, om opnieuw het warm ijs uit te vinden. Eureka voor structopathie voor gevorderden !
Ik adopteerde het draaiboek. Na dik twee maand hier de plusjes en minnetjes op een rij. Tried en tested, beste lezer. Proef-op-de-som.
+ Als je zweert bij papier, is dit ideaal om met een voormalig verslavinkje aan kantoorshizzle af te rekenen. Gaat lekker hard : 31 mapjes x 31 dagen x zoveel sticky notes …
– D’r gaat tijd zitten in het opzetten van dit systeem. Je moet het even geven, voor het echt voor je gaat werken.
+ Je kijkt per dag. En ziet zo ook wat (niet) haalbaar is. Van doorschuiven valt het dak niet op je hoofd. Dat blogstuk hoeft er niet in één trek te komen : je kan prima de ene avond researchen, de volgende schrijven en nog weer later publiceren. Een sterke tegenhanger voor batchen, waarbij ‘teveel’ vaak op de loer ligt…
+ Nergens losse flardjes. De frigo-deur wordt leger – en je hoofd ook.
– Vervangt geen agenda : die topzware ordner meezeulen is immers een no-no.
+ Je kan (deel)taakjes puzzelen. Een visuele plus die onder-elkaar lijstjes minder hebben. Ik gaf aan mijn takenkaartjes ook een kleurcode qua belang en een tijdsindicatie mee. Handig.
– Errugg papier- en schrijfintensief. Mijn oplossing was een aantal terugkerende tasks op papiertjes te schrijven en die in een omslag te stoppen. Leegmaken en verdelen over de beschikbare dagen en Kees is klaar. Spaart schrijfwerk, en de prullenmand ontploft niet door een snipper-bom.
+ Je kan hiermee goeie gewoontes importeren : ik kwam elke dag fruit eten tegen en deed het van lieverlee nog ook.
Conclusies : dit is upcycling van de to-do-list. Met direct een nieuw moment voor wat nog moet, zodat ’t écht een keer afkomt. Dit draaiboek hielp mij van uitstel af. Na zowat 10 jaar is die gegevenslijst van m’n nutsvoorzieningen een feit en ’n kruideninventaris ook. Herbs zijn hip, maar 3 ‘vantzellefde’ niet meer…
Of dit systeem ook meerwaarde heeft als je met twee huis houdt, weet ik niet zo. Dan heb je elkaar als reminder en da’s tijdwinst. Maar best een goeie hulp, om solo, in kort tijdsbestek vééél te doen. De rest, da’s de moed der imperfectie !
Bonus : ik heb Kikkererwtprinses ontdekt, die schrijft terwijl ze leeft. Een verhaal dat blinkt zonder oppoetsen.
I’ve hit the (reading) jackpot !
Ariadnesdraad 
Oooh, ik word even helemaal rood van dat laatste. Dank, dank!
En leuk dat het systeem voor jou werkt! Ik heb voor mezelf besloten dat ik een soort portable minimapje moet maken, voor de buitenlanddagen. Dat ik inderdaad de topzware ordner niet moet meezeulen.
En voor mij blijft het lekkerste dat alles alles alles in die map zit. Als die in brand vliegt, is mijn leven om zeep. Maar liever in die map dan in mijn hoofd ;).
Tot slot: mooie post, dank-om-delen!
Graag gedaan, want je schrijft goed en dan mag dat gezegd ! Ik heb het systeem natuurlijk wel hier en daar ‘getweaked’. Het best van al is dat het me ook echt in beweging krijgt – doorstrepen in een agenda is toch nog wat anders ;-) Ik zeg al jaaaren dat ik mijn kruiden eens moet oplijsten ; die inventaris is er eindelijk gekomen. Ben benieuwd naar je light-versie van structopathie !
Veel te ingewikkeld voor mij. Ik werk nu bijna een jaar met bulletjournal (http://bulletjournal.com/) en dat werkt perfect. Voor volgend jaar ga ik een grote agenda kopen (eentje met recepten er in denk ik of iets anders moois) en dan ga ik dat bulletjournal daar in verwerken.
Ik ken het systeem, maar vind het met mijn slechte motoriek te schrijfintensief :-( nu heb ik 1 keer alle vaste dingetjes op kaartjes gezet die ik dan gewoon opnieuw kan gebruiken en naar een volgende dag kan doorschuiven. Deze manier van confrontatie zet mij in gang en zo kom ik eindelijk ook es van die schreeuwerige prikborden en frigo af … Goed idee wel, zo’n agenda met receptjes !
Mooi dat het werkt! Ik ben bang dat ik ook dit niet langer dan een paar weken vol zal houden.
Was aanvankelijk ook mijn vrees :-) Gevolg is dan dat je met tig systemen zit, waar niks van komt … terwijl het toch vaak zo is dat je even moet doorbijten voor het werkt ! Mezelf afleren op losse blaadjes te kribbelen is nog niet helemaal een feit, maar ik doe er nu vaker ook echt wat mee. Daardoor kijkt mijn koelkast nu alvast minder boos naar me ;-)